به گزارش بلاغ، عزّت، حکمت و مصلحت سه اصل اساسی، محوری و ثابت در سیاست خارجی است که باید در روابط بینالملل در هر دورهای از عصر پس از انقلاب سرلوحه برنامههای دستگاه دیپلماسی کشور قرار گیرد البته شایان ذکر است هر کشوری برای اینکه به اصول اساسی در توسعه سیاسی برسد و دست یابد، باید نگاهی هوشمندانه به ارتباط و تعامل سازنده با سایر کشورها داشته باشد و یا به نوعی در عصر جهانی شدن از اصول اساسی توسعه پیروی کند؛ حال با تاکید بر تعریف توسعه که به معنی «گسترش ظرفیت نظام اجتماعی برای برآوردن احتیاجات محسوس یک جامعه، امنیت ملی، آزادی فردی، مشارکت سیاسی، برابری اجتماعی، رشد اقتصادی، صلح و موازنه محیط زیست و مجموعه ای ازاین احتیاجات است.»1
کشور ما نیز با توجه به رویکرد عزّت، حکمت و مصلحت برای رسیدن به همه این مولفههای توسعه و دستیابی به پیشرفت باید روش گفتوگو و تعامل سازنده با جهان را در پیش بگیرد، البته لازم به یادآوری است که این گفتوگو و تعامل در مقابل تفکر و تئوریهایی است که روزی تئوری برخورد تمدنها را سرداده و حتی به نوعی گفتمان حاکم بر این تفکر اقتصاد، فرهنگ و سیاست را با کمک عنصر رسانه و ارتباطات در سراسر دنیا را در اختیار داشته است و همچنان دارد، حال باید دستگاه دیپلماسی کشور ما با نوع و تفکر ایدئولوژی اسلامی و ایرانی با رویکرد حفظ عزّت، حکمت و مصلحت به تعامل و گفتوگوی سازنده با کشورهای جهان بپردازد و به این تجربه تاریخی تکیه کند که نظام سلطه و مدعیان کدخدایی دهکده جهانی هیچگاه قابل اعتماد نبوده و در ذات خود، خدعهگر، زیادتخواه و تابع قانون جنگل و معتقدند که: "الحق لمن غلب", حق با کسی است که دارای زور است و بر ضعیف غلبه میکند!.
البته تجربه تلخ تاریخی حاکی از آن است که بارها تجربه اعتماد به سردمدار استثمار جهانی چیزی جز بیاعتمادی و عدم پایبندی به تعهدات نبوده است و با توجه به همه هشدارها مبنی بر اینکه سردمداران نظام سلطه مورد اعتماد نیستند، دستگاه دیپلماسی در رفتار و تعامل آنچنان هوشمندانه برخورد نکرد و ضمانتهای حقوقی و اجرایی لازم را مشروط ننمود اما نقطه مثبت این گفتوگوها و تعاملات این بوده کشورهای غربی به سردمداری آمریکا با توجه به اجرای تمام تعهدات از طرف ایران، عدم پایبندی به تعهدات و بیاعتمادی خود را ثابت نمودهاند.
فلذا در پایان باید تاکید نمود تعامل و گفتوگویی سازنده و صحیح است که با اجرای سیاستهای انقلابی و تعامل با کشورهای همراه و تشکیل ائتلاف تمدنی، سبب افزایش اقتدار و تأثیرگذاری، ارتقای جایگاه کشور و عزت و اعتبار ایرانیان در میان ملتها شوند.
1. آقا بخشی و دیگران، فرهنگ علوم سیاسی، ص 104
سلمان کاظمیان سورکی