اندیشکده آمریکایی: موشک‌های ایران می‌تواند آواکس‌های آمریکا را شکار کند
یک اندیشکده آمریکایی تصریح کرد سامانه پدافند هوایی ایران تهدید راهبردی بلندمدت برای آمریکاست.
اندیشکده مطالعات واشنگتن با اشاره به سامانه باور 373 که اخیراً رونمایی شد، نوشت: آمریکا نباید تهدیدهای راهبردی بلندمدتی را که این سامانه در پی دارد، دست‌کم بگیرد.
ایران توانایی دفاع هوایی خود را برای نقش منطقه‌ای احتمالی توسعه می‌دهد سیستم موشکی تازه رونمایی شده از سوی ایران می‌تواند تمایل دیرینه این رژیم برای ایجاد یک چتر AD2A (سلاح‌های پیشرفته عدم دسترسی) در خلیج فارس و استقرار موشک‌های ضدهواپیما در کشورهای دیگر را بیشتر کند.
ایران سرانجام از موشک «باور 373» رونمایی کرد، یک سامانه پدافند هوایی با برد طولانی که قابلیت‌های آن ظاهراً از نظر فنی از 3۰0 S روسی یا «پاتریوت» آمریکایی بهتر است. این که آیا «باور» واقعاً می‌تواند با مشخصات ادعا شده در این زمینه مطابقت داشته باشد یا خیر، نگرانی‌های بسیاری در مورد نحوه استفاده از این سیستم ایجاد می‌کند.
باور می‌تواند حداکثر 300 هدف را در یک زمان و در برد 300 کیلومتری ردیابی کند و همزمان 60 مورد از آنها را ردیابی کرده و با شش تای آن درگیر شود، چه هواپیما و چه موشک بالستیک. حتی این امکان وجود دارد که یک رادار بزرگتر از منطقه نظارت با برد ادعا شده 450 کیلومتر نیز در آن گنجانده شود.
ایران 2 ماه پیش، از سیستم پدافند هوایی دیگری هم رونمایی کرده بود؛ موشکی مشابه با برد کوتاه به نام «15 خرداد». تهران می‌گوید این سیستم می‌تواند 6 هدف متعارف را تا 100 کیلومتر دورتر و اهداف مخفی تا 45 کیلومتر دورتر را شناسایی و ردیابی کند و با آنها درگیر شود.
در مورد عملکرد واقعی این دو سیستم هیچ اطلاعات قابل تأییدی در دست نیست، اما حمله 20 ژوئن (خردادماه) به یک هواپیمای بدون سرنشین شناسایی نیروی دریایی ایالات متحده بر فراز آب‌های تنگه هرمز توسط یک سیستم مشابه صورت گرفته بود.
رونمایی از باور در پی سال‌ها تلاش و سرمایه‌گذاری ایران در دو جبهه مرتبط بوده است؛ توسعه طیف وسیعی از سیستم‌های موشکی متحرک برای شبکه پدافند هوایی جمهوری اسلامی و تلاش برای استقرار رو به جلو آنها در سرزمین‌های متحدان با هدف تضعیف غرب و اسرائیل. به گفته تهران، این سیستم‌های جدید سبک و قابل انعطاف هستند، می‌توانند در مدت کوتاهی برای عملیات آماده شوند، به‌صورت خلاقانه مورد استفاده قرار گیرد و به پشتیبانی محدود نیاز دارند.
در اوایل سال 2018، ائتلاف به رهبری عربستان سعودی در یمن یک موشک «صیاد2» را کشف کرد که شبیه همانی بود که به تازگی پهپاد آمریکایی را سرنگون کرد. این موشک به ظاهر برای حوثی‌ها ارسال شده بود که می‌توانست با استفاده از GPS و سایر سیگنال‌های کنترل ترافیک هوایی به‌صورت کاملاً بی‌سر وصدا، هدفگیری کند. در صورت به‌کارگیری کارآمد (اعم از حوثی‌ها یا اپراتورهای ایران یا حزب‌الله)، این موشک می‌توانست اهداف با ارزشی مانند هواپیمای بزرگ «آواکس» یا هواپیماهای سوخت‌رسان را نشانه رود و تبلیغات بسیاری برای حوثی‌ها به‌راه اندازد.
تهدیدهای راهبردی بلندمدت ناشی از چنین تحولاتی نباید نادیده گرفته شود. ایران حالا مسلح به تعداد بیشتری آتشبار موشکی جدید است که در مقایسه با اس 300 قابلیت حمل آسانتری دارد. ایران همچنین به‌طور بالقوه می‌تواند چتر سلاح‌های عدم دسترسی و انکار ناحیه را بر روی همه خطوط حمل و نقل از خلیج فارس تا خلیج عمان بگستراند. این فناوری جدید همچنین می‌تواند به رژیم کمک کند موشک‌های جدید بالستیک با قابلیت مانور بیشتر بسازد و آنها را در برابر حملات هوایی کارآمدتر کند. ایران حتی ممکن است نسخه‌های موشک‌های صیاد خود را توسعه داده و آنها را مورد آزمایش قرار دهد و گزینه‌های تهدید منطقه‌ای خود را بیشتر کند.
در ماه مه (اردیبهشت) و ژوئن (خرداد) سال 2019، دو فرمانده ارشد نظامی عراق از ایران بازدید کردند و در مورد تقویت همکاری‌های دوجانبه پدافند هوایی گفتوگو کردند. علاوه بر آموزش‌های مشترک بالقوه و تهیه و تولید مشترک سیستم‌های پدافند هوایی و نظارتی، این همکاری می‌تواند شامل یک برنامه نظارت بر ترافیک هوایی و نظارت بر بخش هوایی باشد. گزینه دوم ممکن است دسترسی ایران به داده‌های الکترونیکی حساس عراق باشد که به نوبه خود می‌تواند به امنیت عملیاتی ارتش ایالات متحده آسیب برساند.
علاوه بر این، ایران در سال 2017 توافق‌نامه‌ای برای تبادل اطلاعات با بغداد و تهیه تسلیحات در مبارزه با داعش امضاء کرد. این توافق می‌تواند بهانه‌ای برای تحویل سخت‌افزارهای نظامی به عراق باشد.
از «امضای کری تضمین است» تا فرانسه ما را سورپرایز می‌کند!
روزنامه بزک‌کننده برجام و اعتماد به آمریکا، ادعا کرد با توقف کاهش تعهدات برجامی از سوی ایران، تا 15 میلیارد دلار به اینستکس تزریق می‌شود.
روزنامه شرق در تیتر «توقف فاز 3 تعهدات ایران؛ تقویت اینستکس» نوشت: اصرار دولت فرانسه بر این است که ایران داخل برجام بماند. در برجام سه مرحله برای کاهش تعهدات تعریف شده است؛ مرحله اول و دوم آن انجام شده و مرحله سوم هم شاید در یکی، دو روز آینده که از زمان آن باقی مانده است، انجام شود. طرف اروپایی اصرار دارد که در وهله اول، ایران مرحله سوم کاهش تعهدات برجام را انجام ندهد و سپس مرحله دوم و اول را هم به شرایط قبل بازگرداند. در قبال این اقدام ایران، طرف‌های فرانسوی می‌گویند پنج تا 15 میلیارد دلار را به اینستکس تزریق می‌کنند.محمود واعظی رئیس دفتر رئیس‌جمهور روز چهارشنبه در حاشیه نشست هیئت وزیران در جمع خبرنگاران اعلام کرده است که تیمی اقتصادی از ایران به فرانسه اعزام می‌شود تا با این کشور وارد گفتوگو شود.
الیاس حضرتی رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس در گفتوگو با «شرق» حجم منابع مالی تزریق‌شده به اینستکس (سازوکار مالی ویژه اروپا) و فروش نفت را جزء محورهای گفتوگو می‌داند.
الیاس حضرتی می‌گوید: من درباره کلیت مباحث مطرح‌شده بین رئیس‌جمهور فرانسه و ایران اطلاعاتی دارم اما نمی‌دانم ترکیب کمیته اقتصادی اعزامی از ایران به سوی فرانسه چه کسانی هستند.
حضرتی عنوان می‌کند: اصرار دولت فرانسه بر این است که ایران داخل برجام بماند. در برجام سه مرحله برای کاهش تعهدات تعریف شده است. مرحله اول و دوم آن انجام شده و مرحله سوم هم شاید در یکی، دو روز آینده که از زمان آن باقی مانده است، انجام شود. طرف اروپایی اصرار دارد در وهله اول، ایران مرحله سوم کاهش تعهدات برجام را انجام ندهد و سپس مرحله دوم و اول را هم به شرایط قبل بازگرداند.
او ادامه می‌دهد: در قبال این اقدام ایران، طرف‌های فرانسوی می‌گویند مبلغی را به اینستکس تزریق می‌کنند. صحبت از پنج میلیارد تا 15 میلیارد دلار است. قصد دارند در داخل اینستکس اعتبار تزریق کنند نه اینکه پولی به ما بدهند. با این پول، ما می‌توانیم از کشورهای اتحادیه اروپا کالا وارد کنیم. در واقع این کلیت داستان است. اینکه ما چه تصمیمی بگیریم و آنها چه تصمیمی بگیرند، معلوم نیست.
شرق همچنین از آمادگی فرانسوی‌ها برای همکاری با صنعت خودرو ایران خبر داد؛ انگار که اکنون در سال 92 و 93 هستیم و امثال شرق، به قول مدیرمسئول آن قرار است در توافق در آن را برای مردم شیرین کنند! فرانسوی‌ها هر سه قرارداد پژو و توتال و ایرباس را نقض کردند بدون آنکه خسارتی پرداخت کنند!
یادآور می‌شود روزنامه شرق به تیتر رسوای «امضای کری تضمین است» در میان اصحاب رسانه شناخته می‌شود.
رپرتاژ آگهی شرق برای فرانسوی‌ها در حالی است که برخی همکاران فراری این روزنامه- نظیر فرزانه روستایی دبیر سرویس سیاسی و عضو شورای سردبیری شرق- در کنار سازمان منافقین، در فرانسه اقامت دارند.
برخلاف بزک‌کاری جدید شرق، فدریکا موگرینی پریروز تصریح کرد: اولین معاملات اینستکس هنوز به انجام نرسیده و انجام آن زمان زیادی می‌برد! این در حالی است که او 9 تیر گفته بود اینستکس در حال پردازش اولین تراکنش است(!)
معلوم بود آمریکا عهدشکنی می‌کند شما نخواستید باور کنید
عباس عبدی می گوید اگر دولت سه مسئله را پیگیری می‌کرد نمره قابل قبولی می‌گرفت.
به گزارش الف، عبدی در مورد کارنامه دولت و موفقیت‌ها و ناکامی‌های دولت دوازدهم اظهار داشت: همه می‌دانیم که دولت با وضعیت پیش‌بینی نشده‌ای مواجه شد، یعنی فشارهای ایالات متحده، که بخش بیشتری از انرژي دولت هم صرف حل این مشکل شد.
وی تصریح کرد: فشار آمریکا دلیل نمی‌شود که ما نتوانیم ارزیابی دقیقی از دولت داشته باشیم. معتقدم که دولت مطابق انتظاراتی که مردم به آن رای داده‌اند موفق نبوده و انتظارات مردم را برآورده نکرده است.
عبدی گفت: متاسفانه دولت دوازدهم در سیاست اصلاح انرژی، بازسازی نظام اداری و تثبیت و نهایی کردن سیاست ارزی خوب عمل نکرده است، اگر دولت حداقل این سه موارد را خوب انجام می‌داد موفقیت بیشتری کسب می‌کرد و نمره قبولی بهتری را می‌گرفت. معتقد هستم که دولت اگر در دو سال آینده بتواند این سه مسئله را حل نماید، در این صورت می‌تواند یک جامعه و یک دولتی با حداقل شاخص‌های متوسط را تحویل دولت بعدی بدهد.
این ادعای عبدی و دیگرانی در دولت مبنی بر این که رفتار آمریکا را پیش‌بینی نمی‌کردیم، مسموع نیست چه این که کارشناسان بسیاری درباره اعتماد بدون تضمین به آمریکا هشدار می‌دادند.
صاحب‌نظران و کارشناسان منتقد در همان سال 94 اصرار داشتند دولت توافقی «نا‌متوازن، ناهمزمان، نقد-نسیه، برگشت‌ناپذیر، فاقد‌ضمانت، فاقد‌امکان شکایت و فاقد‌امکان مطالبه خسارت» را امضا نکند، چرا که چنان توافقی موجب بدعهدی دشمن می‌شود.صریح‌تر و دقیق‌تر از همه، این هشدار مشفقانه و حکیمانه رهبر انقلاب است که 20 فروردین 94 (سه ماه قبل از اعلام توافق) صریحا فرمودند «مطالبه بعدی ما از مسئولین این بوده است که گفتیم به طرف مقابل اعتماد نکنید.
خوشبختانه اخیراً یکی از مسئولین محترم صریحاً گفت که ما به طرف مقابل هیچ اعتمادی نداریم و این خیلی چیز خوبی است. گفتیم به طرف مقابل اعتماد نکنید، به لبخند او فریب نخورید، به وعده نقد که می‌دهد وعده نقد، نه عمل نقد اعتماد نکنید، [چون] وقتی خرش از پل گذشت، برمی‌گردد و به ریش شما می‌خندد! اینقدر اینها وقیحند. امروز که یک تفاهم اولیه به‌صورت یک یادداشت و یک اعلامیه منتشر شده است و هنوز هیچ کار نشده است و خود طرفین می‌گویند که الزامی وجود ندارد، همین حالا که توانسته‌اند این مقدار حرکت را بکنند، شما دیدید رئیس‌جمهور آمریکا در تلویزیون ظاهر شد با چه ژستی، با چه ریختی!».
ژنرال‌های دولت روحانی یکی پس از دیگری افول کردند
یک سایت حامی دولت می‌گوید ظریف سعی می‌کند پروژه روحانی را شکست دهد اما او نمی‌تواند بار دیگر ژنرال‌های ناکارآمد دولت را به دوش بکشد. نامه نیوز نوشت: زمان رفته رفته برای حسن روحانی رو به پایان است. او دیگر کمتر از دو سال وقت دارد تا از کارنامه خود دفاع کند. هرچند این تنها کارنامه او نیست، بلکه کارنامه اصولگرایان معتدل و اصلاح‌طلبان نیز هست که با دولت او گره خورده است.
دولت روحانی یادگار سردار سازندگی یعنی هاشمی رفسنجانی بود. خود هاشمی البته روحانی را شاگرد و حاصل عمر سیاسی خویش می‌دانست، اما منطق کارکردی او همانی بود که اکنون در دولت روحانی وجود دارد. دال گفتمانی «سیاست خارجی» روحانی با محوریت بحث «ارتباط با جهان» و «سازش» به‌عنوان «کلید» حل مشکلات کشور بود. نگاه روحانی به مسائل کشور چنان خطی بود که نسبت حل مشکلات با عملکرد دولت را علنا نسبت «کلید» و «قفل» معرفی کرد. این گفتمان خطی نشان می‌داد که همه‌چیز روی پاشنه سیاست خارجی می‌چرخد. اما چه چیز باعث این تقلیل شد؟ واقعیت این است که روحانی و مغز متفکرهای اطراف او کارشناسان حوزه امنیت بودند. چیزی که در نظریه سیاسی روحانی ریشه همه چیزی بود، «امنیت» تلقی می‌شد.
کابینه روحانی پس از روی کار آمدن چندین ژنرال داشت که رو به افول گذاشتند. ژنرال‌های کابینه روحانی کسانی بودند که به‌جز «ظریف» در ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی نیز نقش فعالی داشتند. از «آخوندی» و «زنگنه» تا «ربیعی». این ژنرال‌ها هرکدام با طرح و برنامه‌ای پرسروصدا آمده بودند. آخوندی با خرید و تجهیز ناوگان حمل‌ونقل کشور، زنگنه با تسهیل فروش نفت، ربیعی با طرح مسکن اجتماعی و تعدیل ساختاری صندوق تأمین اجتماعی و قاضی‌زاده در بهداشت با طرح پرسر و صدای «سلامت». اما این ژنرال‌ها در عرصه عملی یکی یکی از عرصه خارج شدند یا مانند زنگنه گوشه‌نشینی و اکتفا به حداقل‌ها را پی گرفتند. تنها ژنرال باقی‌مانده «روحانی» که همه امید وی به او بسته است، همچنان «ظریف» است؛ ظریفی که مهم‌ترین طرح دستاورد دولت روحانی (برجام) را برای او به ارمغان آورده بود.
با خروج ترامپ از برجام، روح دولت روحانی، گویی از کالبد آن فاصله گرفت. سیاست خارجی که دال گفتمانی و عمود خیمه بود، پس از افول آرام آرام ژنرال‌های دیگر در حال شکستن بود. با این خروج غیرمنتظره بود که ظریف و روحانی با آن همه وعده درباره غیرممکن بودن شکستن عهد، یک باره مجبور شدند مواضعی درباره ضرورت مقاومت و عدم مذاکره بگیرند. ظریف و روحانی سعی کردند تا با تعویض کارکرد ذاتی خود از «نیروی سازش» به «نیروی مقاومت» در انظار عمومی، از محتضر بودن دولت جلوگیری کنند، اما این بازی در انظار عمومی نمی‌توانست ادامه پیدا کند و هر لحظه که می‌گذشت، ماهیت دولت و دال گفتمانی آن از زیر فرش بیرون می‌زد. تبدیل دولت روحانی از «دولت سازش» به «دولت مقاومت» حکم یک «تغییر جنسیت» ناموفق بود. دولت روحانی اتفاقا از جنبه هویتی و گفتمانی از گفتمان مقاومت به‌شدت دور بود و نمی‌توانست خود را با این تغییر جنسیت وفق دهد. در نتیجه آنچه این روزها از ظریف و روحانی در رابطه با مذاکره می‌شنویم و دلیلی که باعث تحول دوباره در ادبیات آنها در ایام کنونی پس از جلسه جی- 7 شاهد بودیم، تلاشی است برای احیا و حفظ اصلی‌ترین «پروژه» روحانی. پروژه‌ای که بدون آن دولت روحانی معنایی نخواهد داشت و از درون تهی خواهد بود. اما اینکه آیا ظریف می‌تواند با احیای برجام نقش ژنرالی خود را برای روحانی به خوبی ایفا کند، به هزار و یک عامل داخلی و خارجی بستگی دارد، ولی آنچه مسلم است، این واقعیت تلخ یا شیرین برای تیم روحانی است که مرگ و زندگی آنها در گروی آخرین بازی «ظریف» است و نوسان در ادبیات آنها نیز ناشی از استرس حساس‌بودن انتهای بازی است!
هدف فرانسه؛ عقب‌نشینی ایران بدون کاهش تحریم‌های آمریکا
تحلیلگر نشریات زنجیره‌ای اذعان کرد: هدف نهایی فرانسه در مذاکرات اخیر، عقب‌نشینی ایران از مواضع خود، بدون کاهش تحریم‌های آمریکاست.
فریدون مجلسی که تحلیل‌هایش در نشریاتی مانند شرق منتشر می‌شود و از حامیان برجام است، به دیپلماسی ایرانی، گفت: بدون شک هماهنگی و ارتباط گسترده‌ای درخصوص مذاکرات با ایران میان مکرون و همتای آمریکایی‌اش وجود دارد. چون اساساً بدون وجود این هماهنگی پاریس نمی‌تواند درخصوص میانجیگری گام مؤثری بردارد.
مکرون در سایه کم‌تحرکی لندن و برلین به‌دنبال پیگیری منافع خود با ارتقای جایگاه و وزن سیاسی کاخ الیزه در این بحران است. البته در این راستا رئیس‌جمهوری فرانسه به‌دنبال افزایش تنش و درگیری با کاخ سفید و شخص دونالد ترامپ نیست.
لذا یقیناً در این راستا وی تلاش می‌کند با حفظ چارچوب‌ها و ساختار تحریمی آمریکا، تلاش‌هایی را برای حفظ برجام داشته باشد تا از یک‌سو روابط ایالات متحده آمریکا و فرانسه خدشه‌دار نشود و از سوی دیگر موفق به حفظ برجام شود.
مجلسی با اشاره به پیشنهادهای فرانسه به ایران می‌گوید: من نگاه چندان خوش‌بینانه‌ای به موفقیت مکرون و برنامه‌های کاخ الیزه ندارم. چون اساساً با توجه به مواضع و سخنان مقامات ایرانی و آمریکایی بعد از تلاش‌های پاریس در جریان نشست سران جی 7 از این نشان دارد که عمق اختلافات به‌قدری جدی است که حتی فرانسه هم نمی‌تواند شرایط را برای کاهش و تعدیل تنش شکل دهد. البته من مسئله عکس یادگاری و این دست مسائل را که از جانب آقای روحانی مطرح شد یک موضع مقطعی می‌دانم که اهمیتی ندارد.
