به گزارش
بلاغ به نقل از
سوادکوه آنلاین، شهرستان محروم سوادکوه که البته لقبی بزک کرده به نام کمتر توسعهیافته را یدک میکشد، سرشار از ظرفیت و نعمت است، ظرفیتی که مهمترین چالش دیده نشدنش، عدم معرفی مناسب و تبلیغات گردشگرپسند است.
بخش مهمی از این مغفول ماندن، نتیجه برنامه نداشتن و روزمرگی مدیران و متولیان صنعت گردشگری استان و شهرستان نسبت به این خطه بهشت گونه است و البته ما رسانهها نیز آنطور که باید، ادای دین نکردیم.
موقعیتهای مناسبی در طول سال بوجود میآید که با عبور مسافران از این شهرستان، میتوان جغرافیا و تاریخ منطقه را بخوبی شناساند تا سوادکوه از محور عبور توریست، به مقصد گردشگری تبدیل شود و از این رهگذر، نان خشک اهالی کمی چرب شود.
نوروز به واسطه تعطیلات طولانی، بهترین فرصت معرفی ظرفیتهای گردشگری شهرستان سوادکوه به مسافران است، کاری که البته سالهای قبل باید انجام میپذیرفت و این روزها از ثمره آن بهرهمند میشدیم.
ایستگاه نوروزی که در ورودی شهرستان برپا شد، نمونهای از تلاش بخش گردشگری و صنایع دستی سوادکوه بود تا داشتهها و ظرفیتهای منطقه را به مسافران بشناساند و انگیزه ماندن در این خطه را در بین گردشگران افزایش دهد و البته مثل اکثر موارد بخاطر عدم برنامهریزی و نبود تخصص کافی در این زمینه، میزان بهرهوری از این روش به پایینترین سطح ممکن رسید.
تنها نقطه عطف و جذاب این نمایشگاه، دکور سنتی و زیبایی بود که تقریبا بیشتر مسافران را وادار به تماشا و گهگاه توقف میکرد و دو صد حیف که در سطح، باقی ماند و در محتوا خبری از این جذابیت نبود.
آنچه در دو هفته فعالیت ایستگاه نوروزی مشاهده کردیم، پخش موسیقی بومی بود که هر چند بخش مهمی از آئین و اصالت ماست ولی همه آن داشتههایمان را تشکیل نمیداد.
برای شهرستانی که مدیران ارشد آن داعیه گردشگری و محوریت توریسم را دارند، اصلاً زیبنده نیست که چند حیوان تاکسیدرمی شده و پرچینهای پیچ در پیچ، نماد ورودی شهرستان باشد.
کاربردی نبودن روشهای معرفی شهرستان(تکراری بودن وعدم کارایی)، مهیا نبودن نقشههای گردشگری، عدم معرفی اقامتگاههای روستایی (شناسنامهدار کردن خانههای خالی روستایی)، فقدان کارشناسان خبره گردشگری در ایستگاه، عدم حضور مدیران بجز مراسم افتتاحیه، که نشان دهنده جدی نگرفتن این حوزه است، تنها رها کردن متولی و متصدی این نمایشگاه و ... از جمله مواردی بود که باعث شد تا دوباره و چند باره فرصت سوزی کنیم.
ضعفهای دیگری مانند کمبود نور شبانه، نبود فضای کافی برای پارک اتومبیل (به دلیل مجاورت با پلیس راه)، نبود فضای مناسب و ثابت برای استقرار دائمی این غرفهها در طول سال و ...، نیز هرسال گوشزد میشود ولی کسی بهفکر نیست و این در حالی است که تجربههای بسیار موفقی در استانهای گردشگرپذیر وجود دارد که باید زحمت رفتن و درس گرفتن را بر خود هموار کرد اما ... .
در پایان باید به نکتهای مهم اشاره کرد که عمق بیبرنامه بودن و فرار از مسئولیت را نشان میدهد، وقتی بخشی از این ضعفها را با مدیریت این حوزه در شهرستان مطرح کردیم، ایشان مسئولیت نمایشگاه و ایستگاه را به شخصی خارج از مجموعه تحت امرش نسبت داد و هیچ اتفاقی را بر عهده نگرفت.
حضور بخش خصوصی نیاز امروز توسعه شهرستان است، ولی بخش خصوصی باید در چارچوب استراتژی و خواستههای مدیریت منطقه حرکت کند.
بخش مهمی از بودجه و توان اداره گردشگری و صنایع دستی شهرستان برای آن است که مسافر و گردشگر به شهرستان بیاید و اقامت داشته باشد. حال اگر به دلیل و بهانه واگذاری به بخش خصوصی از مسئولیت شانه خالی شود به صورت جدی باید درباره ضرورت وجود این اداره در شهرستان بازنگری شود.