به گزارش بلاغ، اهلبیت پیامبر تربیتشدگان مکتب رسولالله(ص) و نمونههای موفقی از نظام تعلیم و تربیت دینی هستند که در تمام ابعاد زندگی میتوانند برای بشریت نمونه و الگو قرار بگیرند.
پیروان خاندان پیامبر خاتم(ص) این توفیق بزرگ را دارند که برای تفکر و رفتارهای خود در زوایای زندگی و مناسبات فردی و اجتماعی، از اعضاء این خاندان، که معصوم و یا شبه معصوم و مبرای از هرگونه خظا و لغزش هستند، تأسی کنند و زینت این خاندان شوند.
اساساً مناسبتهای شهادت و ولادتها نیز فرصت خوبی برای بازشناخت و بازخوانی زندگی این خاندان پاک و مظهر است تا غبار زمان و گرفتاریهای روزگاران، غبار غفلت بر روح و افکار پیروان اهلبیت علیهمالسلام ننشاند و فاصله آنان با این خاندان را زیاد نکند.
میلاد درخشان حضرت زینب سلامالله علیها، که نمونه تابنده از انسانی در طراز اعلای الهی است، یادآور خصائص فوقالعاده زیبا از بانویی است که نمونه او را در هیچ نقطهای از تاریخ و میان هیچ دینی از ادیان حتی الهی نمیتوان یافت. بانویی عالمه و با فضیلت که در تربیت نسلی فداکار و شهادتطلب از موفقین تاریخ است و در پیوند عاطفی با اعضاء خانواده خود بویژه با برادر خوش، حسینابن علی علیهمالسلام، زبانزد روزگاران است و چه روحیه الهی که در قطعه قطعه شدن این برادر بهتر از جانش، به یزید هنگامی که در مصیبتهای کربلا و اسارت از او سئوال کرد، فرمود: من چیزی جز زیبایی در این مسیر ندیدم (ما رایت الا جمیلا).
این زینت بشریت و خلقت، در تمام عمر شریفش با ناملایمات ناشی از شهادت مادر، پدر، برادرش امام حسن مجتبی علیهمالسلام، برادران و فرزندانش در کربلا و مدیریت بر اسراء در طول اسارت چنان تصویری از خود بجا گذارد که در کنار تصاویر تبلیغی و ترویجی قبل از ماجرای کربلا قرار گیرد، نشان از تربیتشدهای میدهد که صاحب مکتب او نمیتواند غیر از امیرالمومنین علیعلیهالسلام و حضرت زهرا سلامالله علیها باشند.
این بانو تحت نظارت مستقیم پنج معصوم رشد و پرورش یافت و روح و جسمش مربیانی همچون خمسه طیبه آل عبا به خود دید. این تربیت خاص و استثنایی، حضرتش را تجلیگاه مراتب والایی از مهر، ایثار، وفا، صبر، فداکاری و شجاعت نمود. به گونهای که هر گاه از عشق متقابل برادر و خواهری یاد شود، یا از عمهای مهربان و فداکار سخن به میان آید و یا صبر و شکیبایی در برابر مصیبتهای سخت و جانگداز عنوان گردد، حضرت زینب(س) مصداق بارز چنین اوصافی میباشد.
تا واقعه جانگداز کربلا هیچ نامحرمی ایشان را ندیده بود. او در صبر و شکیبایی- پایداری و ایستادگی- قدرت ایمان- و تقوا و پرهیزگاری یگانه بود.
تاریخ مینویسد که امام سجاد علیهالسلام برای بقای نسل امامت، در کربلا بیمار شد تا از حضور در نبرد عاشورا معاف گردد. بیماری آن حضرت بعد از واقعه عاشورا نیز ادامه داشت تا به این سبب دژخیمان، قصد جان ایشان را نکنند. در تمام مدت بیماری امام سجاد(ع)، زینب کبری به امور رسیدگی میکرد و سفارشهای برادر خود را انجام میداد. بنابراین حضرت زینب وصی حسین(ع) بود.
زینب کبری علیها السلام از همان دوران طفولیت به پرستاری از بیمار، مصدوم و مجروح پرداخت . پرستاری از مادرش حضرت زهرا علیها السلام، در ایام بیماری، نقطه آغاز این زندگی است . بعد از ارتحال جانگداز رسول خدا صلی الله علیه و آله حضرت فاطمه علیها السلام در اثر فراق پدر و مصیبتهای بعد از آن، در بستر بیماری افتاد. او در 6 سالگی ضمن پرستاری از مادر، وی را برای ایراد خطبه تاریخی تا مسجد همراهی کرد، و آنگاه تمام خطبه را حفظ نموده و به آیندگان منتقل نمود .
پرستاری از پدر بزرگوارش هنگام مجروح شدن در جنگهای مختلف و هنگام ضربت خوردن، از دیگر موارد خدمات حضرت زینب علیها السلام است . همچنین روزهایی که امام حسن مجتبی علیهالسلام در اثر خیانت همسرش در بستر بیماری افتاده بود بهترین یاور و خدمتگزار آن بزرگوار خواهر گرامی اش حضرت زینب علیها السلام بود . و بالاخره در صحنه دردناک کربلا، زینب کبری علیها السلام وظیفه پرستاری خود را به اوج رساند .
حضرت زینب علیها السلام بارها به یاری امام سجاد علیه السلام شتافته و پرستاری و حفظ جان آن حضرت را سر لوحه برنامه هایش قرار داده بود که به عنوان نمونه دو مورد بیان می شود:
1 . امام سجاد علیه السلام می فرماید: شبی که فردای آن پدرم به شهادت رسید، من نشسته بودم و عمه ام زینب نزد من بود و از من به نیکوترین صورت پرستاری می کرد .
2 . در عصر عاشورا - هنگامی که به خیمه ها حمله کردند - دختر فداکار علی علیه السلام با از خود گذشتگی تمام امام سجاد علیه السلام را از میان آتش نجات داد . یکی از سربازان دشمن مشاهدات خود را چنین گزارش کرده است: در هنگام غارت خیام بانوی بلند قامتی را دیدم که مثل پروانه به گرد یک خیمه آتش گرفته دور می زند، گاهی به داخل خیمه می رود و گاهی بیرون می آید، با سرعت نزد او رفتم و گفتم: ای بانو! مگر شعله آتش را نمی بینی؟! چرا مانند سایر بانوان فرار نمی کنی؟ با صدایی بغض آلود گفت: «ای مرد! ما شخص بیماری در این خیمه داریم که توان نشستن و برخاستن را ندارد، چگونه او را رها کنم در حالی که آتش از هر سو به طرف او شعله می کشد؟!» (2)
در عصر عاشورا حضرت زینب علیها السلام نه تنها از امام سجاد پرستاری می کرد، بلکه جمعی زن و کودک داغدار، گرسنه، تشنه، بی پناه و مجروح و کتک خورده را که شدیدا به سرپرستی، پرستاری و نوازشهای عاطفی نیاز داشتند، تحت حمایت معنوی خود قرار داد . او نه تنها از این گروه بی پناه حمایت می کرد بلکه خود را سپر بلای آنان قرار داده بود . تازیانههای دشمن را به جان می خرید و نمی گذاشت که بچه ها و اطفال یتیم در معرض بی مهریهای دشمن قرار گیرند .
زینب کبری با فداکاریهای خویش در عرصه خدمت رسانی، به بالاترین درجه ایمان و برترین مرتبه احسان نائل گردید . او از همه چیز خود در راه احیای ارزشهای الهی گذشت، رفاه و آسایش و آرامش زندگی در منزل عبدالله جعفر را رها کرده، با اجازه همسرش در میدان مبارزه با مشکلات سرسخت زندگی گام نهاد . او برای تکمیل قیام امام حسین علیه السلام از هیچ کوششی فروگذاری نکرد و جهت اعتلای دین اسلام و تجدید حیات دوباره آن تمام زحمات و رنجهای مادی و معنوی را به جان خرید . او در این راه به نحو شایسته ای از بانوان و اطفال قافله پرستاری کرده و در تمام صحنه ها دیگران را بر خود مقدم داشت . زینب کبری علیها السلام به پیروی از برادرانش امام حسین علیهالسلام و حضرت عباس علیهالسلام سهمیه آب خود را به کودکان میداد و در راه کوفه و شام با اینکه گرسنه و تشنه بود، همانند پدرش علی علیه السلام و مادرش فاطمه زهرا علیها السلام به واژه ایثار معنی بخشید .
میلاد سراسر نور و رحمت این فخر بشریت، که در صورت الگوشدن برای دختران و زنان جهان، دنیا را مبرای از هر آلودگی و مالامال از فضیلت خواهد کرد، بر همه مسلمانان بویژه پیروان و شیعیان اهلبیت علیهمالسلام و علیالخصوص پرستاران فداکار مبارکباد