مسئول فساد سیاسی، اداری و اقتصادی کیست؟

به گزارش بلاغ، فساد اقتصادی به کلیه رفتارهایی که موجب اختلال در نظم اقتصادی در هر سطحی از سطوح با استفاده از هر شیوه ای شود، اطلاق می شود.

فساد سیاسی نیز به استفاده از قدرت سیاسی برای هدف های شخصی و غیرقانونی و کسب منافع نامشروع گفته می شود.

در فساد اداری هم ابهامی وجود ندارد، چرا که بهره گیری مادی و امتیازطلبی از فرصت های خدمت رسانی به مراجعان و تضییع حق دیگران در جذب و استخدام افراد مورد نظر و مشخص و هرگونه سوءاستفاده از جایگاه های شغلی از مصادیق فساد اداری است.

سه نوع فساد یادشده فراتر از فردی، اجتماعی است و بازتاب آن نیز علاوه بر افراد، به جامعه آسیب می رساند.

تأکید اسلام بر رعایت حقوق مردم و نیز درستکاری کارگزاران حکومت است، در متون اسلامی (آیات قرآنی و روایات ائمه معصومین)، آنچنان بر سلامت کار و پرهیز از هرگونه انحراف و فساد تصریح شده که حتی درستی ایمان و اعتقاد فردی هر فرد مسلمان در گرو صحت انجام اعمال اجتماعی و درستی عمل در کمال پاک دستی ذکر شده است.

در مبانی اسلامی، مسئولیت صیانت از درستکاری و نیک کرداری بیش از آن که متوجه فرد و اشخاص باشد، حکومت اسلامی و دولت های اسلامی مورد خطاب قرار گرفته اند.

مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام نمونه کاملی از حاکم عدالت پیشه و ظلم و فسادستیز است.

حضرتش می فرماید: "عدالت سر ایمان و جامع احسان و نیکی بالاترین مراتب ایمان است. اعطای بیت المال در غیر موردش، نابجا، تبذیر و اسراف است و صاحبش را در دنیا بالا می برد و در آخرت زمین می زند و در نزد مردم او را عزیز می کند و در نزد خداوند پست و خوارش می سازد."

مولای عدالت و تقوا به عنوان حاکم اسلامی و مجسمه عدالت خطاب به کارگزارانش می فرماید: "بپرهیز از آن چیزی را به خود مخصوص گردانی در حالی که مردم در آن یکسان و سهیم و شریک باشند. در میان مردم در همه حال به مساوات رفتار کن و با یک چشم بنگر تا بزرگان در تو طمع ستم بر ناتوان نبندند و ناتوانان از عدالت مأیوس نشوند.

با من با ساخت و باخت و تبانی، معاشرت نکنید.

به خدا قسم اگر بفهمم در اموال مسلمانان خیانت کرده ای، چه کم و چه زیاد، آنچنان بر تو سخت خواهم گرفت که اندک مال و تنگدست شوی و خوار و پریشان حال گردی."

از نظر اسلام، میان فساد حکومت و حاکمان و فساد مردم رابطه تنگاتنگی وجود دارد، اگر حاکمان خود صالح و فسادستیز باشند، بنابر اصل "الناس علی دین ملوکهم"، مردم نیز به صلاح و نیک کرداری می گروند.

آن مظهر عدل و داد سپس ملاک ارائه می دهد: "چهار چیز نشانه انحطاط دولت هاست: اصول را ضایع کردن، به فروع چسبیدن، افراد فرومایه و پست را مقدم داشتن، افراد با فضیلت را کنار زدن."

در ادامه می افزاید: "امتحان سختی در پیش داریم و جامعه در آستانه یک تحول عظیمی قرار گرفته است: آنان که بی جهت جلو افتادند، باید به عقب برگردند و آنان که به ناحق کنار زده شدند، باید به صحنه آیند."

کوتاه سخن آن که دولت اسلامی با شاخصه عدالت‌گرایی، به صورت جدی موظف به ظلم زدایی و فساد ستیزی و مقابله کننده با فقر و تبعیض است.