وی در ادامه گفت: با مراجعه دامپزشکان به روستا و تایید این بیماری، درخواست روستائیان این شد که اداره کل دامپزشکی درمان دامهای بیمار را آغاز و مابقی را واکسینه کنند که با مخالفت دامپزشک حاضر و در خواست وجه جهت درمان، موجب تعجب دامداران شد.
دهیار این روستا در ادامه این سوال را از مدیران پزشکی قانونی در استان مطرح کرد که با چه معیاری باید برای انجام وظیفه یک دامپزشک اداره دامپزشکی شهرستان در ساعت اداری دامداران وجه نقد پرداخت کنند؟
کاظمی در تشریح حوادث آن روز افزود: با کمک یکی از خیرین روستا مبلغ 350 هزارتومان وجه نقد به دامپزشک برای حضوری که وظیفه او بود پرداخت شد و با تجویز چند نوع دارو روستا را ترک کرد، اما حداقل انتظار دامداران این بود که با بازگشت پزشک، سریع تیم واکسینه به روستا بیاید تا از افزایش تلفات جلوگیری شود، ولی تیم واکسینه بعد از 7 روز وارد روستا شدند در حالی که در آن زمان بسیاری از دامها تلف شده بودند.
وی با اشاره به وضعیت نامناسب روحی و معیشتی روستائیان منطقه، گفت: تنها سرمایه بسیاری از روستائیان منطقه 2 تا 4 راس دام بود که با این بیماری تلف شدند، اما انگار گوش شنوا و چشم بیداری وجود ندارد.
دهیار روستای پروریجآباد با اشاره به حجم بالای تلفات، گفت: 28راس گاو و گوساله، 38راس بز و 3راس گوسفند تا به امروز تلف شدند.
کاظمی با بیان اینکه این دامها به حال خود رها شدند، افزود: حتی اداره دامپزشکی شهرستان اقدامی جهت امحاء لاشه این دامها نکرد و دامداران لاشهها را در اطراف روستا رها میکنند که این خود باعث شیوع بیماری میشود.