بازار داخلی قربانی بازارهای صادراتی/ آش نخورده و دهان سوخته!

به گزارش بلاغ، وقتی بخواهند هوشیاری معمولی یک فرد یا جامعه‌ای را بیان کنند، می‌گویند که آن فرد یا آن ملت از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شوند؛ اما چرا ملت ایران طی سال‌های اخیر از یک سوراخ چندبار گزیده می‌شود؟.

صادرات غیرمنطقی، ناراضی تراشی است
هرچیزی که در کشورمان گران می‌شود، پس از مدتی کاشف بعمل می‌آید که آن چیز صادر شده و در کشور با کمبود آن قلم کالا، قیمتش سر به‌فلک زده و مردم سرکیسه می‌شوند و عده‌ای هم سودهای نجومی می‌برند و همین قشر بتدریج یک طبقه قدرتمندی را تشکیل داده و با دست‌اندازی به عرصه‌های دیگر بویژه سیاست برای خود عقبه ایجاد کرده و همچنان به چپاول خود ادامه می‌دهند.

بی‌عملی نسبت به نامگذاری سال
سال 97 برغم نامگذاری، چیزی را که در خود نهادینه نکرد، اقتصاد مقاومتی و تقویت کالای داخلی بود. دولت که با چند وزارتخانه اقتصادی خود، مسئولیت تنظیم بازار داخلی را عهده‌دار است و باید با رصد شرائط تولید و مصرف، نباید بگذارد بازار با کمبود و یا کثرت عرضه محصولات خارجی مواجه شود و نباید بهیچوجه به مردم فشار اقتصادی وارد آید، نتوانست این تعادل و توازن را مدیریت کند و تغییرات بازار در کمبود نوبتی کالاها این اصل را به اثبات رساند که بازار تحت هیچ شرائطی توسط دولت کنترل و مدیریت نمی‌شود و هرکه هرچه بخواهد آن کند.

از سکه و ارز گرفته تا مواد غذایی و خودرو تا هرآنچه که به تصور آید، دستمایه فشار به مردم و پر و پیمان شدن جیب عده‌ای خاص از جنس مابهتران شده و سال 98 نیز با همین کنش آن گروه آغاز شد و باز هم امام امت سال را به "رونق تولید" نامگذاری کرد و در همین سال نیز شاهد قیمت نجومی گوشت، پیاز و...، می‌باشیم.

دولت نه ناظر خوبی است و نه تاجر مردمی
تجارت داخلی و خارجی بخصوص واردات و صادرات در کشورمان کاملاً در کنترل دولت است و دولت با اندک مدیریت خواهد توانست به اوضاع کالاها در داخل سر و سامان دهد.

کمبود گوشت و قیمت کیلویی 115هزار تومان آن، توانسته بود پیش از خود سوراخ قاچاق دام مولد زنده را آنچنان گشاد کند که ظرف مدت کوتاه بیش از 2/5 میلیون رأس دام از کشور خارج شود و بعضاً با ذبح آن در آن سوی مرز، مجدداً گوشت این دام‌ها به کشور وارد و خروج ارز را دامن زند و این گزش از یک سوراخ پیش‌تر از خود روی سکه و ارز با خروج بیش از 6/5میلیون سکه و 22میلیارد دلار اتفاق افتاده بود و ایرانیان روی خود نیاوردند که نباید این اتفاق بیفتد.

بازار داخلی قربانی بازارهای صادراتی
ماجرا به اینجا که ختم نشد، از رب گوجه گرفته تا مرغ و تخم‌مرغ، که ما در تولید آنها رکورد جهانی داریم، هم این اتفاق افتاد و بازار داخلی خود را فدای بازارهای خارجی کرد تا در اثر فشار بر خود، عده‌ای به یمن بی‌خیالی دولت نجومی شوند و ثروت آنها نا با پارو که با قوی‌ترین طوفان بالا رود. مرغ کیلویی 4هزار و 600 تومان به کیلویی 20هزار تومان رسید. لبنیات و پنیر را هم که نگو.

یک روز سیب‌زمینی با غیرت می‌شود و رگ نداشته‌اش متورم شده و خود را طاقچه‌بالا می‌نشاند و امروز پیاز اشک مردم را در کنار سیل و ویرانی‌های آن در آورده و همه اینها، گزش چندباره ملت ایران از یک سوراخ است.

براستی آیا این ملت ایران است که در اثر اهمال خود دچار گزش چندباره از یک سوراخ می‌شود و یا این دولت است که با کوتاهی‌های غیرقابل توجیه خود ملت را در مسیر تحمیلی گزش از یک سوراخ ناکارآمدی خود قرار می‌دهد؟!.

دولت، آرایشگر ناشی
وقتی ریش و قیچی دست دولت است و او است که فرمان شل‌کن و سفت‌کن را در دست دارد، آنگاه نمی‌توان ملت ایران را مقصر از گزیده‌شدن چندباره از یک سوراخ دانست هرچند این دولت نیز منتخب ملت ایران است، اما نباید با آش نخورده دهان ملت ایران بسوزد.

از حق نباید گذشت. نکته‌ای که رعایت آن از سوی مردم بسیار ضروری است، عدم احتکار خانگی کالاهاست. بدین معنی که با ایجاد جوِّ روانی کمبود، آنها اقدام به خرید بیش از نیازشان نکنند تا حتی اگر کمبودی وجود نداشته باشد، آن کالا با احتکار خانگی مردم دچار کمبود شدید شود تا چه رسد به اینکه واقعاً در اثر سوء عملکرد دولت با صادرات رسمی و یا قاچاق کالا، وجود آن در بازارهای داخلی دچار کمبود شود.

چوب حراج به مصداق "حق‌الناس"
خرید بیش از نیاز روزمره از سوی هر فرد، تجاوز به حقوق دیگران و تضییع حقوق مردم است که در مبانی دینی‌مان از آن با عنوان "حق‌الناس" یاد می‌شود. یعنی هر کسی که بیش از نیاز روزانه خود و خانواده خود اقدام به خرید مایحتاج ضروری کند، حق‌الناس به گردن او خواهد افتاد که چیزی قادر به جبران و ادای آن نیست.

ما نباید از یاد ببریم که سختی‌های این روزها همانند میلیاردها سختی دیگر که تاکنون گذشت، خواهد گذشت و سرانجام چیزی جز خوبی و بدی و عده‌ای قبول‌شده و عده‌ای مردودی باقی نخواهند ماند؛ حال باید سعی کنیم از امروز برای فرداهای پیش‌رو جزء قبول‌شدگان باشیم.