به گزارش
بلاغ،
مظلوم، همیشه با مظلومیت خود، دیگران را تحت تاثیر قرار میدهد، به خصوص اگر ساکت و بی ادعا باشد و مهمتر از همه آن که، در کمال گمنامی و بدون هیچ اسم و رسمی، خود را فدا کند تا دیگران با شرافت و عزتمند باقی بمانند، حتی اگر هیچ نشانی از او نگیرند.
شهداء، بنابر نوع اقدام ایثارگرانهشان واقعاً مظلومند و از دلائل ماندگاریشان، تقدم عمل نسبت به حرف، بی ادعا بودن و بی منت عمل کردنشان است.
در میان شهداء نیز، شهدای گمنام از جایگاه ویژهای برخوردارند، چرا که حتی از خود نام و نشانی هم باقی نگذاردهاند.
شهدای غواص، که این روزها عطر ایثار و شهادت را در کشورمان ساطع کردهاند، از آنجا که اوج مولفههای مظلومیت را در خود گرد آوردهاند و با دستانی بسته، زنده زنده به گور سپرده شده بودند و پس از قریب 30 سال به وطن خود آنهم گمنامانه باز گشتند، سخت تاثیرگزار و خجلتآفرین برای آنانیاند که جدای از دغدغه پاکی و طهارت و شهادت، تنها سر در جیب دنیا نهاده و خود را با اسباببازیهای رنگارنگ و گوناگون این جهان مشغول کرده و هیچ نمیاندیشند و یا به این اندیشه عامل نیستند که واقعاً در ورای این خورد و خوراک و زندگی روزمره و لذتجوییهای گذرا، آیا حضورمان در این جهان توام با رسالت و هدفمندی است و آیا از پس این جهان، حیات دیگری وجود دارد و ما در قبال کارکردهای این جهانیمان، در آن جهان باید پاسخگو باشیم، که اگر چنین است، که واقعاً هم هست، پس چرا باید وضع جامعه ما، زنان و دختران ما، و...، این گونه باشد؟!.
شهدای گمنام، که هنوز ابدان مبارکشان بدست نیامده، ذخایر گرانقدر فرهنگی و هویتی کشورمان میباشند که هر از گاه و هنگام ضرورت، زمانی که ارزشها در میانمان کم رنگ شده و میرویم تا تمام شویم، میآیند و با آمدن خود، تحولی شگرف را بوجود میآورند. ما را به اصل و ریشهمان بر میگردانند. غبار خفت و ذلت از رویمان میزدایند. به ما انرژی میدهند تا در مقابل چرب و شیرین و گرم و سرد دنیا، دللرزان نشویم. محافظه کاری و توجیهگری را به کناری نهیم. آرمانهای عزتآفرینمان را دوباره روی دست بگیریم و از شرافت و افتخاراتی را که شهدایمان ارزانیمان داشتهاند، صیانت کنیم.
آنها هر بار که میآیند، نقش سفیر حضرت ربالعالمین را برایمان ایفاء میکنند. حجت را بر ما تمام کرده، جای بهانهجویی را برایمان فردای قیامت باقی نمیگذارند. حامل پیام برای همه ما آسیبدیدگان بلایای اجتماعی هستند. آنانی را که شیفته پول و ثروت، جاه و مقام، قدرت و زیبایی، و... هستند، مورد نهیب قرار میدهند که: ای مسئول، ای خواهر، ای برادر، ای دختر و ای پسر! هر طور که زندگی کنید، دیر یا زود تمام میشوید. خود را سرگرم لهو و لعب فناپذیر نکنید. به آن چیزی بپردازید که در راستای حضرت دوست و رضای ائمه طاهرین علیهمالسلام باشد.
راستی، خواهر و برادرم! چرا چند روز پس از تشییع شهداء، دوباره بر میگردیم به قبل و بیخیالیها؟!.
واقعاً، این همه رنگ به رنگ شدنها و زیگزاگ زدنهای خستهکنندهمان ناشی از چیست؟. آیا واقعاً حقیقت زندگی را نمیدانیم و یا میدانیم و اراده مصمم برای پاک بودن و از گناه پرهیز کردن را نداریم؟.
قطعاً علت را باید در خودمان جستجو کنیم. نباید دیگران را مقصر دانست. هر فردی، خود باید به خدایش پاسخ دهد.
واقعاً اگر بخواهیم و بخواهیم و بخواهیم پاک زندگی کنیم و وفق خواست خداوند و پیامبر و امامان معصوم روزگار را به پیش ببریم، دیگران هر چه قدر هم که قوی و پرجاذبه باشند، آیا قادر خواهند بود در مقابل کوه استوار ارادهمان به زانویمان وا دارند؟.
باید دعا کرد و از شهداء خواست تا کمکمان کنند فردای قیامت و در خلوتهایمان، شرمنده آنها نشویم و سرافکنده نگردیم.