مسئول اتلاف صدها میلیون ساعت وقت مردم کیست؟/سرمایه‎گذاری بر شبکه حمل و نقل، ضامن اصلاح فرهنگ عمومی

به گزارش بلاغ، هر ساله صدها هزار اتومبیل، اعم از تولید داخلی و خارجی، وارد خیابان های شهرها و جاده های کشور می شوند که در ازای خروج خودروها از چرخه فعالیت، صدها برابر بیشتر است و اساساً با سطح توسعه راه‌ها و افزایش کشش جاده ها و خیابان‌ها نیز قابل قیاس نیست.

شاید بتوان برای برون رفت از وضعیت کنونی که رو به وخامت نیز هست، فهرست بلندی از "بایدها" و "نبایدها" را ردیف کرد که واقعاً هم باید در سطح کلان به عنوان "سیاستی راهبردی" مورد ابلاغ قرار گیرد و در سطح استان ها، شهرستان‌ها و شهرها و حتی روستاها، راهکارهای بهبود شرایط ترافیکی و حل کردن مشکلات و مرتفع کردن گره ها از طریق شورای ترافیک، تدابیر جدی را اتخاذ و عملیاتی کرد.

اما موضوع این نوشتار، تغییر فرهنگ استفاده از وسائط حمل و نقل عمومی است که مجموعه ای از اقدامات لازم را ابتدای از سوی مسئولان مرتبط (دولت و نهادهای وابسته به آن) و سپس عموم مردم ایجاب و حتمی می کند در غیر این صورت با بحران "انسداد کامل شهرها و جاده ها"، دیگر نمی توان بدون برهم زدن نظم زندگی جامعه از طریق جراحی های خطرناک و تهدیدکننده امنیت، اقدام دیگری را معمول داشت.

اقدام نخست، برنامه ریزی دقیق تسهیل و تسریع حرکت در شبکه حمل و نقل عمومی و اجرای دقیق تر آن توأم با اهتمام مستمر و دائمی و مسئولانه است که به منافع و مهمترین عنصر زندگی میلیون‌ها ایرانی عزیز یعنی وقت و عمر آنان بر می گردد.

آسیب شناسی از وضعیت کنونی، یک نکته را آشکار می سازد و آن هم، عدم اعتماد عمومی به شبکه عمومی حمل و نقل، به ویژه در اغلب مسیرهای شهری و بین شهری است.

نمونه بارز و قابل مشاهده آن را می توان در تک سرنشینی بیش از ۹۰درصد خودروهای شخصی در آغاز هر صبح و شروع جنب و جوش مردم برای به سرکار رفتن و یا رساندن فرزندان به مدارس و بالعکس شاهد مثال آورد.

به جرأت باید گفت و برای اثبات این مدعا نیز، عموم مردم قادر به ارزیابی این آمار هستند که بیش از ۹۰درصد خودروهای شخصی تنها به دلیل نامطمئن بودن شبکه حمل و نقل عمومی وارد خیابان‌ها و جاده ها می شوند و ناخواسته ترافیک بهم تنیده و سختی را به شهرها و هموطنان خود تحمیل می کنند که به اعتراف اغلب شان، اگر از وسائط حمل و نقل عمومی اطمینان داشته باشند، هرگز حاضر به خارج کردن خودروی شخصی از پارکینگ نیستند.

مردم متوقعند در سازماندهی خودروهای عمومی به صورت شبکه ای فراگیر، که گستره شهری را با محلات مختلف آن تحت پوشش خود قرار دهد، جدیت بیشتری از سوی مسئولان و اعلام رسمی دقایق حرکت آنها بر روی تابلوها جهت اطمینان آفرینی عموم به عمل آید تا بتدریج به باور جامعه بنشیند که استفاده از وسائط نقلیه عمومی برای آنان بمراتب از هر جهت مقرون به صرفه تر است.

کوتاه سخن این که، مسئولیت برداشتن گام های اولیه و سپس ترویج فرهنگ مربوطه، متوجه مسئولان ذیربط دولتی است تا آنگاه بتوان از عموم مردم به ویژه خواص و نخبگان انتظار لازم را متوقع بود.