در حکمت ۱۶۹ نهجالبلاغه آمده است که امام (عليهالسلام) فرمود: صبح براى آنها که دو چشم بينا دارند روشن است.
۰
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «بلاغ» اين کلامِ نورانى هشدارى است به کسانى که حق را با تمامِ ظهور و بروزِ آن فهم نمىکنند. امام(عليهالسلام) مىفرمايد: «صبح براى آنها که دو چشمِ بينا دارند روشن است»؛ (قَدْ أَضَاءَ الصُّبْحُ لِذِي عَيْنَيْنِ).
اشاره به اين است که کسانى که چشمِ بصيرت دارند، حق را بهخوبى درک مىکنند، زيرا نشانههاى آن کاملاً آشکار است؛ خواه اين حق به معناى ذاتِ پاکِ پروردگار باشد، آنگونه که قرآنِ مجيد مىفرمايد: (سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِى الاْفَاقِ وَ فِى أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ شَهِيدٌ)؛ «بهزودى نشانههاى خود را در اطرافِ عالم و در درونِ جانشان به آنها نشان مىدهيم تا براى آنان آشکار گردد كه او حق است. آيا كافى نيست كه پروردگارت بر همهچيز شاهد و گواه است».
و يا اينكه مراد از صبح، قرآنِ مجيد باشد، همانگونه كه مىفرمايد: (قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللهِ نُورٌ وَ كِتَابٌ مُبِينٌ)؛
«(آرى) از طرفِ خدا نور و كتابِ روشنگرى به سوى شما آمد».
يا اينكه منظور آيينِ اسلام و آورندهى آن باشد، آنگونه كه قرآن مىفرمايد: (لا إِكْرَاهَ فِى الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَىِّ)؛ «اكراهى در قبولِ دين نيست، زيرا راهِ راست از راهِ انحرافى روشن شده است».
و يا مراد، رسولِ گرامىِ اسلام(صلىاللهعليهوآله) باشد، همانگونه كه خداوند مىفرمايد: (يَا أَيُّهَا النَّبِىُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا * وَ دَاعِيًا إِلَى اللهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرَاجًا مُّنِيرًا)؛ «اى پيامبر! ما تو را گواه فرستاديم و بشارتدهنده و بيمدهنده؛ و تو را دعوتكننده به سوى خدا به فرمانِ او قرار داديم و چراغى روشنىبخش».
و يا مقصود، خودِ حضرت(و امامانِ اهلبيت (عليهمالسلام)) باشد، چنانكه در زيارتِ جامعه آمده است: «خَلَقَكُمُ اللهُ أَنْوَارًا فَجَعَلَكُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقِينَ حَتّى مَنَّ عَلَيْنَا بِكُمْ».
و در خطبه ۸۷ نهجالبلاغه نيز به اين معنا اشاره شده است.
يا در نهايت، ممكن است منظور تمامِ آنچه گذشت و تمامِ حقايقِ عالمِ هستى باشد.
قرآنِ مجيد در سورهى اسراء آيهى ۷۲ نيز مىفرمايد: (وَ مَنْ كَانَ فِى هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِى الاْخِرَةِ أَعْمَى وَ أَضَلُّ سَبِيلًا)؛ «اما كسى كه در اين جهان (از ديدنِ چهرهى حق) نابينا بوده است، در آخرت نيز نابينا و گمراهتر است».