به گزارش بلاغ؛ این رکورد در دست شاعر زلال و ساده‌ای است که دلش خوش بود به تکه‌نانی، خرده هوشی و سر سوزن ذوقی و همه عمر در این تلاش زیست که مگسی از سرانگشت طبیعت نپرد؛ بله، سهراب سپهری، شاعر و نقاش نامدار عصر ما، با آن جهان‌بینی صلح‌جویانه‌اش با زمین و زمان و حیات، حالا هر چند سال یک‌بار، صاحب سنگ قبر تازه‌ای می‌شود که هربار از شأن و جایگاه او دور و دورتر است.
هنرام‌روز: مهاجر در جام جم نوشت: سهراب وصیت کرده بود در روستایی به‌نام چنار در حوالی کاشان به خاک بسپارندش اما سیلاب‌های روستا و نگرانی بابت ازدست‌رفتن مقبره شاعر کاشانی باعث شد پیکرش را در امامزاده سلطان‌علی در مشهد اردهال دفن کنند. اولین سنگ قبر سهراب یک کاشی فیروزه‌ای ساده بود و بس! بعد از آن استاد رضا مافی که نقاشیخط را پدید آورده، برای سهراب سنگ قبری طراحی کرد با همان شعر معروف به سراغ من اگر می‌آیید/ نرم و آهسته بیایید/ که مبادا ترک بردارد چینی نازک تنهایی من! و عجیب که این سنگ قبر که خود یک اثر هنری بود، زیر چرخ‌های کامیون شکست و خرد شد و چیزی از آن باقی نماند.
بعد از آن سنگ قبر دیگری برای سهراب ساخته شد که کم‌وبیش شبیه چیزی بود که رضا مافی طراحی کرده بود، با این تفاوت که غلط املایی داشت. سنگ قبر بعدی یک سنگ سیاه بود و همین‌طور سنگی که شماره موسسه حکاکی روی آن ثبت شده بود و همین‌طور سنگ روی سنگ تا حوالی ۱۵ مهر امسال که به مناسبت زادروز سهراب سپهری از سنگ قبر دیگری رونمایی شده است و گویا این ماجرا تا وقتی که همه سنگ‌تراشان کاشان بتوانند یک‌بار نام و شماره تماس‌شان را روی قبر شاعر بزرگ کشورمان تبلیغ کنند، این ماجرا تمام نخواهد شد.
کسی نمی‌داند چرا هر پنج یا شش سال سنگ قبر سهراب تغییر می‌کند، متولی این تغییرات کیست و چرا طرح توسعه صحن امامزاده، خانواده سهراب، وزارت ارشاد، وزارت میراث‌فرهنگی یا هر فرد یا نهاد دیگری که می‌تواند، یک‌بار برای همیشه یک تصمیم جدی و درست درباره سنگ قبر این شاعر و نقاش نامدار نمی‌گیرد
دریافت صفحه با کد QR