امام انقلابی یا امام اعتدالی؟!

به گزارش بلاغ ، با این که بیست و هفت سال از پر کشیدنش می‌گذرد، اما هنوز امیدی که در دل‌های مردم زنده کرد را می‌توان در چشمان مستضعفین جهان اسلام دید.

مردمانی در نیجریه، یمن، سوریه، لبنان، فلسطین، عراق، پاکستان، بحرین و … .

کم نیستند ملت‌هایی که امروز پژواک فریادهای امام در آبان سال ۴۳ هستند، آن جا که می‌فرمود: ما زیر چکمه امریکا برویم چون ملت ضعیفی هستیم؟ چون دلار نداریم؟ و آن جا که با شجاعت تمام گفت: “رییس جمهور امریکا بداند که منفورترین افراد دنیاست پیش ملت ما”.

در همان سخنرانی بود که گویی امام با فریادهای خود روح استقلال‌طلبی و استکبارستیزی را در وجود آزادگان عالم بیدار کرد.

آن روز که حاج آقا روح الله بالای منبرش در قم ملل اسلامی را خطاب قرار می‌داد و می‌گفت به داد اسلام برسید، شاید کسی باور نمی‌کرد که این ندا به گوش مسلمانان خارج از مرزهای ایران هم برسد، اما ندای او در گوش تاریخ پیچید و پاسخش امروز در فریادهای الله اکبر بیدارشدگان جهان اسلام به خوبی شنیده می‌شود.

این شخصیت بزرگ و خط مشی او امروز در معرض خطر تحریف قرار گرفته است. عده‌ای در داخل و خارج، به دنبال حذف قطعاتی از پازل شخصیتی امام هستند. باید به تصویری که از امام ارائه می‌کنند با دقت نگریست. کدام قطعات در جای خود نیستند؟

در ادامه نکاتی برای درک بهتر موضوع تقدیم می‌گردد:

از خرداد سال ۹۲ که گفتمان اعتدال بر سر زبان‌ها افتاد، یکی از مطالبات جدی جنبش دانشجویی در کشور، تعریف این گفتمان از سوی مطرح کنندگان آن بود. تعریفی جامع و مکتوب با معیارهای مشخص تا معلوم کند که چه کسانی در دایره‌ای این اعتدال می‌گنجند و چه افرادی از آن خارج اند. تعریفی که نسبت این گفتمان را با شاخص‌های اصیل انقلاب اسلامی مشخص کند. تعریفی که هنوز هم منتظر ارائه‌ی آن هستیم! گفتمانی که تعریف مشخص نداشته باشد، دچار آفت می‌شود. چنان که گفتمان اصلاحات به دلیل نداشتن تعریفی مشخص، به مرور زمان از عده‌ای روحانی در قم تا عده ای ضد انقلاب در لندن را زیر پرچم خود جمع کرد و از سران آن جریان کسی نبود که مرزبندی‌ها را مشخص کند. گفتمان اعتدال هم اگر تعریف نشود دچار آفت می‌شود. حرکت به سمت محافظه‌کاری، مرگ تدریجی روحیه‌ی انقلابی و راندن انقلابیون با برچسب افراطی، آفاتی هستند که گفتمان اعتدال را تهدید می‌کنند، تا زمانی که نسبت این گفتمان با محافظه کاری و انقلابی‌گری روشن شود.

تحریف امام در بستر گفتمان تعریف نشده‌ی اعتدال راحت‌تر شکل می‌گیرد. عناصر شخصیتی امام مشخص‌اند، دغدغه‌هایی که مکررا در صحیفه‌ی نور ذکر شده‌اند و رهبری معظم انقلاب اسلامی نیز در سخنان خود، به ویژه سخنرانی ۱۴ خرداد ۹۴ آن ها را به روشنی تبیین فرمودند. گفتمان اعتدال اما بر خلاف آرای امام، روشن و مستند تشریح نگشته است. یکی از شاخصه‌های اصلی گفتمان امام، استکبارستیزی است. و امریکا صراحتا به عنوان راس استکبار معرفی شده است. اما مع الاسف نسبت گفتمان اعتدال با استکبارستیزی روشن نیست. و این ابهام وقتی نگران کننده می‌شود که می‌بینیم هیچ یک از مدعیان گفتمان اعتدال حتی در بیان و لفظ، مواجهه‌ای با ایالات متحده امریکا به عنوان بارزترین مصداق استکبار ندارند.

این در حالی است که جایگاه امریکا در منظومه تفکر انقلابی امام راحل و مقام معظم رهبری به روشنی قابل رویت است. امام روح الله از امریکا تحت عناوینی چون شیطان بزرگ، راس استکبار و ام‌الفساد قرن یاد می‌کنند، و همچنین مقام معظم رهبری امریکا را طاغوت اعظم و مصداق اتمّ استکبار می خوانند. گفتمان اعتدال اما بر خلاف گفتمان انقلابی، موضعی استکبارستیزانه نسبت به ایالات متحده امریکا ندارد و در ۳ سال اخیر از طراحان این گفتمان سیاسی موضعی نمی‌بینید که بتوان از آن فهمید امریکا شیطان بزرگ است.

امام یک تفکر زنده است، نه یک شخصیت درگذشته. بنابر این ملاک ما برای شناخت امام کلام خود اوست که به طور مستند و کامل در صحیفه نور ذکر شده و آیینه‌ی تمام نمای این تفکر انقلابی است. ملاک ما برای شناخت امام، روایات نزدیکان به یک شخصیت درگذشته نیست. بعضی از این روایات در جهت پیشبرد پروژه‌ی تحریف امام تا تقابل کامل با تفکر انقلابی امام پیش رفتند. پروژه‌ی تحریف امام به دنبال حذف یک قطعه‌ی طلایی از پازل گفتمان امام بود: استکبارستیزی. و راحت‌ترین راه برای رسیدن به این مقصود آن بود که یکی از افراد نزدیک به امام ادعا کند که ایشان در اواخر عمر شعار مرگ بر امریکا را نمی‌پسندیدند! این ادعا که در تناقض محض با شاخص اصلی (کلام امام در صحیفه نور) بود با پاسخ قاطع خلف صالح امام نیز مواجه شد که فرمودند: امام تا روز آخر از بن دندان اعتقاد داشت که امریکا شیطان بزرگ است.
دیروز بنگاه خبر پراکنی حکومت سلطنتی انگلیس با طرح ادعایی مضحک و ارائه سندی مخدوش از سازمان سیا بیان کرد که امام در ابتدای نهضت به دنبال ارتباط با امریکا بود. سخنان صریح امام درباره امریکا در سال ۴۳ را در ابتدای این یادداشت خواندیم. همه چیز روشن است، و البته ملت ایران آن قدر از شخصیت امام و اهداف این رادیوها مطلع هست که به این ادعاها توجهی نمی کند، اما باید دانست این بخشی از پروژه ی تحریف امام بود که طرف خارجی اجرای آن را بر عهده داشت. فلذا برخی خواص سیاسی در داخل کشور باید به خود بیایند که در زمین دشمن بازی نکنند.
امید است که همه ی مسئولین در تمام سطوح، به ویژه مجلس شورای اسلامی و دولت محترم بار دیگر دیدگاه‌های خود را با شاخص امام بسنجند. و به ابهامات و تناقضات پاسخ دهند. آنان که ادعا می‌کنند اعتدال‌شان را از امام آموختند، استکبارستیزی را از چه کسی فراگرفته‌اند؟ به نظر می‌رسد که تصویر تحریف شده‌ای که امروز عده‌ای از امام راحل نمایش می‌دهند نواقص بزرگی دارد. امام استکبارستیز، امام عدالت‌طلب، امامی که حامی مستضعفین بود، امامی که یاور کوخ‌نشینان بود و در جبهه مقابل کاخ نشینان قرار داشت، امامی که ساده زیستی مرامش بود و با تجمل و اشرافیت در ستیز بود، و در نهایت امامی که اسلام ناب محمدی (ص) را در مقابل اسلام امریکایی قرار داد. باید دقت کنیم، آیا تصویری که از امام ارائه می‌شود تمام این شاخص‌ها را دارد؟

حسن ختام این یادداشت، فرازی از وصیت نامه الهی-سیاسی امام خمینی رضوان الله تعالی علیه است، وصیتی برای همه‌ی ملت‌های اسلامی در تمام زمان‌ها:

“و ملت ما بلکه ملت‌های اسلامی و مستضعفان جهان مفتخرند به این که دشمنان آنان که دشمنان خدای بزرگ و قرآن کریم و اسلام عزیزند، درندگانی هستند که از هیچ جنایت و خیانتی برای مقاصد شوم جنایتکارانه خود دست نمی‌کشند و برای رسیدن به ریاست و مطامع پست خود دوست و دشمن را نمی‌شناسند. و در راس آنان امریکا، این تروریست بالذات دولتی است که سرتاسر جهان را به آتش کشیده و هم پیمان او صهیونیست جهانی است که برای رسیدن به مطامع خود جنایاتی مرتکب می‌شود که قلم‌ها از نوشتن و زبان‌ها از گفتن آن شرم دارند.”

با آرزوی تعجیل در ظهور حضرت ولی عصر (ارواحنا له الفدا)