گازرسانی به مردم بعد از انقلاب ۴۸۲ برابر شده است

به گزارش بلاغ، ایران با ۳۳ هزار میلیارد متر مکعب گاز، دارنده دومین منابع گازی بزرگ دنیا است. طبق آمار بریتیش پترولیوم BP، تولید گاز ایران در سال ۲۰۲۱ حدود ۲۵۷ میلیارد متر مکعب بوده است و بعد از آمریکا و روسیه در جایگاه سوم قرار دارد.

بررسی روند گازرسانی به شهرها، روستاها و صنایع نشان می‌دهد که توسعه شبکه گاز یکی از اولویت‌های جدی جمهوری اسلامی ایران بوده است، موضوعی که البته باید با مصرف بهینه گاز نیز همراه شده تا بیشترین عایدی نصیب کشور شود.

طبق آمار، تعداد مشترکان گاز بعد از انقلاب از حدود ۵۶ هزار مشترک به بیش از ۲۷ میلیون مشترک رسیده است. قبل از انقلاب اسلامی
(تا سال ۵۷) تعداد هشت شهر و سه روستا در قالب ۵۱ هزار خانوار تحت پوشش گاز طبیعی قرار داشتند، اما اکنون ۲۳ میلیون مشترک خانگی در ۱۲۲۶ شهر و ۳۶ هزار و ۶۱۴ روستا از نعمت گاز طبیعی بهره‌مند هستند. درصد بهره‌مندی خانوار شهری از گاز طبیعی تا بهمن ماه سال ۵۷ حدود یک درصد بود. ولی هم‌اکنون به بیش از ۹۸ درصد رسیده است. همچنین درصد بهره‌مندی خانوار روستایی از گاز طبیعی نیز ۸۶ درصد شده و در مجموع پوشش گازرسانی کشور به ۹۵ درصد رسیده است.

حال شاید این نکته مطرح شود که مقایسه گازرسانی به خانوارها و صنایع قبل و بعد از انقلاب مقایسه درستی نیست، بلکه باید وضعیت ایران در افزایش رفاه عمومی با گازرسانی را براساس معیارهای جهانی سنجید. درصد پوشش شبکه گاز ایران در مقایسه با آمریکا و روسیه طبق گزارش موسسه مشاوره انرژی SolutiEn آورده شده است. همان‌طور که مشاهده می‌شود ایران با وجود سهم کمتر تولید گاز از دو تولیدکننده بزرگ دنیا، توانسته است شبکه گازرسانی خود را بیشتر از دو کشور دیگر توسعه دهد.

طبق آمار شرکت ملی گاز، در حال حاضر مجموع شبکه‌گذاری‌های انجام شده در راستای گازرسانی به مبادی مصرف درون شهرها و روستاها و سایر بخش‌های مصرفی گاز طبیعی حدود ۴۲۷ هزار کیلومتر است، یعنی معادل ۱.۱ برابر فاصله زمین تا ماه. همچنین مجموع انشعابات گاز طبیعی کشور تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در سراسر کشور، ۵۱ هزار و ۹۰۰ عدد بوده که این تعداد هم‌اکنون نزدیک به ۱۳ میلیون انشعاب شده است.

در مجموع بررسی کارنامه جمهوری اسلامی ایران در حوزه گازرسانی به اقصی نقاط کشور، یک کارنامه ممتاز و بی‌نظیر در دنیا است و رفاه ویژه و نامحسوسی را برای مردم کشور ایجاد کرده که ضروری است با مصرف بهینه حفظ شود.