در کوه های آلپ هیچ دستاوردی حاصل نمی شود، چرا که با وجود نارضایتی فزاینده جهانی باز هم رهبران شرکت ها و موسسات مالی برای تبریک گفتن ثروت، نفوذ و خیرخواهی خودشان به خودشان است که گرد هم جمع می شوند.

به گزارش بلاغ،در حالی که سنا بر سر آینده دونالد ترامپ  بحث و گفتگو می کند، مدیران ارشد، سرمایه داران و سیاستمداران برای برگزاری جلسه دفاع سالانه خود از سرمایه داری جهانی و تبریک و تهنیت گفتن به یکدیگر، در داووس سوئیس گرد هم آمده اند.
این دو رویداد بی ارتباط با هم نیستند. ترامپ به سوء استفاده از قدرت خود متهم شده است. نخبگان جهانی سرمایه داری نیز به خاطر سوء استفاده از قدرت خود، یعنی دامن زدن به نابرابری، تشدید فساد و بی اعتنایی به تغییرات آب و هوایی آماج حمله قرار دارند.
مدیران اجرایی بزرگ ترین شرکت های جهانی بیشتر از هر زمان دیگری در تاریخ در حال بلعیدن پول بیشتر و سود بردن در مقیاسی چندین و چند برابر آنچه که به کارگرانشان می پردازند  هستند. سرمایه داران پیشتاز جهان  حتی در حال به جیب زدن پول های بیشتر از این هستند. هم اکنون بیست و شش نفر از کسانی که در راس ثروتمندترین های روی زمین قرار دارند، با ثروتی 3 میلیارد و 800 میلیون دلاری، هم اندازه میلیون ها نفری که نیمه فقیرتر جمعیت روی زمین را شکل می دهند ثروت دارند.
تمرکز ثروت در چنین مقیاس عظیمی، به معنای دعوت به فساد است. در همه جای جهان صاحبان پول های کلان، سیاستمداران را برای به اجرا گذاشتن طرح های خود خریداری می کنند؛ طرح هایی که منابع را از دست همگان به سمت آنها سوق می دهند و باز هم موجب افزایش ثروت کسانی می شود که در راس قرار دارند .
فساد، مبارزه با دستمزدهای راکد، تغییرات آب و هوایی یا هر مشکل دیگری را که اکثریت بزرگی از جمعیت جهان با آن مواجه است غیرممکن کرده است و اصلاح این وضعیت، تنها و تنها مستلزم اندکی فداکاری از سوی ثروتمندان است.
در همه جا مردم خشمگین علیه نخبگان به پا خاسته اند، چرا که آنها را طمعکارانی علاج ناپذیر، فاسد و شبیه به هم برای تاراج اکثریت مردمی می بینند که برای گذران زندگی با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند. قیام های رخ داده در شیلی، اسپانیا، اکوآدور، لبنان، مصر و بولیوی، همچنین اعتراضات زیست محیطی در انگلیس، آلمان، استرالیا، فرانسه و نیوزیلند و سیاست های بیگانه هراسانه در ایالات متحده، انگلیس، برزیل و مجارستان نیز به این خشم مردمی دامن زده است.
پایگاه حامیان ترامپ عمدتا طبقه کارگری مزد بگیر آمریکایی است که دستمزدهایشان چندین دهه است افزایش پیدا نکرده، آینده مشاغلشان کمتر از همیشه امن است و صاحبان پول های کلان، صدای سیاسی شان  را در خود خفه کرده اند.
هرچند ترامپ به تمام مطالبات شرکت ها و وال استریت جامه عمل پوشانده و تاکنون هیچ چیز نصیب طرفدارانش نشده، اما او توانسته است با هدایت خشم آنها به سمت خارجی ها، مهاجران، اقلیت ها و بروکرات های «دولت عمیق»، طرفدارانش را قانع کند که در جبهه آنها قرار دارد.
بنابراین به شکل غریبی موضوع کنفرانس امسال داووس «سرمایه داری سهامداران» برازنده این گردهمایی به نظر می رسد؛ شعاری که هدف آن القای این نظر است که شرکت ها در قبال کارگرانشان، اجتماعات، محیط زیست و نیز نسبت به سهامداران خود مسئولیت دارند.
سخنرانان درباره مزایای «دراز مدت» سرمایه داری سهامداران برای اهداف غایی شرکت ها داد سخن رانده اند. سخنانی چون: کارگران خوشحال بازدهی بالاتر دارند. یک طبقه متوسط رو به رشد می تواند کالاها و خدمات بیشتری را خریداری کند. تغییرات آب و هوایی از نظر بلایا و بیمه های زیست محیطی هزینه زیادی را به همراه دارد، در نتیجه باید فکری به حال این تغییرات کرد.
همه این ها درست، اما این گردهمایی از مدیران عامل می دانند که با تقویت ارزش سهام در کوتاه مدت از طریق بیع متقابل سهام خود، سرکوب دستمزدها، مبارزه با اتحادیه ها، مقاومت در برابر وضع مقررات زیست محیطی و خریداری کردن سیاستمداران برای عملی کردن سیاست کاهش مالیات ها و دریافت یارانه ها، خیلی سریع تر می توانند از آنچه هستند نیز ثروتمندتر شوند.
اکنون سه دهه است که راهبرد آنها همین بوده و قرار است اوضاع از این نیز بدتر شود. سه پژوهشگر – دنیل گرین والد از مدرسه اسلوآن ام آی تی، مارتین لتو از برکلی و سیدنی لودوینگستون از دانشگاه نیویورک- دریافته اند که از سال 1952 تا 1988، عامل 92 درصد از افزایش ارزش سهام ها رشد اقتصادی بوده است. اما از سال 1989 عمده این افزایش ها بابت «اجاره های بازتخصیص داده شده به سهامداران و دورشدن از پاداش جبران کار» یا به عبارت دیگر از کارگران حاصل شده است.

معنای این حرف این است که به منظور وارد آوردن شوک به بازار برای داشتن بهترین عملکرد در سال های آتی، یا باید رشد اقتصادی به صورت صوری (که به واقع تحقق نیافته) تسریع شود یا مدیران ارشد مجبور خواهند شد باز هم بخش بیشتری از سودهای ناشی از این رشد را از کارگران و سایر سهامداران به سمت سهامداران خود هدایت کنند.
برای تحقق یافتن اتفاق دوم، حتی باید فشار بیشتری بر دستمزدها صورت گیرد، پرداخت های بیشتری به سیاستمداران انجام شود تا برای کاستن از مالیات ها و افزایش یارانه ها تلاش کنند و مقررات زیست محیطی بیشتری کان لم یکن شوند. تمام این موارد وضعیت نارضایتی غالب فعلی را وخیم تر می کند.
 در داووس نه هیچگونه اشاره ای به این گونه موارد صورت می گیرد و نه از افزایش یافتن قدرت سیاسی و اقتصادی این نخبگان و کاسته شدن از قدرت کارگران و شهروندان عادی سراسر جهان سخنی به میان می آید.
در کوه های آلپ هیچ دستاوردی حاصل نمی شود، چرا که با وجود نارضایتی فزاینده جهانی باز هم رهبران شرکت ها و موسسات مالی برای تبریک گفتن ثروت، نفوذ و خیرخواهی خودشان به خودشان است که گرد هم جمع می شوند.
همزمان جمهوریخواهان سنا آنقدر جبون  و بی اصول  هستند که بر اعمال آشکارا مغایر با قانون اساسی ترامپ چشم خواهند بست و کاری خواهند کرد که وی از این تله استیضاح رهایی یابد.
ترامپ نیزدر داووس سخنرانی کرد؛ رئیس جمهور استیضاح شده آمریکا در حالی برای رهبران اقتصادی جهان سخنرانی کرده که پرونده قانون شکنی های او به سنا ارسال شده است. او درباره بازار سهام لاف زد و طبق معمول برای این و آن شاخ و شانه کشید و دروغ گفت.
چیزی که او نگفت این است که او چه سوء استفاده هایی از قدرت اقتصادی و سیاسی خود کرده است؛ یعنی درست همان کاری که او و اکثر مخاطبانش انجام می دهند و نتیجه آن تهدید نابودی سرمایه داری، دمکراسی و سیاره زمین است.
نویسنده: رابرت ری (Robert B. Reich) استاد سیاستگذاری عمومی در دانشگاه کالیفرنیا
منبع: https://b2n.ir/776586