پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران اگرچه یکباره اتفاق افتاد، ولی نتیجه فرایندی بود که در سالهای پایانی جنگ آغاز شده و بهتدریج موازنه قوا را به نفع رژیم عراق تغییر داده بود. عراق توانست در این سالها همه توان دولت و ارتش خود را وارد جنگ کند، نفرات و سربازان بیشتری نسبت به ایران را در جنگ به کار گیرد، پول بیشتری خرج جنگ کند و منابع مالی زیادتری را به کار گیرد. همچنین توانست حمایتهای بینالمللی بیشتری را جذب کند و امید ایران را برای پیروزی نظامی بر رژیم صدام از بین ببرد.