خانواده محبی، سال‌های سال نام و یاد سفالگری را با تلاش و کوشش زنده نگه داشتند و سلیم آباد را تبدیل به روستایی کردند که همه با شنیدن نامش به یاد مهد سفال می‌افتند، این خانواده بزرگ برای آینده سفالگری برنامه‌های متنوعی دارند.
تاریخ انتشارسه شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹ - ۱۱:۰۵
کد مطلب : ۴۴۳۹۱۸
۰
شغل سفالگری در این خانواده موروثی بوده و از قدیم الایام بین اعضای این خانواده دست به دست به نسل بعد انتقال پیدا می‌کند، سفال ساخته شده از خاکی است که از زمین‌های همان روستا برداشت می‌شود.
خانواده محبی بیش از ۳۰ عضو دارد که همه آن‌ها چه زن و چه مرد مشغول کسب درآمد و روزی از این حرفه هستند، همچنین به‌طور کلی ۵۰ نفر از ۴۰۰ خانوار این روستا در شغل سفالگری کار می‌کنند، برای کسب اطلاعات بیشتر به سراغ یکی از فعالان در این خانواده با بیش از ۳۰ سال سابقه می‌رویم.
علی اصغر محبی ۴۶ ساله، فرزند دوم خانواده هشت نفره آقای " محب علی محبی" ۷۳ ساله که کار سفالگری را از پدرانش به ارث برده، در گفت‌وگو با ما با افتخار از سابقه ۳۰۰ ساله خاندان محبی‌ها در حوزه سفالگری خبر می‌دهد و می‌گوید؛ خدا را شاکریم که سه قرنی است این سنت را حفظ کرده و با همه ظرفیت و توان مادی و معنوی در خدمت حرفه سفالگری هستیم.
*کار با سفال فقط برای کسب درآمد نیست
وی با اشاره به اینکه در هنر عشق نهفته است، اضافه می‌کند؛ پس از ساخت یک ظرف سفالی لذت عجیبی به‌دست می‌آوریم، که نظیر ندارد، فعالیت خانوادگی ما در حوزه سفال صرفا به‌خاطر کسب درآمد نیست، حفظ و ادامه راه برایمان مهم است، از این رو با زحمت و تلاش ادامه خواهیم داد و آن را به‌روزرسانی خواهیم کرد.
آقای محبی در خصوص تولید سفال، بیان می‌کند: البته در حال حاضر تولید سفال در دهکده ما به اندازه تقاضا در کشور است، ولی همواره به صادرات آن فکر کردیم، در این راستا اگر زمین برای احداث تصفیه‌خانه خاک مهیا شوند می‌توانیم صادرات سفال به کشورهای همسایه داشته باشیم.
*صفر تا صد تولید سفال
این سفالگر یادآور می‌شود: یک ظرف سفالی، از خاک، آب و آتش ساخته می‌شود، به این صورت که خاک را آماده کرده داخل انبار گل خورد می‌کنیم، می‌گذاریم یک هفته بماند بعد ورز می‌دهیم با دست پاک می‌کنیم آماده کار کردن می‌شود، سپس در کوره رفته و آماده می‌شود، کار را که بلد باشیم هر نوع سفالی سفارش بگیریم می‌سازیم، تولید ظرف سنتی یک کار کاملا یدی و سنتی است.
وی با اشاره به قیمت ظروف سفالی، اعلام می‌کند: قیمت یک ظرف سفالی از ۲ هزار تومان تا ۱۰ میلیون تومان متغیر است، گران‌ترین سفال خمره بزرگ نزدیک به ۲ متر در ۵۰۰ لیتر ظرفیت دارد که سفارش این سفال هر سه ماه دو عدد داریم که توسط برادرم ساخته می‌شود، این کار در دنیا بی‌نظیر است.
*اینجا پیر و جوان سفال می‌سازند
آقای محبی تاکید می‌کند: در کارگاه سفالگری ما، که حدود هزار متر مساحت دارد، کودک ۷ ساله تا پیرمرد ۷۰ ساله کار می‌کند، کوره مشترک است، هر کدام از خواهرانم از اساتید این هنر هستند، دو فرزند دخترم حدود چهار سال با کسب رتبه کشوری از ۱۵ نفر برتر جهان در حوزه اساتید سفال معرفی شدند.
این سفالگر یادآور می‌شود: تعامل و همکاری در خانواده سفالگری ما حرف اول را می‌زند، در بحث فروش ما سفال را با قیمتی مناسب به دلالان می‌فروشیم بقیه‌اش با خودشان، اهالی روستا که بیشتر دام‌دار و کشور هستند از ما کوزه آب و ماست و خمره خریداری می‌کنند.
*می‌توانیم خودمان صادرکننده باشیم
وی با اشاره به اینکه شیوع ویروس کرونا تاثیر چندانی روی کار ما نداشته بیان می‌کند: کرونا در بحث تولید ما خیلی مشکلی ایجاد نکرد تنها در بحث توزیع کمی دچار مشکل شدیم، متاسفانه در کشور ما در حال حاضر به تولید توجه جدی نمی‌شود چرا که اگر توجه می‌شد، سفال را نباید از چین وارد کرد در حالیکه خودمان می‌توانیم صادرکننده باشیم.
*اشتغال برای ۵۰ نفر در آینده
آقای محبی با اشاره چشم انداز آینده خاطرنشان می‌کن: در فکر این هستیم که ۵۰ پرسنل اضافه کنیم تا روزی ۸ ساعت کار کرده که طبق قانون کار حقوق بگیرند تا تولید را افزایش دهیم، با توجه به اینکه این دهکده چند ماه پیش به ثبت ملی رسیده از مسؤولان میراث فرهنگی درخواست حمایت برای گسترش کار را داریم.
*چشم‌انداز آینده؛ احداث تصفیه‌خانه، آموزشگاه و موزه
این سفالگر با تجربه ادامه می‌دهد: اگر زمین اهدا شود به فکر احداث تصفیه خانه خاک
« در سال ۱۰۰ تن خاک نیاز داریم معدن داریم که خاک را به‌طور سنتی آماده می‌کنیم، نیاز صادرات ما را برآورده نخواهد کرد » یک آموزشگاه بزرگ و ساخت موزه برای قراردادن سفال‌های قدیمی که حدود دو قرن قدمت دارند هستیم، کارهایی که اینجا تولید می‌شوند خاص هستند، کسی سفال به این ابعاد نمی‌تواند بسازد!
*پذیرایی از مهمانان با ظروف سفالی
وی عنوان می‌کند: ظرف‌های آب، پارچ، سبو، لیوان، دوشان کوچک برای درست کردن کره، نمگار که داخلش مغز گردو و سبزیجات و دلال آلوچه می‌کوبند، از ظروفی است که در خانه‌خودمان استفاده می‌کنیم، در جهیزیه دخترانمان هم ظروف سفالی خودنمایی می‌کنند.
*خاطره‌ای از کوزه سفالی
آقای محبی تاکید می‌کند: خاطره خوب برایمان در کارگاه هر روز اتفاق می‌افتد هر روزی که یک کار نو تولید می‌کنیم، به یاد دارم کوزه‌هایی که ۳۰ سال پیش تولید کردم را در خانه یکی از دوستانم دیدم برداشتم گفتم این را به من بده تا یک کوزه نو برایت بیاورم قبول نکرد!
*کوره سفال خوب یا شکسته تحویل می‌دهد!
وی با اشاره به اینکه زمانی که یک کار با ارزش میلیونی در درون کوره می‌شکند تلخ‌ترین خاطره کاری را رقم می‌زند، می‌گوید: یک بار ۴ خمره به ارزش ۴۰ میلیون تومان شکست و ارزش پول دریافتی‌ام به یک پنجم آن رسید؛ کار با کوره سخت است.
*دست استاد را می‌بوسیم
این فرزند سفالگر تاکید می‌کند: خانواده ما هر چه دارد از پدر است، هر روز دعایش می‌کنیم، من به فرزندانم می‌گویم دست بابابزرگ را ببوسید که این هنر را به همه ما آموخت، پدر استادی است که نماز صبح را خوانده و با دغدغه تولید به کارگاه می‌رود، صبح زود بیدار شده و تلاش می‌کند حتی در این سن و سال، مادرم هم هوای همه را دارد.
حرف آخر؛ از مسؤولان درخواست حمایت و توجه از تولیدکنندگان را دارم، سفالگری هنری است که چراغش نباید خاموش شود، مفتخریم که خانوادگی برای نگهداشت این سنت کهن تلاش می‌کنیم.
خانواده محبی، سال‌های سال نام و یاد سفالگری را با تلاش و کوشش زنده نگه داشتند و سلیم آباد را تبدیل به روستایی کردند که همه با شنیدن نامش به یاد مهد سفال می‌افتند، این خانواده بزرگ برای آینده سفالگری برنامه‌های متنوعی دارند.
بلاغ: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
پربيننده ترين
پنجشنبه ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
چهارشنبه ۲۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
چهارشنبه ۲۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۲:۵۲
دوشنبه ۲۷ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۱:۵۲
دوشنبه ۲۷ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۸:۱۴
پنجشنبه ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۰
سه شنبه ۲۸ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۲
شنبه ۲۵ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۴