تاریخ انتشاردوشنبه ۲۵ فروردين ۱۳۹۹ - ۰۰:۰۱
کد مطلب : ۴۱۸۲۰۳
ضرورت سامانه شفافیت درباره توزیع بسته حمایتی 75 هزار میلیاردی/ تخریب خدمات دوره قالیباف به خاطر دست خالی اصلاح‌طلبان/ اگر خوب مدیریت کرده بودید نیازی به برداشت از صندوق توسعه نبود/ تخریب‌کنندگان روابط با چین معاندند نه خیرخواه/...
۰
plusresetminus
تازه‌های 5 خبر ویژه امروز دوشنبه 25 فروردین

ضرورت سامانه شفافیت درباره توزیع بسته حمایتی 75 هزار میلیاردی
حزب ندای ایرانیان می‌گوید؛ دولت باید از بی‌تصمیمی و بدتصمیمی در حوزه اقتصادی که قبل از پدیده کرونا به آن مبتلا بود، فاصله بگیرد.
این حزب که به دبیرکلی صادق خرازی اداره می‌شود، پس از برگزاری جلسه شورای سیاستگذاری خود تأکید کرد: باید شرایط برای گروه‌ها و دهک‌های محروم جامعه به گونه‌ای فراهم شود که افراد برای تأمین معیشت خود، نگرانی نداشته باشند. پرداخت وام یک میلیونی با بهره سود 12 درصد در عمل نمی‌تواند دردی را دوا کند و انتظار می‌رفت حمایت قوی‌تری از دهک‌های ضعیف صورت گیرد.
از سویی دیگر این سؤال مطرح است که آیا این امکان فراهم نبود که به این وام حمایتی سودی تعلق نگیرد و به شکل قرض‌الحسنه و بدون دریافت سود به نیازمندان ارائه شود؟
این حزب می‌افزاید: دغدغه‌های اقتصادی رئیس‌جمهوری قابل درک‌اند، ولی نباید فراموش کرد مطابق هشدارهای سازمان بهداشت جهانی، تعجیل در لغو تدابیر کشورها باعث سقوط شدیدتر و ادامه‌دار اقتصادی و افزایش شمار مبتلایان و جان‌باختگان کرونا می‌شود.
شورای سیاست‌گذاری حزب ندای ایرانیان خاطرنشان کرد: متأسفانه دولت بیش از پیش این روزها دچار بی‌تصمیمی، بدتصمیمی و دیرتصمیمی شده است. روند کند و غیر قاطع تصمیم‌گیری دولت ممکن است در ادامه به پیک دوم کرونا منتهی شود.
شورای سیاست‌گذاری حزب ندا پیشنهاد کرد: سامانه‌ای برای شفافیت و گزارش دقیق جزئیات منابع و هزینه‌های دولت در بحران کرونا راه‌اندازی شود. تا به امروز جزئیات شفافی از برنامه و نحوه هزینه‌کرد بسته حمایت 75 هزار میلیاردی، بودجه یک میلیارد یورویی «صندوق توسعه ملی ایران» و... به مردم اعلام نشده است. عدم شفافیت می‌تواند زمینه‌ساز توزیع اشتباه و غیر هدفمند، فساد و ناکارآمدی در هزینه‌ها شود. مشخص شدن ساز و کار و اولویت‌ها، شیوه شناسایی مشاغل هدف و نظارت بر هزینه‌کرد و ارائه شفاف گزارش‌ها به مردم ضروری است.

تخریب خدمات دوره قالیباف به خاطر دست خالی اصلاح‌طلبان
اصلاح‌طلبان و شهرداری تهران با اتهام زدن به مدیریت قبلی شهرداری، صرفاً فرافکنی و از مسئولیت فرار می‌کنند.
روزنامه صبح نو در این زمینه نوشت: اصلاح‌‌طلبان بیش از دو سال است که سكان اداره تهران را در اختیار گرفته‌اند و در این مدت هر بار که شهروندان از بابت اقدامات صورت‌گرفته در پایتخت سوال کرده‌اند، مسئله بدهی‌های شهرداری تهران را مطرح کرده‌اند. در جدیدترین فرارهای رو به جلوی شهردار تهران در برنامه تهران 20 در پاسخ به اظهارات مجری این برنامه گفت: یعنی شما نمی‌دانید ما در شهرداری با چه مشکلاتی مواجه هستیم؟ آقای دلاوری شما سوییس زندگی نمی‌کنید؟
حناچی در ادامه به 50 هزار میلیارد تومان بدهی شهرداری تهران اشاره کرد که از دوره قبل باقی مانده و هر ماه شهرداری مجبور است سود بانکی این بدهی‌ها را بپردازد و همین امر موجب می‌شود تا کاری از پیش نرود. واقعیت میزان بدهی‌های شهرداری تهران روشن است ولی جریان اصلاحات نمی‌خواهد به آن توجه کند. مسئله بدهی در سازمان‌ها و ارگان‌ها و حتی دولت امری است که همیشه وجود داشته و در هر دوره مقدار بدهی مرتبط با وظایف و اقدامات انجام‌شده در آن مجموعه به دوره بعد منتقل می‌شود؛ اما نکته مهم این است که در قبال بدهی چه سرمایه‌ای برای آن مجموعه به وجود آمده است؟
در این حوزه نیز می‌توان به مثال‌هایی اشاره کرد که از قضا چند روز قبل از سوی آقای حناچی مورد اشاره قرار گرفته بود. هفته گذشته و زمانی که از آقای حناچی درباره فروش شهروند و شهرآفتاب از وی سوال ‌کردند، گفته بود که این دو سرمایه‌های شهر هستند و به خصوص شهروند برندی است که شهرداری نمی‌خواهد آن را بفروشد. نکته قابل تامل اینجاست که فروشگاه‌های شهروند در دوره 12 ساله مدیریت شهری توانستند شعبات و کیفیت خدمات خود را گسترش داده و ارزش برند را بالاتر ببرند. همچنین مجموعه نمایشگاهی بین‌المللی شهرآفتاب نیز فضا و محوطه‌ای ارزشمند است که اگر مدیریت علمی و اجرایی درستی می‌شد یا دستور بالادستی از سوی مدیران شهری وجود داشت، می‌توانست همانند دوره‌هایی که میزبان برگزاری نمایشگاه خودرو یا نمایشگاه کتاب بود همچنان محل فعالیت‌های اقتصادی باشد؛ حتی برای شهرداری درآمدزایی کند. از این دست مثال‌ها که موجب به وجود آمدن سرمایه‌های کلان برای شهر تهران شده‌اند، بسیار است.
شهروندان نیز به خوبی دورانی که اتوبوس‌های مدرن شهری وارد ناوگان اتوبوسرانی تهران ‌شدند را به خوبی به یاد دارند. از سوی دیگر توسعه شبکه متروی تهران و ورود واگن‌های جدید اتفاق دیگری بود که در دوسال گذشته به فراموشی سپرده شده است. شاهد این مدعا نیز اظهارات سه شهردار اصلاح‌‌طلب در دو سال گذشته است که مدام از ورود 600 واگن نو به ناوگان متروی تهران خبر داده‌اند. نکته مهم در این زمینه نیز همراهی تمام و کمال دولت با مدیریت شهری فعلی است که البته این همراهی و همبستگی سیاسی نیز نتوانسته دردی از دردهای زندگی شهری در تهران را برای مردم کاهش دهد. آقای محسن هاشمی‌رفسنجانی، رییس شورای شهر تهران چندی قبل اظهار كرده بود شهردار تهران باید در زمینه خرید 630 واگن مترو برای تهران به‌شدت پیگیر باشد که نیست.

اگر خوب مدیریت کرده بودید نیازی به برداشت از صندوق توسعه نبود
رئيس‌جمهور و معاون اول وی از رهبری بابت اجازه برداشت از صندوق توسعه ملی تشکر کردند اما کاش یک معذرت‌خواهی هم می‌کردند.
روزنامه جوان دریادداشتی نوشت: رئیس‌جمهور و معاون اول از رهبرانقلاب بابت اجازه برداشت از صندوق توسعه ملی برای مقابله با کرونا تشکر کردند.
تصور کنید رئیس‌جمهور به رهبری نامه بنویسد که «دولت می‌خواهد برای زلزله‌زدگان یا سیل‌زدگان مظلوم یا برای مقابله با کرونا و کمک به مردم عزیز یک میلیارد یورو از صندوق توسعه ملی بردارد، آیا اجازه می‌دهید؟»
خب، پاسخ رهبری چه می‌تواند باشد؟ آیا رهبری می‌تواند پاسخ دهد: «نه! من اجازه نمی‌دهم که برای مردم مظلوم و عزیز سیل‌زده یا برای بیماران کرونا و آسیب‌دیدگان اقتصادی از این ویروس منحوس پول از صندوق بردارید!»
هیچ وقت پیش نیامده که دولتی نامه بنویسد که ما می‌خواهیم یک صنعت زیربنایی را با یک میلیارد دلار راه بیندازیم که افقش برای آینده بسیار روشن است و ده‌ها برابر آن را به صندوق بازمی‌گرداند که در آن صورت هم بگوییم معلوم است که رهبری موافقت می‌کند.
رهبر انقلاب چندی پیش در این باره قضیه را روشن کردند: «این صندوق توسعه ملی که شما ملاحظه می‌کنید، اصلاً برای این به وجود آمد. [کاهش وابستگی به نفت]معنای صندوق توسعه ملی این است که هر سالی چند درصد از درآمد نفت را ما از اختیار دستگاه‌های مصرف‌کننده خارج کنیم، بگذاریم در یک صندوقی؛ البته آن صندوق هم دست دولت است، منتها مصرف آن صندوق، دیگر مصرف در امور جاری نیست؛ [قرار بود]همین طور دائم، به‌تدریج زیاد بشود که امسال اگر قرار بود به همان ترتیب قانونی پیش برود، بایستی حدود ۳۵ درصد از درآمد نفت می‌رفت داخل صندوق توسعه، منتها دولتی‌ها در همه دوره‌ها -نه فقط دولت کنونی- سرِ قضایای مختلف می‌آیند اصرار می‌کنند که [برداشت کنند]؛ قانونی هم نیست؛ چون قانونی نیست، به بنده مراجعه می‌کنند؛ اگر قانونی بود که بر‌می‌داشتند؛ چون قانونی نیست برای اینکه یک جوری درست بشود، به بنده مراجعه می‌کنند و اصرار، التماس که این مشکل است و شما اجازه بدهید ما مثلاً فلان مقدار از صندوق توسعه برداریم. متأسفانه صندوق توسعه کم‌اثر شده، کم‌خاصیت شده. بنده هم گفته‌ام وقتی شخص رئیس‌جمهور به من بنویسد که این ضرورت است، اضطراری است، من قبول می‌کنم، من موافقت می‌کنم که این کار انجام بگیرد. البته صندوق دست خود دولت است؛ رئیسش را هم دولتی‌ها می‌گذارند؛ اداره‌اش هم دست آن‌ها است، دست ما نیست، منتها اجازه برداشت در این شکلِ غیرقانونی را حقیر بایستی متحمل بشوم و اجازه‌اش را بنده باید بدهم؛ بنابراین مشکل فقط این است. ما بایستی یک مسیری را که این مسیر، مسیر جدیدی است، مسیر نویی است، انتخاب کنیم و در این مسیر با جدیت حرکت بکنیم؛ مسیر تولید داخلی.»
جناب آقای رئیس‌جمهور! شما کشور را خوب اداره نکردید. صندوق توسعه ملی برای ساده‌سازی امور نیست. برای اینکه شما اجازه بگیرید و سپس لشکر مواجب‌بگیر غرب با این «اجازه» شما علیه نظام فضاسازی کنند نیست. شما با نشان دادن فضای مصالحه‌جویانه به غرب که اساساً صلحی با ما ندارد، غرب را به پیشروی در تحریم‌ها و تهدید‌ها تشویق کردید. حالا کاسه چه کنم به دست گرفته‌اید؟ شش سال پس از هشدار‌های رهبری درباره اینکه امریکا و اروپا قابل اعتماد نیستند، اعتراف کردید که «دیگر فریب غرب را نمی‌خوریم»، اما یک نامه هم به رهبری ننوشتید که «رهبر انقلاب سلام! ما رسیدیم به همان نقطه‌ای که شما می‌گفتید، ما فریب غرب را خوردیم، لطفاً معذرت ما را
بپذیرید!»
نه‌تنها این را نگفتید که در مغالطه‌هایی آشکار انتقاد‌های مخالفان خود را ساده‌سازی می‌کردید. شما و تئوریسین‌های حامی گفتید و نوشتید که «غرب برای آن زیر معاهده خود با ما زد که می‌دانست اینجا دولت هیچ‌کاره است و باید دولت اختیار بیشتری داشته باشد.» اما از خود نپرسیدید که آن همه رفت وآمد با غرب و امضای معاهده چرا با شمایی که هیچ‌کاره بودید امضا شد؟! و هنوز جوهر نوشته‌های شما خشک نشده بود که امریکایی‌ها گفتند دولت فعلی ایران و حکومت آن سروته یک کرباسند و شما بازهم نفهمیدید که غرب شما را برای خودتان نمی‌خواهد و اگر همه آنچه را که تمنا دارد، برآورده نکنید، با شما آن می‌کند که با هیچ دشمنی
نکرده بود.

تخریب‌کنندگان روابط با چین معاندند نه خیرخواه
سفیر کشورمان در پکن اظهارات سیاسی سخنگوی وزارت بهداشت علیه چین را نکوهش کرد.
محمد کشاورززاده گفت: اینکه یک عده‌ای علیه روابط ایران و چین تبلیغ کنند خیرخواه نظام و مردم ایران نیستند. خیرخواهان نظام و ملت، شرایط را درک می‌کنند و می‌دانند باید با حساسیت بیشتری به روابط دو کشور نگریست.
کشاورززاده با تحلیل روابط سیاسی و اقتصادی چین و ایران اظهار کرد: در شرایطی که به دلیل تحریم‌های آمریکا خیلی از کشورهای دیگر جهان از جمله کشورهای اروپایی حاضر به کمک به ایران نیستند باید نگاه هوشمندانه‌ای به روابط ایران و چین داشت و مستمسکی در اختیار معاندین قرار ندهیم که بخواهند روابط 2 کشور را تحت‌الشعاع قرار دهند.
وی با بیان اینکه هم‌اکنون چین کشوری است که «تحریم‌های آمریکا را قبول ندارد» و همچنان اعلام کرده است نفت ایران را می‌خرد افزود: در داخل ایران باید به «اظهارنظرها» در مورد چین خیلی توجه شود. به عنوان سفیر ایران در چین اعلام می‌کنم در این مدت که در پکن بودم جز «عزت و احترام» چیزی از دولت و ملت چین ندیده‌ام.

«20 دقیقه هم زیاد بود» یعنی حال و کفایت نمایندگی نداشتید
علی مطهری عضو فراکسیون امید مدعی شد مجلس در مسائل مهم اصلاً تصمیم‌گیر نیست.
به گزارش روز نو؛ علی مطهری در رابطه با ریاست مجلس یازدهم و گمانه‌زنی‌ها درباره آن گفت: به اعتقاد من فرقی نمی‌کند چه کسی رئیس مجلس باشد، چرا که در مسائل مهم، مجلس تصمیم‌گیر نیست و این تصمیمات با شورای نگهبان یا مجمع تشخیص مصلحت نظام است. به این معنا که اگر کل نظام با مطلبی مخالف باشد، در صورت تصویب مجلس، شورای نگهبان مصوبه را رد می‌کند یا اخیرا بر اساس بدعتی که ایجاد شده، مجمع تشخیص مصلحت نظام تحت عنوان مغایرت با یکی از سیاست‌های کلی نظام آن را متوقف می‌کند. به این ترتیب اجازه تبدیل شدن مصوبه به قانون داده نمی‌شود. بنابراین خیلی مهم نیست که چه کسی ریاست قوه مقننه را برعهده می‌گیرد، زیرا مجلس اختیار تصمیم‌گیری در مسائل مهم را ندارد.
درباره این اظهارات باید گفت: اولاً درباره مخالفت «کل نظام» باید گفت همین اتفاق می‌تواند درباره تصمیمات شورای نگهبان نیز اتفاق بیفتد؛ چنان که بارها خلاف نظر شورای نگهبان (نظر دولت یا مجلس و یا هر دو) اعمال شده است. به عبارت دیگر نه مجلس و نه هیچ نهاد دیگری دارای اختیار و قدرت نامحدود نیست.
ثانیاً آقای مطهری، بی‌کفایتی و سیاسی‌کاری و بی‌کارنامگی خود و هم طیفانش را در موضعی غیر منطقی و به دور از انصاف به دیگران و آیندگان هم تعمیم می‌دهد و این در حالی است که او صرفاً می‌تواند درباره خود و هم‌طیفانش قضاوت کند و نه دیگران و آیندگان! به عنوان مثال آقای مطهری در اظهاراتی مدعی شد 20 دقیقه هم برای تصویب برجام- توافقی که تعهدات چندلایه 15 ساله برای کشور درست می‌کرد- کافی بود. و این در حالی است که برخلاف او، کمیسیون تخصصی رسیدگی به برجام در مجلس، بالغ بر 40 روز وقت برای بررسی ابعاد تعهدات با حضور همه دولتمردان و کارشناسان گذاشت و سرانجام هم درباره برخی کوتاهی‌ها و منافذ و ایرادهای بزرگ در متن توافق هشدار داد که توسط سهل‌اندیشانی و سهل‌انگاران و سیاسی‌کارانی مانند آقای مطهری نادیده گرفته شد.
یا در موضوع نظارت بر عملکرد دولت و برخی وزرای اقتصادی دولت‌های یازدهم و دوازدهم، امثال آقای مطهری ریل قبلی در مواجهه با وزرای دولت نهم و دهم را که به مخاصمه و مچ‌گیری و کارشکنی نزدیک بود، کلا تغییر دادند  و تبدیل به وکیل‌الدوله شدند. به نحوی که وزیر بی‌کفایت راه و شهرسازی را چندین بار استیضاح و با رأی‌های بالاتری ابقا کردند یا وزیر دیگری در آستانه استیضاح، به عنوان نامزد وزارتی دیگر معرفی شد و متأسفانه رأی بالایی هم از همین مجلس گرفت. در واقع این طیف از نمایندگان نظارت بسیار ضعیفی بر عملکرد وزارتخانه‌ها و معاونت‌هایی چون نفت، صمت، اقتصاد، ارتباطات، رفاه و کار، برنامه و بودجه و... داشتند و حال آن که می‌توانستند در هنگام رأی اعتماد یا پس از آن بسیار مؤثر باشند. همین طور است موضوعاتی مانند قانون بودجه سالیانه، گزارش تفریغ بودجه، اصلاح ساختار بودجه و... که طیف مذکور اغلب منفعل عمل کردند اما در مقابل به سیاسی‌کاری و ایجاد دو قطبی‌های مسموم در حوزه‌های سیاست خارجی (برجام) و فرهنگی و... اهتمام داشتند و کمتر از منافع و مصالح ملی صیانت کردند.

 
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما