آب معدن رامسر، مروارید سبز در لجن مانده

به گزارش بلاغ، قاعدتاً در شهرهای گردشگری و غیر صنعتی، حفظ و احداث اماکن گردشگری از اولویت‌های مدیریت شهریست اما پر واضح است که در شهر ما به عنوان یک شهر گردشگری در زمینه احداث اماکن گردشگری هیچ محلی از اعراب نداریم لیکن حداقل انتظار این است مدیریت شهرستان در حفظ منابع خدادادی گردشگری از هیچ کوششی فروگزار نکرده و به جد پیگیر ارتقای این منابع موجود باشد اما صد افسوس در این زمینه هم کوچکترین دغدغه ای از جانب مسئولین دیده نمی‌شود.

از ساختمان های بلا استفاده و متروکه متعلق به هتل گرفته تا مناطق ییلاقی و جنگلی و ساحلی که هیچ یک به صورت مطلوب مورد بهره برداری قرار نگرفته و به جز اجاره به قلیان سراها و دکه های بین راهی هیچ ایده‌ای توسط مسئولین محترم خرج نشده است.

اما گل سر سبد این بی خیالی و به زعم نگارنده بی تدبیری، منطقه بکر و زیبای آب معدن است و در رأس عاملین این بی مسئولیتی، شورای شهرستان در نظم و خدمات تفرج گاه و تفریح گاه‌های خارج از محدوده شهری بی تدبیری را به حد اعلا رسانده است، هیچ گونه نظارت و عملکردی بر روی این مناطق وجود ندارد.

 در تفریحگاه آب معدن، کمبود سطل زباله به شدت احساس می‌گردد و تنها تعداد اندکی سطل زباله از دوره‌های قبلی باقی مانده است. با این حجم عظیم گردشگر در روزهای تعطیل و خیل عظیم مسافرین، کوچک‌ترین نظم و برنامه پارکینگ و ترافیکی وجود ندارد، سرویس بهداشتی مناسب و درخور شأن شهروندان و مسافرین محترم وجود ندارد و قس علی هذا.

با این همه ناله و زاری در خصوص عدم منابع مالی جالب است چنین مکان محبوبی هیچ درآمد زایی به جز اجاره چند دکه ندارد واقعاً باید تاسف خورد که سرمایه‌های بی بدیل این شهرستان از سر بی مسئولیتی  به فنا می رود. واقعاً شایسته نیست چنین مکانی ساماندهی مطلوب گردد؟ و با دریافت عوارض ولو اندک مانند ورودی جواهرده و با برگزاری جشنواره‌ها و تجمعات فرهنگی و گردشگری ممر درآمدی برای شهرستان گردد؟.

آیا شایسته نیست با نصب چند سطل زباله و مکان استراحت، آلاچیق، سکوی بتونی، منقل بتونی، سرویس بهداشتی، غذا خوری مناسب و... محیط زیست بکر و جذاب این منطقه را حفظ کرد و با ایجاد اشتغال پایدار و درآمد برای شهرستان، مسافرین بیشتری جذب کرد و اوقات خوشی برایشان رقم زد؟.
 
آیا نمایندگان مردم با وجدان خود خلوت نمی‌کنند؟ آیا رواست این سرمایه بی بدیل به حال خود رها شده و بدل به مخروبه‌ای گردد؟. کاری به مسولین ادارات ذی ربط و ذی نفع نداریم چرا که نمایندگان مستقیم مردم نیستند و به قصور آنها باید در مجالی دیگر رسیدگی کرد اما آیا نمایندگان محترم شورای شهرستان برای کاری جز احقاق حق مردم وارد این عرصه شده اند؟.

آن همه وعده و وعید سر خرمن به کنار آیا برای داشته های‌مان هم هیچ رگ گردنی باد نمی‌کند و هیچ احساس مسولیتی وجود ندارد؟.

در پایان امید آن می‌رود در اسرع وقت نسبت به رفع نواقص و ایجاد امکانات آبرومند درخور شأن مردم شریف منطقه و نام محسن عروس ایران در منطقه مذکور اقدام گردد.

 حامد فرج زاده