بلاغ-با وجودی که ۱۳۷۵سال از آن ماجرا، که دل بشریت و آزادگان تاریخ را ریش ریش کرده می گذرد، هنوز هم تأثیر آن مظلومیت و منطق قوی و بی نظیر خونین ترین خون بر قدرتمندترین کانونهای ظلم و بیداد، روزافزون رو به تزاید و فزونی است همچنانکه بیش از هر چیزی، خون مولایمان حسین بن علی علیهماالسلام وجدانها را احیاء می کند و بر تنور انگیزش ها در مقابله با مفاسد و مظالم روح و جان تازه ای می دمد و به مبارزات و مبارزان الگو می بخشد و جذاب ترین مبارزه ایدئولوژیک مبتنی بر فرهنگ پویای عاشوراء را تقدیم شان می فرماید، چنانکه طی ۱۳قرن اخیر، منبع تغذیه بسیاری از قیامها و منشاء بیشماری از نهضتها و انقلابها بوده است.
درس بزرگ حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به تاریخ و انسانها، شکستن تابوی قدرت های شیطانی و برون رفتن از بن بست "نتوانستنها"، و اثبات دکترین "غلبه خون بر شمشیر" و یا "پیروزی مشت بر درفش" است. اگر سخت و غیرشکننده شدن شرائط اجتماعی و پلیسی و امنیتی شدن کامل، یأس و ناامیدی و منفعل شدن در قبال مبارزه با مستکبران را بوجود آورد، حسین بن علی(ع) با فرهنگ سازی اوج ایثار و شهادت و خلق مکتب "عاشوراء"، امید ونشاط و مفاهیم عالی را به زندگی می بخشد و تحرّک و قالب شکنی و تحوّل را به جوامع انسانی ارزانی می فرماید. آقا و مولای شهیدان به همگان این نکته آسمانی را ،که در عمق فطرت انسانها بعنوان عطیّه ی بزرگ الهی بودیعت نهاده شده و آن :"زندگی عزت بخش و مبارزه با ذلّت آفرینان و زیادت جویان"، یادآور شد تا برای همیشه تاریخ، پرچم حریّت و آزادگی با افراشتگی پرچم ابلیسیان تحت محاق قرار نگیرد و با به زمین افتادن، بتدریج دفن و فراموش نشود. بدین جهت است که حسین بن علی(ع) بر همه شرافت، عزت و کرامت انسانی تا قیام قیامت سهم اساسی دارد و طلایه دار مبارزه با گردنکشان و جبّاران در هر زمان و مکانی است.
افلاتون، آن فیلسوف و حکیم نامی معتقد است که میزان و قدرت پایداری عشق به هر چیز بستگی به قدر ارتباط آن چیز با انسانیت دارد. عشق را نخستین آفریده "خداوند بزرگ" دانسته اند که بدون آن، زندگی ظلمانی و تباه کننده است. گفته اند که عشق، قبله آمال مردم پاکباز است که اگر عشق با نور و گرمای خود انسانها را حرارت نبخشد، هیچ لحظه ای به شادمانی سپری نخواهد شد و رسیدن به خداوند بدون عشق نیز ممکن نیست. عشق را تاج زندگانی و سعادت جاودانی دانسته اند که حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، شاه بیت و قله نشین عشق "اولین و آخرین" است.
عشق جوشان و خروشان بشریت به سیّد و سالار شهیدان، حضرت حسین بن علی علیهماالسلام، بدلیل عمیق ترین و وسیع ترین پیوند عشق فشانیهای کربلائیان به ارزشهای متعالی انسانیت است. محبوبیت و درخشندگی بی مثال اباعبدالله الحسین(ع) در جهان خلقت، ارتباط مستقیم با اوج فداکاریهای او وخاندان و همراهان آن رادمردترین شهید تاریخ دارد. لحظه لحظه های حرکت آن امام مظلوم از مدینه تا گودی قتلگاه، کتاب قطوری از درسهای بی مانندی است که تاریخ، غنی تر از این مجموعه را تاکنون در خود جای نداده و نخواهد داد. فصول مختلف و متنوّع کتاب عاشوراء، از جهان بینی ای رونمایی می کند که عزت بخش نه تنها مسلمانان و شیعیان، که نجات بخش همه انسانها در دعوت به اصیل ترین تفسیر از دین و سعادت در مکتب اهلبیت عصمت و طهارت صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین است. از صدر خلقت تاکنون، دیده نشد که برای احیای ارزشهای الهی و گسترش معروفها و مبارزه برای امحاء منکرات، به قدر حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، کسی هزینه ای در این حدّ و حجم پرداخت نکرده باشد.
از این روی است که مشتری این اقدام (خداوند بزرگ)، عالی ترین بهاء و ارجمندترین معادل را برای تهاتربا شیعیان و پیروان آل رسول(ص) پرداخته وخواهد پرداخت. انقلاب اسلامی ایران و همه دستاوردهای آن، نمونه ای از برونداد عاشوراست. محرّم و عاشورا توانست تحوّل شگرفی را در ایران اسلامی بوجود آورد که در تغییر معادلات جهانی و تنظیم مناسبات منطقه ای بیش از هر قدرت دیگری تعیین کننده باشد. ظرفیت اعجازآفرین عاشوراء چنان وحشتی را میان مستکبران و شیاطین بوجود آورد که برای دور کردن مردم منطقه و جهان از این ظرفیت، حاضرند بزرگترین جنایات و نسل کشی ها را مرتکب شوند، آنچنانکه در مقابله با توهّم "هلال شیعی"، در خاورمیانه و هر نقطه دیگر به جنایات هولناک و خجلت آور دست یازیده اند.
و امّا ازمقتضیات پیروی از سالار شهیدان، توجّه به رویکرد اصلی ثارالله(ع) در احیای امربمعروف و نهی از منکراست که دهه اوّل محرّم هر سال به دهه احیای فریضتین امربمعروف و نهی از منکر نامگذاری شده و آنهم برگرفته از اظهارات صریح و اکید آن حضرت می باشد که برای توجّه محتوایی و عملیاتی به این دغدغه بزرگ امام حسین(ع)، ملت و دولت ایران اسلامی باید دست به اقدامات اساسی و فراگیر و مستمر بزنند. طبیعی است که هر حرکت در مسیر نشر معروفها و عینیت بخشیدن به ارزشهای اسلام ناب، همچنین مبارزه با منکرها و امحاء زمینه های آن در خانواده و جامعه، اقدامی حسینی و در راستای اهداف عاشورائیان است.
نکته برجسته در قیام مولا و مرادمان حضرت حسین بن علی علیهماالسلام، فرا زمانی و فرامکانی بودن این قیام و قرینه سازی شخصیتها و کنش گران طرفین درگیر در هر مقطع زمانی است. عبارت "کل یوم عاشوراء و کل ارض کربلاء"، این امکان را به همه آزادگان بویژه شیعیان و همه مسلمانان می دهد تا با استفاده از ظرفیتهای بی پایان عاشوراء به قیام علیه طواغیت زمان خود اقدام کنند که اگر این قیام بدون برخورداری از "امام و پیشوای حسینی" باشد، نیرنگهای یزیدیان زمان، سناریوی سال ۶۱هجری را با اشکال دیگر تکرار و بازتولید خواهند کرد که امریکای صهیونیست زده در این ارتباط، حیله گرتر و دغل تر از هر یزیدی تاریخ می باشد، حتی اگر حق خواهی عاشورایی در صحنه مذاکره هسته ای ۱+۵ نیز قابل تصوّر و تصویر باشد. در این عرصه نیز یزید زمان و سپاه او بوضوح مشخص اند. قطعا" شعار "هیهات من الذله" در این مذاکرات، شعور جامعه جهانی در تبرّی از شیطان بزرگ را جسور و پرجرأت خواهد ساخت. باید منتظر ماند تا از ت.افق نهایی پرده برداری شود؛ آنگاه می توان به قضاوت نشست که آیا طرف مذاکره کننده ایرانی راه سیدالشهداء را در صیانت از عزت شهدای انقلاب اسلامی پیموده و یا ....
امّا آیا برای این موضوع مهم، آیا نمایندگان مردم در مجلس نباید شرط امضاء توافق از سوی طرف ایرانی را تصویب آن در مجلس بدانند و بر این مطالبه بجا، پیگیری های لازم را تا دیر نشده انجام دهند تا نکند این بار هم نوشدارو پس از مرگ سهراب برسد که نتیجه ای جز خسران عظیم و سیه نامی در تاریخ نخواهد داشت.
درس بزرگ حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به تاریخ و انسانها، شکستن تابوی قدرت های شیطانی و برون رفتن از بن بست "نتوانستنها"، و اثبات دکترین "غلبه خون بر شمشیر" و یا "پیروزی مشت بر درفش" است. اگر سخت و غیرشکننده شدن شرائط اجتماعی و پلیسی و امنیتی شدن کامل، یأس و ناامیدی و منفعل شدن در قبال مبارزه با مستکبران را بوجود آورد، حسین بن علی(ع) با فرهنگ سازی اوج ایثار و شهادت و خلق مکتب "عاشوراء"، امید ونشاط و مفاهیم عالی را به زندگی می بخشد و تحرّک و قالب شکنی و تحوّل را به جوامع انسانی ارزانی می فرماید. آقا و مولای شهیدان به همگان این نکته آسمانی را ،که در عمق فطرت انسانها بعنوان عطیّه ی بزرگ الهی بودیعت نهاده شده و آن :"زندگی عزت بخش و مبارزه با ذلّت آفرینان و زیادت جویان"، یادآور شد تا برای همیشه تاریخ، پرچم حریّت و آزادگی با افراشتگی پرچم ابلیسیان تحت محاق قرار نگیرد و با به زمین افتادن، بتدریج دفن و فراموش نشود. بدین جهت است که حسین بن علی(ع) بر همه شرافت، عزت و کرامت انسانی تا قیام قیامت سهم اساسی دارد و طلایه دار مبارزه با گردنکشان و جبّاران در هر زمان و مکانی است.
افلاتون، آن فیلسوف و حکیم نامی معتقد است که میزان و قدرت پایداری عشق به هر چیز بستگی به قدر ارتباط آن چیز با انسانیت دارد. عشق را نخستین آفریده "خداوند بزرگ" دانسته اند که بدون آن، زندگی ظلمانی و تباه کننده است. گفته اند که عشق، قبله آمال مردم پاکباز است که اگر عشق با نور و گرمای خود انسانها را حرارت نبخشد، هیچ لحظه ای به شادمانی سپری نخواهد شد و رسیدن به خداوند بدون عشق نیز ممکن نیست. عشق را تاج زندگانی و سعادت جاودانی دانسته اند که حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، شاه بیت و قله نشین عشق "اولین و آخرین" است.
عشق جوشان و خروشان بشریت به سیّد و سالار شهیدان، حضرت حسین بن علی علیهماالسلام، بدلیل عمیق ترین و وسیع ترین پیوند عشق فشانیهای کربلائیان به ارزشهای متعالی انسانیت است. محبوبیت و درخشندگی بی مثال اباعبدالله الحسین(ع) در جهان خلقت، ارتباط مستقیم با اوج فداکاریهای او وخاندان و همراهان آن رادمردترین شهید تاریخ دارد. لحظه لحظه های حرکت آن امام مظلوم از مدینه تا گودی قتلگاه، کتاب قطوری از درسهای بی مانندی است که تاریخ، غنی تر از این مجموعه را تاکنون در خود جای نداده و نخواهد داد. فصول مختلف و متنوّع کتاب عاشوراء، از جهان بینی ای رونمایی می کند که عزت بخش نه تنها مسلمانان و شیعیان، که نجات بخش همه انسانها در دعوت به اصیل ترین تفسیر از دین و سعادت در مکتب اهلبیت عصمت و طهارت صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین است. از صدر خلقت تاکنون، دیده نشد که برای احیای ارزشهای الهی و گسترش معروفها و مبارزه برای امحاء منکرات، به قدر حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، کسی هزینه ای در این حدّ و حجم پرداخت نکرده باشد.
از این روی است که مشتری این اقدام (خداوند بزرگ)، عالی ترین بهاء و ارجمندترین معادل را برای تهاتربا شیعیان و پیروان آل رسول(ص) پرداخته وخواهد پرداخت. انقلاب اسلامی ایران و همه دستاوردهای آن، نمونه ای از برونداد عاشوراست. محرّم و عاشورا توانست تحوّل شگرفی را در ایران اسلامی بوجود آورد که در تغییر معادلات جهانی و تنظیم مناسبات منطقه ای بیش از هر قدرت دیگری تعیین کننده باشد. ظرفیت اعجازآفرین عاشوراء چنان وحشتی را میان مستکبران و شیاطین بوجود آورد که برای دور کردن مردم منطقه و جهان از این ظرفیت، حاضرند بزرگترین جنایات و نسل کشی ها را مرتکب شوند، آنچنانکه در مقابله با توهّم "هلال شیعی"، در خاورمیانه و هر نقطه دیگر به جنایات هولناک و خجلت آور دست یازیده اند.
و امّا ازمقتضیات پیروی از سالار شهیدان، توجّه به رویکرد اصلی ثارالله(ع) در احیای امربمعروف و نهی از منکراست که دهه اوّل محرّم هر سال به دهه احیای فریضتین امربمعروف و نهی از منکر نامگذاری شده و آنهم برگرفته از اظهارات صریح و اکید آن حضرت می باشد که برای توجّه محتوایی و عملیاتی به این دغدغه بزرگ امام حسین(ع)، ملت و دولت ایران اسلامی باید دست به اقدامات اساسی و فراگیر و مستمر بزنند. طبیعی است که هر حرکت در مسیر نشر معروفها و عینیت بخشیدن به ارزشهای اسلام ناب، همچنین مبارزه با منکرها و امحاء زمینه های آن در خانواده و جامعه، اقدامی حسینی و در راستای اهداف عاشورائیان است.
نکته برجسته در قیام مولا و مرادمان حضرت حسین بن علی علیهماالسلام، فرا زمانی و فرامکانی بودن این قیام و قرینه سازی شخصیتها و کنش گران طرفین درگیر در هر مقطع زمانی است. عبارت "کل یوم عاشوراء و کل ارض کربلاء"، این امکان را به همه آزادگان بویژه شیعیان و همه مسلمانان می دهد تا با استفاده از ظرفیتهای بی پایان عاشوراء به قیام علیه طواغیت زمان خود اقدام کنند که اگر این قیام بدون برخورداری از "امام و پیشوای حسینی" باشد، نیرنگهای یزیدیان زمان، سناریوی سال ۶۱هجری را با اشکال دیگر تکرار و بازتولید خواهند کرد که امریکای صهیونیست زده در این ارتباط، حیله گرتر و دغل تر از هر یزیدی تاریخ می باشد، حتی اگر حق خواهی عاشورایی در صحنه مذاکره هسته ای ۱+۵ نیز قابل تصوّر و تصویر باشد. در این عرصه نیز یزید زمان و سپاه او بوضوح مشخص اند. قطعا" شعار "هیهات من الذله" در این مذاکرات، شعور جامعه جهانی در تبرّی از شیطان بزرگ را جسور و پرجرأت خواهد ساخت. باید منتظر ماند تا از ت.افق نهایی پرده برداری شود؛ آنگاه می توان به قضاوت نشست که آیا طرف مذاکره کننده ایرانی راه سیدالشهداء را در صیانت از عزت شهدای انقلاب اسلامی پیموده و یا ....
امّا آیا برای این موضوع مهم، آیا نمایندگان مردم در مجلس نباید شرط امضاء توافق از سوی طرف ایرانی را تصویب آن در مجلس بدانند و بر این مطالبه بجا، پیگیری های لازم را تا دیر نشده انجام دهند تا نکند این بار هم نوشدارو پس از مرگ سهراب برسد که نتیجه ای جز خسران عظیم و سیه نامی در تاریخ نخواهد داشت.
