داستان عشقی که از زمین به آسمان می‌رسد در «عاشقستان» روایتی از رئالیسم مینیمال

به گزارش بلاغ،نمایش «عاشقستان» کاری از گروه تئاتر تجربی بی چیز این شب ها در تماشاخانه سرو روی صحنه است. این نمایش به نویسندگی کیوان صباغ و کارگردانی کیانوش احمدی از دوم آبان ماه اجرایش را در این تماشاخانه آغاز کرده است.
این نمایش با موضوعیت اجتماعی و مذهبی ، قصه عشقی زمینی را بیان میکند که به عشق آسمانی تبدیل می‌شود. چاشنی طنز این نمایش موضوع را از حالت تراژیک گاهی جدا میکند بنابراین تماشاچی را غرق در دنیای تراژیک نمیکند. گونه این نمایش رئالیسم اجتماعی است.
بازیگران کار محمود ساعی، سیامک زین الدینی، فرزاد آیتی، مرجان آقانوری، مهدی رمضانزاده، ستوده خیاطی، مهرداد نصیری، عباس رحمانی مطلق، رضا کاشی لو هستند.
محل رویداد قصه اداره ای به نام (آگاهی) است که محل استقرارش پیرامون بارگاه امام رضا (ع) بود. زیارتگاهی که در طول سال، مشتاقان حضرتش برای زیارت و گرفتن حاجات خود چون سیلی خروشان روانه مشهد مقدس می شوند. بدیهی است به جهت حضور بیش از حد مردم از اقصی نقاط کشور، پیرامون بارگاه این امام همام، به وضوح مشاهده می شود مسافران با هر ایده و عقیده و دانشی چه بسا شبانه روز در محوطه زیارتگاه، عاشقانه بیتوته می کنند.
در طول اجرا، تماشاچیان عاشقستان، ناظر بر اتفاقات فراوان مراجعین یا دستگیرشدگان هدایت شده به اداره آگاهی می شوند که گاهی مسائل احساسی و بعضی موارد نامردی و نابکاری است. لیکن افسر آگاهی با آگاهی ذاتی خودش در زمان بازجویی از افراد مشکوک آن گونه تیرش را به نقطه هدف می زند تا با حس و گمان به قضاوت نپردازد. یکی از صحنه های قابل اعتنا در این اجرا، ورود مردی است تازه شفا یافته به اطاق سروان آگاهی که استوار دوم اداره برای نجات ایشان از هجوم زائران ناظر بر شفا او را به آگاهی هدایت می کند تا بعد از دور شدن زائران هیجان زده، او راهی منزل خود شود.

*برداشت اول: گفت وگو با کارگردان
کیانوش احمدی : سالها پیش در سوگواره خمسه بدنبال متنی پر محتوا میگشتم. پس از خواندن متون مختلف این متن را پسندیدم ولی هدفم از ساخت تئاتر عاشقستان تبلیغ کارهای دینی به شیوه اجتماعی و زبان طنز نبود، ریا کاری در این جامعه بسیار زیاد شده و در این نمایشنامه هم زاهد و هم ریا کار را در قالب یک تئاتر میتوانید ببینید. من کلا عقیده ام بر این است که متون انتخاب شده حتما چاشنی طنز داشته باشد.
در نهایت اینکه من با بسیاری گروه ها فعالیت داشتم و گروه تئاتری خودم که چندسالی است در آن فعالیت میکنم بنام تئاتر تجربی بی چیز را دارم که حدود شش سال با اسم این گروه فعالیت کردم. خودم هم دوازده سال است که دراین عرصه فعالیت دارم و در عرصه تئاتر نیز شش سال است که کارگردانی میکنم. این نمایش هم جزوه تئاتر صاحبدلان است و کمک هزینه اش از تئاتر دینی تامین میشود. با اینکه مبلغ زیاد نیست و معلوم نیست چه مبلغی به ما بدهند و انشالله از طریق گیشه بتوانیم هزینه های تئاتر را بازگشت مالی داشته باشیم و به مسولین هم چشم امید داریم.
*برداشت دوم: گفت وگو با بازیگران
محمود ساعی (بازیگر نقش شهریار): از سال 88 در حوزه بازیگری تئاتر و تصویر سپس نویسندگی و کارگردانی فعالیتم را آغاز کردم. به اعتقاد من این نمایشنامه بار طنز ندارد اما به صورت کارگاهی ما به گونه طنز در آن رسیدیم و تلاش کردیم در کوتاه ترین زمان به نقشمان برسیم. تولید اولیه این نمایش چهار سال پیش در سوگواره خمسه کلید خورد من هم که با آقای احمدی کار کرده بودم و توانایی هایش را می شناختم به دلیل همین اعتماد در کار حضور پیدا کردم و آرزو دارم با این کار به فجر برویم.
نقش من پر شر و شور و هیجان انگیز بود اما در بعد دیگر شهریار یک شخصیت پخته و عاقبت اندیش است. جداسازی این ابعاد و تفکیکشان دشوار بود. شهریار با اینکه همسرش را از دست می دهد حاضر به ازدواج مجدد نمی شود ، خوشبختانه نمایشنامه قوی است و تماشاگر از سالن راضی بیرون می رود.
مرجان آقانوری(بازیگر نقش سارا): متن های کلاسیک را میپسندم اما در عاشقستان رئالیسم مینیمال را تجربه کردم
آقانوری: بازیگری هستم که متن های کلاسیک را میپسندم اما در عاشقستان رئالیسم مینیمال را تجربه کردم البته در گذشته متن هایی که بازی های اغراق شده در آن موج میزد را کار کردم ، اما خوب توانستم از پس متن های روان و مینیمال که به فضای واقعیت نزدیک است بربیام و تلاش کردم و سختی و خفت به خود دادم که از بازی ها و سبک های گذشته فاصله بگیرم و تا حدودی احساس میکنم موفق بودم، مگر اینکه جاهایی بر روال عادت همیشه بازی های گذشته را در این تئاتر انجام داده باشم.

بنابراین سعی کردم سارا را درونی تر بازی کنم و کمی با ابهام و بروز احساسات جهت جذابیت و زیباشناسی نقش بیافزایم، اما اگر نقش سارا را تک بعدی از ابتدا تا انتها بازی می کردم از همان ابتدا دستم برای مخاطب رو می شد. چرا که در ابتدای کار برای مخاطب این سوال پیش می آید که این دختر و پسر که هستند؟ آیا سارا این پسر را دوست دارد؟ برای چه با هم دعوا می کنند؟این سوالات مخاطب را در شخصیت سارا به چالش می کشد و جذابیتش را بیشت رمیکند.
اما در قسمت دوم نمایش مشخص می شود که وصلت صورت گرفته و سارای شکست خورده خود را در مقابل همسرش شهریار یک آدم امیدوار نشان میدهد. اما در قسمت سوم این نماش به جای اینکه شهریار فوت کند ، سارا در بمب گذاری حرم از بین می رود.
متون این چنینی که در فضای مذهبی و کمدی اجتماعی نوشته میشود وابسته به بازی بازیگر است و اگر بخواهید با بازیگران آماتور این متون را کار کنید هشتاد درصد نتیجه دلخواه به شما ارائه نمیدهند حتی اگر کارگردان هم با سابقه و تجربه بسیار بالای سی سال را داشته باشد. بازیگری که در فضای حرفه ایی قرار گرفته و با متون و سبک های مختلف آشنایی کافی داشته باشد کمک می کند تئاتر برای مخاطب دلنشین ارائه دهد.
کارهایی چون عاشقستان همانطور که می تواند برای مخاطب جذاب باشد ، میتواند یکنواخت و خسته کننده هم باشد درحالیکه اگر کارگردان ریتم و تمپو بازیگر و مخاطب را نشناسد همین به تئاتر ضربه می زند.
این را هم بگویم که عاشقستان در گذشته با همین تیم اجرا شده البته با دو بازیگر خانم دیگر و وقتی من جایگزین و به تمرین ها اضافه شدم تیم ثابت و آماده با میزانسن های آماده و نقشی که گرفته ملموس بود و موقعیت های قابل درک داشت و به خودم و دختران جامعه ام نزدیک بود.
*مهدی رمضان زاده(بازیگر نمایش): من از سال 88 با کیانوش احمدی آشنا شدم، جنس بازی من را او می شناخت، او بازیگرها را با دقتی بسیار انتخاب کرد. کیانوش احمدی همیشه در انتخاب بازیگر هرکس را که قالب نقش نمایشنامه باشد انتخاب میکند. چهارسال پیش در سوگواره خمسه این تئاتر تولید شد و نقش بنده زیر پوستی و لب مرز بود و ارتباط متقابل که با پارتنرم باید داشته باشیم بسیار خوب از آب در آمده است.

رضا کاشی لو(بازیگر نمایش): نقش دزد جیب بر را ایفای نقش میکنم که کاملا رئالیسم است و مخاطب را با کمدی و طنز خسته نمیکند. وقتی که بازیگری نمایشی را شروع می کند، اول تضاد و سپس احساس و سوم سرگرمی در میان است، که این سه مولفه در تئاتر عاشقستان وجود دارد و کیانوش احمدی به درستی این سه مولفه را تحقیق و مطالعه و شروع به این کار کرده است. اینطور شد که من هم در همان روز اول به نقش رسیدم با اینکه سه تیپ را در یک نقش در کنار سیامک زین الدینی و فرزاد آیتی ایفای نقش کردم.
*برداشت سوم: گفت وگو با عوامل
فرزاد ابوعلی آهنگساز و نوازنده موسیقی: نمایش ملودرام زندگی عاشقانه است و چالش بر انگیزه و چاشنی طنز دارد. تئاتر زنده و پویا است، موسیقی هم دور از تئاتر نیست . موسیقی و تئاتر با هم برادرند و موسیقی هر چه زنده باشد در اجرا دلنشین تر می شود تا اینکه موسیقی انتخابی باشد، همیشه در تئاترهای کیانوش احمدی موسیقی به صورت زنده نواخته میشود .
در گذشته با کیانوش احمدی دوست و شریک بازیگری اش بودم و چون قبل از بازیگری موسیقی را کار کردم و جنس موسیقی های کیانوش را میشناسم ،سعی کردم کمک حال دوستم باشم و خودم موسیقی هایش را برایش انجام میدهم و اگر به دوستان آهنگسازم بتوانم موسیقی را بسپارم مانند گذشته بازیگری تئاتر هم انجام میدهم.
از چهارده سالگی شروع به فعالیت موسیقی کردم و تا سن هجده نوزده سالگی به هنرستان موسیقی رفتم و بطور حرفه ایی تر کار کردم و سپس علاقه به بازیگری پیدا کردم و این شد آهنگسازی موسیقی تاتر و بازیگری تاتر را توانستم همزمان باهم فعالیت کنم و ساز گیتار و سه تار و تنبور را بصورت حرفه ایی مینوازم.
*آزاده مالمیر(چهره پرداز): گریم و چهره پردازی مهمترین عنصر اصلی روی صحنه است که آن عنصر چهره بازیگر است . من همیشه برای طراحی گریم شخصیت های خاص مطالعه و تحقیق میکنم که طرحی اختصاصی برای خودم داشته باشم و کپی از کارهای دیگران برایم خوشایند نیست.
در این کار هم قالب گریم ها برای هر شخصیت متفاوت است و سبک این کار به دلیل رئال بودن داستان گریم هم به سمت و سوی سبک رئالیسم رفته و بعضی بازیگران گریم متعادل سازی بر روی چهره شان کار شد و بعضی گریم زیبایی چهره انجام دادیم اما بعضی بازیگران هم براساس نوع شخصیت تیپیکالی که دارند گریم آنها تیپیکال است مانند شخصیت های دزد و دیوانه و نابینا که گریم شان زمان بیشتری صرف کرد.

*مبین هداوند(روابط عمومی): پس از تهیه کنندگی و کارگردانی، روابط عمومی مهم ترین عنصر پیشرفت یک اثر هنری است که متاسفانه در جامعه هنری ما به آن به خوبی پرداخته نشده مانند عوامل دیگری مانند طراحی صحنه و موسیقی و دستیار کارگردانی و .....که به صورت حرفه ایی به آنها پرداخته نشده و هر شخص به سمت تئاتر و سینما می آید ، به عشق بازیگری یا کارگردانی می آید و هدف ها معروفیت و شهرت و اسم و عکس شده است.
برای هرکاری دانشی باید داشته باشید و آن دانش از آموزش و یادگرفتن نشأت می گیرد که متاسفانه در جامعه هنری ما بدون اینکه آموزش ببینند و مطالعه و تحقیق در این باره کنند به سمت هنر می آیند و کاری را که بلد نیستند انجام میدهند و از بیرون این کار بیهوده شمرده میشود.
سایر عوامل این نمایش موسیقی : فرزاد ابوعلی، صادق لرکی، دستیاران: محمد تجویدی ،فرزاد ابوعلی ، آرمین رجایی، طراح پوستر و بروشور : جواد نقدی آجقان ، عکاس : مهتا چراغی، طراح گریم: آزاده مالمیر، مجری گریم: مانا غریب، طراحی و اجرای نور: محمدجواد سخنور، طراح صحنه و لباس: کاظم کامور بخشایش و کیانوش احمدی، مدیر صحنه: محمدامین محمدی، روابط عمومی: رضوانه کرباسی، مدیر هماهنگی: مبین هداوند و تبلیغات مجازی: علی اصغر ایزی.
نمایش عاشقستان از ۲ آبان تا ۱۷ آبان ۱۳۹۸هر شب ساعت۱۹:۳۰ در تماشاخانه سرو واقع در خیابان طالقانی، جنب مترو طالقانی میزبان علاقه مندان خواهد بود.

داستان عشقی که از زمین به آسمان می‌رسد در «عاشقستان»/ روایتی از رئالیسم مینیمال