به گزارش
بلاغ، دکتر علی داودیان، بنیانگذار و مدیرعامل بنیاد بیماریهای نادر ایران، 8 بهمن سال 1338 در بخش بهنمیر بابلسر در استان مازندران به دنیا آمد.
تمام خواهران و برادران داودیان که قبل از او متولد میشدند بعد از مدتی در اثر بیماری از دنیا میرفتند تا اینکه مادرش نذر میکند فرزند بعدیش را درویش علی بنامد.
علی، نور چشمی خانوادهاش، ماندگار میشود و با به دنیا آمدنش روحی تازه به زندگی پدر و مادرش میبخشد. به همین دلیل مادرش به او وصیت میکند که اگر زمانی به ثروتی رسید حتما آنرا وقف بیماران و نیازمندان کند.
دکتر داودیان بعد از انقلاب و همراه با بیت آیتالله گلپایگانی از مراجع تقلید بنام، در امور سلامت و درمان مستمندان خدمت میکرد.
دوران جوانی و میانسالی دکتر داودیان صرف امور خیریه همچون ساخت مدارس، مساجد و بیمارستانها با همکاری سایر خیرین شد.
وی در سال 1386 با دیدن کودکی که به بیماری نادر ایبی مبتلا بوده بسیار متاثر شده و تصمیم به تاسیس بنیادی برای کمک به این بیماران میگیرد.
پس از تلاشها و دوندگیهای زیاد بالاخره سال 1387 مجوز بنیاد بیماریهای نادر ایران را از وزارت بهداشت گرفته و با هزینه شخصی خود بیماران نادر را به صورت رایگان تحت پوشش خدمات تصویربرداری پزشکی پارسیان قرار میدهد.
وی در تاریخ 8/8/88 روز میلاد امام هشتم(ع) به خاطر ارادت خاصی که به آن حضرت داشت اولین سال تاسیس بنیاد بیماریهای نادر ایران را با حضور علما فقها و خیرین جشن گرفت.
وی در طول این سالها حدود 50 هزار بیمار نادر را تحت حمایت خود قرار داد و برای آنها سلامت کارت نادر صادر کرد، هم چنین تعداد 28 انجمن تحت حمایت بنیاد قرار گرفت که 18 انجمن جزو بیماریهای نادر و 10 انجمن جزو بیماریهای صعبالعلاج بودند.
داودیان که به بسط فعالیتهای بنیاد در سطح کشور میاندیشید، دفاتر بنیاد را در استانهای مختلفی از جمله گلستان، فارس، کرمانشاه، مازندران و آذربایجان غربی دایر کرده بود و در مرداد ماه سال 1396 کلینیک تخصصی نادر را برای بیماران نادر افتتاح کرد.
سرانجام تلاشهای وی در عرصه بینالمللی در سال 1395 به بار نشست و بنیاد بیماریهای نادر ایران عضو رسمی اتحادیه بیماریهای نادر اروپا و عضو رسمی کمیته بیماریهای نادر سازمان ملل شد.
این بزرگمرد نستوه در آستانه نهمین سال تاسیس بنیاد در میان بهت و حیرت خانواده بزرگ بنیاد و بیماران، زندگی را بدرود گفت.
داودیان در طول سالهای خدمتش، بیماریهای نادر (یتیم) را به ایران شناساند. اما در آستانه سالگرد تاسیس، این کودک نه ساله را دوباره یتیم کرد.
گرچه جسم این بزرگمرد دیگر در میان ما نیست اما یاد و خاطره اش برای همیشه تاریخ در یاد و خاطره ها زنده خواهد ماند.