امام على (ع) می‌فرمایند:
کَفِّروا ذُنوبَکُم وَتَحَبَّبوا اِلى رَبِّکُم بِالصَّدَقَةِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ
با صدقه و صله رحم، گناهان خود را پاک کنید و خود را محبوب پروردگارتان گردانید. (غررالحکم، ح. ۷۲۵۸)
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
الصَّدَقَةُ تَدْفَعُ الْبَلَاءَ وَ هِیَ أَنْجَحُ دَوَاءً وَ تَدْفَعُ الْقَضَاءَ وَ قَدْ أُبْرِمَ إِبْرَاماً وَ لَا یَذْهَبُ بِالْأَدْوَاءِ إِلَّا الدُّعَاءُ وَ الصَّدَقَة
صدقه بلا را برطرف مى کند و مؤثرترینِ داروست. همچنین، قضاى حتمى را برمى گرداند و درد و بیمارىها را چیزى جز دعا و صدقه از بین نمى برد. (بحارالأنوار (ط-بیروت) ج. ۹۳، ص. ۱۳۷، ح. ۷۱)
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
اَلصَّدَقَةُ عَلى وَجهِها و َاصطِناعُ المَعروفِ وَ بِرُّ الوالِدَینِ وَصِلَةُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً و َتَزیدُ فِى العُمرِ وَ تَقى مَصارِ عَ السُّوءِ.
صدقه بجا، نیکوکارى، نیکى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوشبختى تبدیل و عمر را زیاد و از پیشامدهاى بد جلوگیرى مىکند. (نهج الفصاحه ص. ۵۴۹، ح. ۱۸۶۹)
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
اَلصَّدَقَةُ بِعَشرَةٍ وَ القَرضُ بِثَمانِیَةَ عَشرَ وَ صِلَةُ الاِخوانِ بِعِشرینَ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ بِاَربَعَةٍ وَ عِشرینَ.
صدقه دادن، ده حسنه، قرض دادن، هجده حسنه، رابطه با برادران [دینى]، بیست حسنه و صله رحم، بیست و چهار حسنه دارد. (کافى (ط-الاسلامیه) ج. ۴، ص. ۱۰)
امام صادق علیه السلام:
مَنْ تَصَدَّقَ فى یَوْمٍ اَو لَیْلَةٍ اِنْ کَانَ یَوْمٌ فَیَوْمٌ وَ اِنْ کانَ لَیْلَةٌ فَلَیْلٌ دَفَعَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنْهُ الْهَمَّ وَ السَّبُعَ وَ میتَةَ السُّوءِ.
هر کس در روز و یا شب صدقه بدهد ـ. اگر روز است روز و اگر شب است، شب ـ. خداوند از او غم و اندوه، درنده و مرگ بد را دور مى کند. (ثواب الأعمال ص. ۱۴۰)
امام علی علیه السلام:
إستَنزلوا الرِّزقَ بِالصَّدَقَةِ
با صدقه دادن، روزی خود را فرود آورید. (کافی (ط-الاسلامیه) ج. ۴، ص. ۳، ح. ۵ - تحف العقول ص. ۶۰ - من لا یحضره الفقیه ج. ۲، ص. ۶۶، ح. ۱۷۳۰)
امام صادق علیه السلام:
ثَلاثَةٌ اُقسِمُ بِاللّهِ أَنَّهَا الحَقُّ ما نَقَصَ مالٌ مِن صَدَقَةٍ و َلا زَکاةٍ وَ لا ظُلِمَ أَحَدٌ بِظَلامَةٍ فَقَدَرَ أَن یُکافِئَ بِها فَکَظَمَها إِلاّ أَبدَ لَهُ اللّهُ مَکانَها عِزّا و َلا فَتَحَ عَبدٌ عَلى نَفسِهِ بابَ مَسأَلَةٍ إِلاّ فُتِحَ عَلَیهِ بابُ فَقرٍ.
به خدا قسم سه چیز حق است: هیچ ثروتى بر اثر پرداخت صدقه و زکات کم نشد، در حق هیچ کس ستمى نشد که بتواند تلافى کند، اما خویشتندارى نمود مگر این که خداوند بجاى آن به او عزت بخشید و هیچ بنده اى درِ خواهشى را به روى خود نگشود مگر این که درى از فقر به رویش باز شد. (بحارالأنوار (ط-بیروت) ج. ۷۵، ص. ۲۰۹، ح. ۷۹)
