کاه از مدیران اشرافی نبود کاهدان که از خودشان بود!

 

گیریم آئین‌نامه‌ سال 90 می‌توانست مسئولین محترم را تا 1000 میلیارد هم برخوردار از دریافتی کنند آیا در این میان یک مسئول هم نباید پیدا بشود تا معترض این حفره قانونی شده و از خود یا مقامات ارشدش بپرسد بر اساس کدام لیاقت یا کفایتی اینجانبان را چنین گشاده‌دستانه برخوردار از خوان نعمت می‌فرمائید!؟

 

این بدیهی‌ترین رفتار منطقی و عقلی و متوقع از همه کسانی است که در هر رده‌ای عهده‌دار مسئولیت‌های حکومتی‌اند. مسئولانی که مردم در تفویض مسئولیت‌ها به ایشان فرض را بر این قرار داده‌‌اند که پایوران‌شان ضمن برخورداری از اشرافیت اخلاقی، تربیت‌یافتگان بر سفره پاکدستی و چشم و دل سیری‌اند.

 

وی می‌افزاید: گیریم آئین‌نامه سال 90 مجوز بهره‌وری گشاده‌دستانه و بدون استحقاق مسئولین به حقوق‌های گزاف را تامین می‌‌کرد اما آیا نباید در این میان ولو یک نفر هم پیدا می‌شد تا بابت این دریافتی‌های نامعقول و نااستحقاقی استنکاف ورزیده و جویای چیستی و چرائی چنین پرداخت‌های دست و دل‌بازانه‌ای به خود می‌شد!؟

 

جناب رئیس‌جمهور! درست است که دندان اسب پیشکشی را نباید شمرد! اما تمتع از بیت‌المال اسب پیشکشی نیست و پرداخت‌ها متکی بر استحقاق‌ها و مسئولیت‌ها است. جناب رئیس‌جمهور! نقل قانون و حفره‌های قانون نیست. محل نزاع قبل از قانون‌های سوراخ‌دار، طمع و طماعی و زیاده‌خواهی مسئولین مربوطه است!