تفسير مشايي از حديثي در مورد گريه بر امام حسين(ع)

به گزارش بلاغ، اسفنديار رحيم مشايي كه اخيرا از رياست دفتر رئيس جمهور نيز به دبيرخانه شانزدهمين اجلاس سران جنبش عدم تعهد نقل مكان كرده است، چندي قبل در گردهمايي مسئولان ستاد راهيان نور در كرمانشاه حضور يافته و سخنراني كرده بود كه انتشار سخنراني وي در آن جلسه بازتاب فراواني نيز داشت، اما بخش هايي از اين سخنراني منتشر نشده بود.
مشايي در بخشي از سخنراني خود كه يكي از حاضران در جلسه آن را نقل مي كند، اظهار مي كند كه برخي وقايع شورآفرين در تاريخ را دشمن تعمدا كمرنگ مي كند، تا مجال شورآفريني از آيندگان گرفته شود و يكي از اين وقايع عاشوراست. با دروغ و فريب يا حتي نقل برخي مباحث در جايي كه مناسبتي ندارد، شرايطي ايجاد مي كنند كه نگاه و بينش افراد را نسبت به آن واقعه و رخداد شورآفرين تغيير داده و تحت تاثير قرار دهند، تا ديگر آن واقعه تاريخي جنبه هاي شورآفرين خود را از دست بدهد.
وي با اشاره به حديثي كه به ثواب گريه كردن براي امام حسين (ع)، گرياندن ديگران و يا حتي خود را به حالت گريه زدن براي امام حسين (ع) دارد، مي گويد: وقتي اين احاديث را مي بينيم كه اگر كسي براي امام حسين (ع) گريه كند، ديگري را بگرياند يا اگر نتوانست خود را به گريه بزند، بهشت بر او واجب مي شود، اين خيلي شايد قابل باور نباشد.
رحيم مشايي اضافه مي كند: من قصد دخالت در كار خدا را ندارم، اما بالاخره خداوند را ما خدايي حسابگر مي شناسيم كه امور دنيا را بر اساس نظم و منطق سامان داده است و اعمال بندگان خود را با حساب و كتاب مي سنجد.
رئيس سابق دفتر رئيس جمهور با بيان اينكه ماجراي اين حديث را بايد تجزيه و تحليل كرد، خاطرنشان مي كند: اين حديثي جعلي نيست و واقعي است، اما آيا واقعا اينگونه است كه هر كس گريه كند، هر كس بگرياند، يا هر كس خود را به گريه بزند براي امام حسين (ع) يا طبق برخي ديگر از روايات به اندازه پر مگس در رثاي امام حسين (ع) اشك از چشماش جاري شود، بهشت بر او واجب مي شود؟
مشايي مي گويد: بايد تحقيق كنيم كه اين حديث از كيست و كجا و در چه شرايطي گفته شده است؛ اين حرف من نيست، اين حرف شهيد مطهري است.
وي مي افزايد: زماني بود كه بردن نام امام حسين (ع) يك جرم سنگين بود و حداقل جزاي آن سياه چال بود، چرا كه بردن نام امام حسين (ع) باز كردن دوباره زخم عاشورا بود و دوباره خون سرخ ايشان را جاري مي كرد، در حالي كه به خيال ظالمان و ستمگران زمان اين زخم بسته شده بود و خاك هم روي آن ريخته شده بود. در اين شرايط اگر كسي مي خواست اسم امام حسين (ع) را ببرد اين يك موضع گيري سياسي و معرفتي و يك اعلام موضع بود.
مشايي اظهار داشته است: چنين كاري به معناي معارضه، مقابله، مجاهده و محاربه با سيستم حاكم بوده است و جرم آن ديگر حتي سياه چاله هم نبوده بلكه جزاي اين جرم مرگ بوده است.
وي با بيان اينكه اين سخنان قصه نيست، بلكه روايتي تاريخي از دوراني است كه هيچ كس حق نداشته است، حتي نام امام حسين (ع) را به زبان بياورد، تصريح مي كند: در چنين شرايطي است كه اين حديث گفته مي شود كه اگر كسي براي امام حسين (ع) گريه كرد، ديگران را گرياند و يا حتي خودش را به گريه كردن زد، بهشت بر او واجب مي‌شود.
نماينده تام الاختيار رئيس جمهور در ستاد راهيان نور مي گويد: روزي هنگامي كه در حال خواندن زيارت عاشورا بودم، يكي از دوستان از من پرسيد، آيا اينكه ميگويند، با خواندن زيارت عاشورا و گريه كردن براي امام حسين (ع) به بهشت مي رويد، درست است كه در پاسخ وي گفتم اگر منظور تو اين است كه من يكبار از روي متن اين كلمات را بخوانم و مقداري هم گريه كنم، پس به بهشت مي روم، حداقل بنده چنين اعتقادي ندارم.
مشايي مي افزايد: رفتن به بهشت با خواندن زيارت عاشورا و گريه كردن براي امام حسين (ع) يك شرط دارد و آن اينكه واقعا خود را در محضر خدا ببينيم و مخاطب ما خدا و امام حسين (ع) باشند و در محضر ايشان از عمق جان بگوييم اني سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم و به آن معتقد و پايبند باشيم، اين انسان را بهشتي مي كند