از دریا تا جنگل و شالیزارهای برنج/محل تخلیه زباله های شهری در مازندران

به گزارش بلاغ، اغلب زباله های تولید شده در کشور در محل های نامناسبی نگهداری می شوند. از هر تن زباله در استان های به خصوص شرجی که رطوبت بالایی دارند، حدود 400 لیتر شیرابه خارج می شود، شیرابه ای که به خاطر نگهداری ناصحیح پسماند ها ایجاد می شود.

گفتنی است 70 درصد زباله های کشور مربوط به بخش کشاورزی است. مردم از میزان زباله های تولیدی تنها 10 درصد سهم دارند. از طرف دیگر در همان بخش کشاورزی 25 درصد کالاها قبل از فروش، 25 درصد در حین فروش و 25درصد هم بعد از فروش به پسماند تبدیل می شوند.

به عنوان مثال در مازندران روزانه 2500 تن زباله تشکیل می شود که همگی به شیوه غیر استاندارد نگهداری شده وآلودگی آب و خاک منطقه را در پی خواهند داشت. ماجرا زمانی شکل معضل به خود می گیرد که شیرابه این پسماندها به داخل چاه ها ریخته شود.

بدتر از آن هم اینکه مردم استان های شمالی از آب چاه استفاده می کنند نه آب سد. بحران مربوط به مکان یابی ناصحیح زباله ها تنها محدود به آب شرب نیست، آبها و خاک کشاورزی هم از این آلودگی سهم می برند. بسیاری از شناگاه ها و همین طور آبزیان نیز در این فرآیند نابود می شوند.

در ادامه سرنوشت زباله های شهرهای مختلف مازندران آمده است که محل انباشت زباله های همه این شهرها نه تنها فاقد استاندارد لاز است، بلکه ضررهای جبران ناپذیری دارند؛

ساری

محل انباشت زباله های شهرستان ساری که  مسیر پارک ملی کیاسر هست و 120 کیلومتر از شهر فاصله دارد، روزانه حدود 500 تن زباله را به خودش می بیند، زباله هایی که توسط کامیون های عادی حمل می شوند. محل تخلیه این زباله ها در منطقه رویشگاه ارس هست، گیاهی که در مناطقی بال ارتفاع بالای 1700متر رویش دارد. شیرابه این زباله ها به خاطر طی کردن مسافتی طولانی، حتی رنگ آسفالت را هم تغییر داده اند.

نور

زباله های شهرستان نور در جنگل های منابع طبیعی شهر چمستان تخلیه می شود. از میان محل های نگهداری زباله ها، شهرستان نور دارای انباشت زباله ساماندهی شده است. اما این ساماندهی باعث شده که شیرابه ها لوله کشی شده، به سمت جنگل بروند.

قائم شهر

زباله های این شهرستان در یک متری رودخانه تلار تخلیه می شود. محل انباشت زباله های قائمشهر به سمت ساحل کشیده می شود و رودخانه تلار را به رنگ قهوه ای درآورده است. شیب منطقه به صورتی است که به سمت رودخانه کشیده شده و شیرابه ها توسط یک سری کانال های بسیار قدیمی که کارایی خاصی هم ندارند به این رودخانه منشعب می شوند. البته قبل از ورود به رودخانه وارد محفظه ای پر گل و خاک شده و بعد به رودخانه وارد می شوند.

نکته جالب اینجاست که دقیقا زیر تپه زباله های قائمشهر برنج کشت می شود و از دو طرف شالیزارها آن را احاطه کرده اند. از طرف دیگر در ضلع غربی آن رودخانه قرار دارد، که از همان ضلع یک کانال عبور می‌کند که حامل آب کشاورزی است وحجم زیادی از شیرابه ها به آن ریخته می شود و مستقیما وارد زمین های کشاورزی می شود.

محمودآباد

تقریبا 3ماه است که روزی 100 تن زباله در ساحل دریا انباشته می شوند. از آنجایی که محمودآباد هیچ سیستمی برای نگهداری زباله ها ندارد، آنها را به دریا می ریزند.

سوادکوه شمالی

در منطقه منابع طبیعی اندرگلی با توجه به اینکه از هر طرف درهای جنگل بانی دارد و تخلیه و نگهداری زباله در این منطقه ممنوع است اما حدود 10 کیلومتر در داخل جنگل، تبدیل به محل تخلیه و انباشت زباله ها شده است. با توجه به اینکه این جنگل ها، جنگل های پربارانی هستند، مزید بر علت آلودگی خواهد شد. این منطقه بین دو دره واقع شده است که انتهای دره ها به رودخانه ختم می شود و در روزهای بارانی سیل های شیرابه ای مشخص خواهند بود.

روزانه در کمترین حالت 60 تا 80 تن زباله به این منطقه برده می شود، که متاسفانه به خاطر بارش باران میزان زیادی از آن وارد بطن جنگل می شود. به همین دلیل حاشیه محل دپو تبدیل به جنگل مخروبه ای شده ، اغلب درختان پوک شده و بستر جنگل ها از هر چیزی تهی شده است. در این شهرستان محل نگهداری زباله ها هیچ قانونی ندارد و برای کاهش حجم زباله ها آنها را آتش می زنند. این کار باعث ایجاد مه دود زیر تاج درخت ها و باعث خفگی آنها می شود.

آمل

زباله های شهرهای لاریجان، محمودآباد و سرخرود تا مدتی قبل به آمل فرستاده می شد و در دو متری جاده هراز تخلیه می شدند. در عوض اجاره بهایی برای انباشت زباله ها پرداخت می شد. اما بعد از مدتی، در تابستان امسال میزان زباله به حد اشباع رسید و در نتیجه، آمل این زباله ها را دریافت نکرد. دلیل آن هم وجود تپه های زیاد زباله بود که علاوه بر زباله های شهر خود زباله های 3شهر دیگر را هم دریافت می کرد. همچنین زباله های چند کارخانه صنعتی هم وارد این محل می شد.