به گزارش بلاغ؛ این تحقیقات جدید مفهوم جدیدی را برای سیستمهای دارورسانی تعریف میکند و راه حلی فناورانه را توصیف میکند که میتواند پیامدهای گستردهای برای تحقیقات عصبی-دارویی داشته باشد.
اما مهمتر از همه اینکه مشاهده شد که این دارو در عرض ۲۰ دقیقه اثر میگذارد و این موضوع، راه را به روی روشهای آیندهنگرانه برای تحویل دارو به مغز، از جمله نانوبیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک باز میکند.
به دلیل موانع سرسختی مانند جذب سیستمیک، تخریب سریع دارو، حمل و نقل آکسونی و رویکرد نسبتاً تهاجمی که اغلب توسط تکنیکهای مرسوم مورد نیاز است، وارد کردن دارو به مغز برای درمان بیماریها برای دانشمندان یک افق چالشبرانگیز باقی مانده است. بنابراین محققان ژاپنی برای تقویت این روش و موثر ساختن آن به اندازه سایر تکنیکهای تحویل دارو، تلاش کردند تا دارورسانی به مغز را بهبود ببخشند.
این کار با افزودن توالیهایی برای افزایش نفوذپذیری سلولی، علاوه بر توانایی جلوگیری از تخریب، به یک داروی ضد افسردگی به نام "پپتید-۲ شبه گلوکاگون"(GLP-۲) انجام شد. اما این کار آسان نبود.