متاسفانه گاهی ساده‌ترین مسائل در کشور ما چنان پیچیده می‌شود که به عنوان روزنامه‌نگار مجبور می‌شوی در موضع دفاع از مساله‌ای برآیی که پیش از این برایش حقی متصور نبودی.

بلاغ- مساله ساده این نوشتار موضوع قلیان است که از چند سال پیش با سرعتی باور نکردنی به دست جوانان و خانواده‌ها افتاد و حالا بساطش در همه جا پهن است حتی در شلوغی و ترافیک جاده که ذهنت به هزار دردسر و کلافگی می‌رود، جمعیت زیادی را قلیان به دست و اتراق کرده می‌بینی که انگار همین قلیان کمک حالشان شده است که شادمان باشند و از سفر لذت ببرند.
از سال 86، با مبنا قرار دادن قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات که بر جمع آوری قلیان‌ها تاکید دارد، برخوردهای ضربتی برای جمع‌آوری قلیان از اماکن عمومی شامل رستوران‌ها، سفره‌خانه‌ ها و خصوصا قهوه‌خانه‌ها با سروصدا و اعتراض‌های زیادی شروع و همراه شد.
حتی کار به دخالت رییس‌جمهور وقت کشیده شد و اعتراض صنف قهوه‌خانه‌داران سبب شد محمود احمدی‌نژاد دستور توقف جمع‌آوری قلیان از این اماکن را صادر کند.
آن روزها اغلب رسانه‌ها موافق جمع‌آوری قلیان‌ها از اماکن عمومی بودند و این مساله بارها مورد انتقاد قرار گرفت، اما حالا این روزها که قلیان فراوان در دست نوجوان و پسر و دختر و همه اعضای خانواده می‌چرخد، متاسفانه روند مساله به سمتی رفته که باید نسبت به قهوه‌خانه‌ها تظلم‌ خواهی شود؛ مساله‌ای که از سوی رئیس اتحادیه قهوه‌خانه‌داران نیز دیروز مطرح شد.
عباس علایی از برخورد با عرضه قلیان در قهوه‌خانه‌ها در بعضی از استان‌ها مثل مازندران و کرمانشاه خبر داد و گفت: با جمع‌کردن قلیان، قهوه‌خانه‌ها رو به تعطیلی می‌رود و حداقل 250 هزار نفر بیکار می‌شوند.
اما بخش قابل تامل حرف‌های رییس اتحادیه قهوه‌خانه‌داران اینجاست که می‌گوید: چرا خرید و فروش تنباکو آزاد است، اما کشیدن قلیان جرم محسوب می‌شود؟ بخش عمده درآمد قهوه‌خانه از فروش قلیان است و اگر جلوی عرضه آن گرفته شود، قهوه‌خانه باید جمع شود.
اینجا همان قسمت پیچیده ماجراست که باید از حق این صنف که اتفاقا بخش عمده درآمدش در راستای تخریب سلامت است، دفاع کرد. متاسفانه کار از جمع‌آوری قلیان از قهوه‌خانه‌ها گذشته است و اتفاق نباید، افتاده و قلیان به یکی از وسایل منزل تبدیل شده است.کاش همان سال 86 فکر بهتری می‌شد تا حالا سنگ قهوه‌خانه‌داران را به سینه نمی‌زدیم./آ