انتقاد تند قهرمانان مازندرانی از مسئولان ورزش؛

دو و میدانی فدای لیگ برتر فوتبال/ ورزش مازندران را بی مادر نکنید !

تاریخ انتشارشنبه ۵ مهر ۱۳۹۹ - ۲۰:۳۹
کد مطلب : ۴۳۸۵۲۸
این روزها به واسطه ساخت استادیوم های فوتبال، ورزش دو و میدانی به طور کامل فدای فوتبال شده اند.
۰
plusresetminus
دو و میدانی فدای لیگ برتر فوتبال/ ورزش مازندران را بی مادر نکنید !
به گزارش بلاغ؛ لازمه انجام ساده ترین نوع تمرینات حداقل راه رفتن  و در بعد وسیع تر دویدن های کوتاه تا طولانی می باشد . لذا با بررسی مواد مختلف این رشته متنوع با سایر رشته ها می توان به این نتیجه رسید  که دوهای سرعت لازمه رشته هایی چون فوتبال ,والیبال , بسکتبال ,هندبال ,کشتی , رزمی , شنا  , پرتابها لازمه ورزش هایی چون پاورلیفتینگ، زیبایی اندام، وزنه برداری،  جودو و کشتی، هندبال و پرش ها لازمه رشته هایی چون والیبال، بسکتبال، ژیمناستیک، بدمینتون، شنا و شیرجه می باشند . حال وقتی بیشتر دقت می کنیم می بینیم که هر کدام از مواد دوومیدانی برای پیشرفت در تمرینات خود به زیر شاخه سرعت , پرش , پرتاب , استقامت تقسیم بندی می شوند و برنامه ریزی تمرینی هر کدام از رشته ها شامل این مجموعه می گردد . با همین چکیده تعریف می توان به کاربردی بودن دوومیدانی در کلیه ها رشته ها و زندگی در جهت سالم بودن و سالم ماندن پی برد .اینجاست که دو ومیدانی (Track and Field) بعنوان ورزش مادر معرفی می گردد.

وقتي مي‌شنويم يا مي‌خوانيم در جايي از جهان ده‌ها هزار نفر به ورزشگاهي مي‌روند تا مسابقه‌هاي دووميداني را تماشا كنند، به يقين مي‌رسيم كه دووميداني جذابيت‌ها و هيجان‌هاي خاص خود را دارد. وقتي مي‌بينيم در بازي‌هاي المپيك، ورزشگاه پر از تماشاگر مي‌شود تا قهرمانان دووميداني به رقابت بپردازند، يقين ما بيشتر مي‌شود.  چگونه است كه بليت‌هاي مسابقه‌هاي دووميداني المپيك از مدت‌ها پيش از شروع بازي‌ها به فروش مي‌رسد و هنگام برگزاري، بازار سياه پيدا مي‌كند؟ حضور ده‌ها هزار تماشاگر براي تماشاي مسابقه‌هاي ليگ طلايي دووميداني در شهرهاي اروپا يا مسابقه‌هاي ديگر در آفريقا، آمريكاي مركزي و شمالي و شرق آسيا، همه و همه حكايت از‌آن دارد كه دووميداني دنيايي زيبا، مهيج و رنگارنگ دارد؛ اما چرا اين مادر ورزش‌ها كه خود مجموعه‌اي از ورزش‌هاست، در كشور و استان مازندران ما اينچنين غريب است كه نه مسابقه‌هايش براي مردم جذابيت دارد و نه تمرين‌هايش براي خود ورزشكاران؟ تازه پیست های دو و میدانی هم یکی پس از دیگری تخریب می شود !

این روزها به واسطه ساخت استادیوم های فوتبال، ورزش دو و میدانی به طور کامل فدای فوتبال شده اند. در قائمشهر به جهت حمایت از نساجی و ساخت سکوی تماشاگران، پیست دو و میدانی از بین رفت و در ساری نیز به بهانه بازسازی استادیوم شهید متقی ساری، پیست دو و میدانی شرایط لازم برای تمرین ورزشکاران و قهرمانان این رشته را ندارد تا صدای ورزشکاران این رشته در بیاید.

کیوان قنبرزاده قهرمان دو و میدانی که رکورد ایران در رشته پرش ارتفاع را با پرشی به میزان ۲٫۲۶ متر در اختیار دارد با انتقاد از وضعیت موجود اظهار داشت : از دو سه سال پیش پیست شهید وطنی قائمشهر را تخریب کردند و در یک طرف آن سکوی تماشاچی ساختند.

قنبرزاده افزود : پیست دو و میدانی همه جا یک پیست کامل ۴۰۰ متری است و در تمام دنیا این پیست دور زمین فوتبال است. بدلیل اینکه دو و میدانی ورزش پایه است. نه تنها ورزشکاران آن شهر در رشته دو و میدانی به این پیست نیاز دارند بلکه تمام ورزشکاران حرفه ای در تمام رشته ها به یک پیست دو و میدانی کامل نیاز دارند.

وی ضمن انتقاد از بی سلیقگی مسئولین ورزش استان، گفت : سال های گذشته برای آماده کردن استادیوم شهید وطنی برای دیدارهای نساجی در لیگ برتر، متاسفانه پراژکتورها را دقیقا وسط پیست دو و میدانی نصب کردند و این رشته را نابود کردند. در حالی که از همان پیست، فقط بشمارید چند قهرمان آسیا خروجی گرفتیم. خود بنده کسی بودم که در این پیست تمرین می کردم. الان که من تهران هستم ولی اگر شمال بودم قطعا با دیدن چنین وضعیت و بدبختی بچه ها، قلبم ایست می کرد.

قنبرزاده از مدال آوران این رشته گفت و ادامه داد: من کل تمرینات پایه ایم در مازندران و در استادیوم شهید وطنی قائمشهر بود و الان هم هر زمان در مازندران تمرین کنم باید در استادیوم شهید وطنی تمرین می کردم. بنده ۴ مدال آسیایی دارم، آقای معتمد ورزشکار تیم ملی بوده، آقای مهران حسینی مدال قهرمانی آسیا دارد و در تمامی مسابقات حضور دارد و جزو نفرات اول دوم ایران هستند. الان هم یک جوان به اسم محمدرضا طیبی آمده که فقط باید رکوردهای این بچه را شما نگاه کنید ! کافی است رکوردهای این ورزشکار را آنالیز کنید . من خودم به شخصه از سال ۲۰۰۹ تمام قهرمانی آسیا را رفته ام و همه مدل ورزشکار را دیده ام. این ورزشکار در رکورد بالای ۱۹ متر در تمام قهرمانی های آسیا جزو سه تا هست. به جرات می توانم بگویم که این ورزشکار بی نظیر است. بانوان ما هم که کاملا مشخص است و همه یکی پس از دیگری در حال پیشرفت هستند.

این ورزشکار پرافتخار مازندرانی با اعلام نارضایتی از تصمیمات عجیب مسئولین ورزش مازندران، بیان کرد : هفته گذشته من دیدم که برای اینکه سکوی پشتی ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر را درست کنند، تمام پیست و دایره پرتاب را کامل از جا کندند. لاین پرش طول و دایره پرتاب را کاملا تخریب کرده اند تا سکوی تماشاچیان را ایجاد کنند.

وی ادامه داد : سوال من از مسئولین ورزش استان مازندران این است؛ برای ایجاد سکوی تماشاچیان زمین ها پشت را خریداری کردند و از اطرافیان رضایت گرفتند. این ها از بیرونی ها رضایت می گیرند و زمین ها را خریداری می کنند ولی زمین این ورزشکار و پیست دو و میدانی را به این شکل خرابش کردند. تکلیف ورزشکاران این رشته چه می شود !؟ این ورزشکاران کجا باید بروند !؟ دو و میدانی رشته نیست!؟ این ها مدال مدال نیستند !؟ این ورزشکارا به چشم کسی نمیاد !؟ چرا آخه !؟ شما اطرافیان ورزشگاه را با پول یا با دادن زمین دیگری به آنها راضی کردید چرا ورزشکاران این رشته را ناراضی کردید!؟ چرا یک زمین اختصاصی دو و میدانی در اختیار ورزشکاران این رشته قرار نمی دهید!؟

قنبرزاده از امکانات بد دو و میدانی در مازندان گفت و افزود : یک سالن وزنه زیر پله های وطنی به بچه ها دادند که ده تا ورزشکار ملی و غیر ملی همه با هم آنجا تمرین می کنند که حداقل ۵ نفر آنها در حال حاظر ورزشکار ملی هستند و ۵ نفر دیگر در رده های نوجوانان و جوانان مدال دارند. یعنی همه آنها آینده درخشانی دارند. یک سالن وزنه به این ورزشکارا داده اند که از در و دیوارش خاک و آب و بارون میریزه! حالا یک پیست درب و داغان هم که آنجا داشتند را نابود کردند و با بیل به جان این پیست افتادند.

وی ادامه داد : آخه این مسئول چه کسی هست که چنین تصمیمی می گیره !؟ چه کسی سر کار نشسته که نمی داند که رشته دو و میدانی رشته پایه است و در همه جای دنیای این رشته رشته ی مادر است و باید حفظ شود.

قنبرزاده در پایان صحبت هایش گفت : دلم با دیدن چنین صحنه هایی واقعا به در آمد. آنقدر در استان اذیت شدم که خودم را از فضای مازندران جدا کردم و خداروشکر این چیزها را نمیبینم که ناراحت بشوم، ولی دلم برای هم استانی ها و همشهری ها و این آینده دارهای رشته دو و میدانی که اینجا ماندن میسوزه و  این همه بی توجهی نسبت به رشته پایه ای که هر روز در حال مدال آوری است قابل درک نیست.

مهران حسینی دیگر قهرمان ارزنده دو و میدانی استان مازندران نیز در خصوص وضعیت اسفناک دو و میدانی در مازندران گفت و اظهار داشت : چند سالی بود که ما پیست دو و میدانی نداشتیم. استادیوم شهید متقی ساری را هم خراب کرده بودند و قرار شده بود پیست دو و میدانی درجه یک درست کنند. پیست درست شد و ما خوشحال بودیم که پیست خوبی در اختیار داریم ولی متاسفانه پیستی درست کردند نه تنها کیفیت نداشت بلکه حتی مسابقات هم در آن قابلیت برگزاری نداشت و تمرین در آن پیست هم باعث مصدومیت ورزشکاران می شد.

حسینی افزود : از زمان نصب این پیست تا به الان که این پیست نابود شده و در حال بازسازی استادیوم هستند من ۱۰ بارهم روی این پیست تمرین نکردم. من بعنوان یکی قهرمان نمی توانستیم راحت آنجا تمرین کنم. این پیست یک پیست همگانی شده بود و ما هم انگیزه ای نداشتیم که به ساری برویم در آنجا تمرین کنیم.

وی از وضعیت استادیوم شهید وطنی قائمشهر گفت و بیان داشت : زمانی در استادیوم شهید وطنی قرار شده بود خاک و آجر کنیم که باعث خوشحالی ما ورزشکاران دو و میدانی شده بود. کم کم این موضوع پیش رفت تا بحث حضور نساجی در لیگ برتر پیش آمد. سالن وزنه ما را که گرفتند و ما را به آشپزخانه مزدستان فرستادن هیچ، پیست دو و میدانی را نیز نابود کردند. ما در آشپزخانه هنرستان تمرین می کردیم. ما را بیرون کردند تا سکوهای تماشاچی نصب کنند.

حسینی ادامه داد : خیلی زشت است که ورزش اول المپیک، ورزش مادر که همه رشته ها به آن احتیاج دارند هیچ جایی برای تمرین کردن نداشته باشند. پیست هایی هم که داشتیم را تخریب کردند. ما ورزشکار داریم در همان استادیوم وطنی که چند مدال جهانی و بازی های آسیایی دارد ولی فوتبال چی ؟ فوتبال فقط بعد سیاسی دارد.
این ورزشکار ضمن گلایه از فرق گذاشتن مسئولین بین رشته ها، گفت : چطور بودجه برای فوتبال هست و هر دفعه کلی بودجه برای بازسازی گرفته میشود ولی برای دو و میدانی که مادر همه ورزش هاست هیچ بودجه ای در نظر گرفته نمیشود و یک پیست اختصاصی برای این رشته نداریم ؟ دو و میدانی ورزش اول المپیکه و اگر دو و میدانی تقویت شود تمامی رشته ها موفق خواهند بود.

وی با بیان اینکه ما ورزشکارانی داریم که شانس سهمیه المپیک دارد، اظهار کرد : خودم هستم،محمدرضا طیبی و کیوان قنبرزاده هستند. ما تا به حال نماینده ای از دو و میدانی در المپیک نداشتیم ولی ما می توانیم اینکار را انجام بدیم و سهیمه المپیک بگیریم به شرطی که حمایت بشویم و تجهیزات مان کامل باشد. ما هیچ چیزی نداریم و صفر صفریم.

وی خواستار ورود مدیرکل ورزش و جوانان به مشکلات رشته دو و میدانی شد و افزود : از آقای رنگرز که خودش یک ورزشی تمام عیار است تقاضا داریم در بحث دو و میدانی ورود جدی کنند و ورزش اول المپیک را دریابند و تجهیزات و امکانات ما را رسیدگی کنند. درست است که نساجی هوادار دارد و محبوب همه هست ولی وقتی یک رشته را درست می کنند رشته دیگری را نابود نکنند.

حسینی ادامه داد : جایگاه فوتبال و نساجی مشخص است و نساجی تیم پرطرفداری است و همه دوستش دارند و ما خودمان آن سالی که تیم به لیگ برتر صعود کرد ما در جشن صعود حضور داشتیم ولی این ها به اسم نساجی و به اسم فوتبال، رشته های دیگر را خراب کردند و ضربه بزرگی به رشته دو و میدانی زدند.

این قهرمان با بیان اینکه کلا ورزشکاران رشته ما را نمیبینند، گفت: بعنوان مثال من نامه ای رسمی از بیت رهبری برای اشتغال در دستگاه ورزش داشتم که اداره کل پاسخی به این نامه ندادند و هنوز هم که هنوزه بلاتکلیفم. انگار ما غریبه ایم یا دزدیم ! ما در خانه خودمان تقاضای کار داشتیم که اصلا به ما توجه نمی شود ولی اگر یک فوتبالیست و یا کلا فوتبالی ها درخواستی داشته باشند کارشان راحت حل میشد ولی متاسفانه رشته هایی مثل ما فقط داریم وقت تلف می کنیم و جوانی خودمان را پای این ورزش هدر می دهیم.

حسینی خواستار اختصاص پیست به ورزشکاران دو و میدانی شد و گفت : چرا نباید پیست دو و میدانی شهید متقی ساری پیست تخصصی دو و میدانی شود!؟ یعنی فقط دونده ها آنجا تمرین کنند. نه اینکه فوتبالی ها در تایم ورزشکاران ما در آنجا مدرسه فوتبال برگزار کنند. من وقتی میخواستم ۱۲۰ متر دو بگیرم باید چند نفر را نگهبان و مراقب میگذاشتم که خدایی نکرده بچه ای وارد پیست نشود و با من برخورد نکند.

وی ادامه داد : حالا که شهید وطنی را نابود کردند، حداقل انتظار میره پیست شهید متقی ساری را اختصاصی برای دو و میدانی قرار بدهند چون واقعا حق ورزشکاران دو و میدانی هست که همچین فضایی داشته باشیم.

اما با شنیدن صحبت ها و درددل های این قهرمانان باید گفت که تمام اينها نيازمند مديريت بسيار قوي، توجه بنيادي و واقعي اداره کل ورزش و جوانان استان مازندران به دو و ميداني و حتي الزام كردن باشگاه‌ها به سرمايه‌گذاري در اين ورزش مادر است. در غير اين‌صورت، دو و ميداني ما همان راهي را ادامه خواهد داد كه در چندين دهه پيموده است. ورزشکاران این رشته مظلوم ترین ورزشکاران هستند که بدون هیچ امکاناتی و بدون داشتن حتی یک زمین اختصاصی مدال آوری می کنند. به دادشان برسید و لطفا ورزش ما را بی مادر نکنید !

انتهای پیام/
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما

خشم؛ پسندیده یا ناپسند؟
دوشنبه ۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۲۳:۵۷
سپاه الگویی برای انقلاب‌های آینده جهان
دوشنبه ۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۰
پرستاران سر دو راهی خانه‌نشینی و تغییر شغل
سه شنبه ۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۲۳
آنچه خوبان همه دارند تو یک‌جا داری
يکشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۷
وعده صادق، ضربه پشیمان‌کننده و پیشگیرانه
شنبه ۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۴