دختر زهرای مرضیه (س) عَلَمِ عبّاس (س) را برداشته و استوار با وقت شناسی و درک موقعیت خاص می رود تا از جان امام زمانش و ولی خدا حضرت سجاد (ع) دفاع کند.
۰
اختصاصی بلاغ،بعد از شهادت حضرت سید الشهدا(ع) و یاران وفادارش بار سنگین نهضت حسینی و رساندن پیام خون شهدا متوجه حضرت عقیله بنی هاشم بعنوان قافله سالار اسیران و امام زمان خویش حضرت سجاد علیهم السلام شد.ماموریتی بسیار جانکاه که از لحظه شهادت حضرت ابا عبدالله (ع) با جمع آوری وساماندهی اهل و عیال حسینی شروع شد و منزل به منزل از کوفه تا شام و ماجرای سخت و طاقت فرسایی که متوجه خاندان اهل بیت (ع) در شام بلا گشت و غلبه خون بر شمشیر و رساندن پیام عاشورا به قلب تیره و تاره حکومت اموی و بازگشت پیروز مندانه قافله اسیران کربلا به مدینه بود.
درآن بیابان برهوت و لم یزرع آن زمان که خورشید یه زمین چسبیده بود و از آسمان حرارت می بارید و از زمین آتش تشنگی که فولاد را ذوب می کرد و سخت ترین اراده ها را سست ؛ تنها ایمان زینب (س) بود که توانست تمام مصائب را همچون نیزه شکستها کنار بزند .
از بالای آن بلندی چشمهایش هر آنچه را نباید می دید، دید. درنوردیدنِ صحرا برای یافتنِ اطفالِ گریزان از آتش خیمهها و از قساوت نامردها هم تمام شد. دانه دانه مهرههای این تسبیح را از گوشهکنار این صحرای تفتیده جمع کرد.
صورتهای آفتابسوخته و دامنهای نیمسوخته و لبهای ترک خورده از بغض و چشمهای خیس، ولی دَم برنیاورد و فقط به کوفه، به شام، به همه منزلهایی که منتظرند یکییکی داغِ دلِ زنها و بچّهها را تازه کنند، فکر می کرد.
حال دختر زهرای مرضیه (س) عَلَمِ عبّاس (س) را برداشته و استوار با وقت شناسی و درک موقعیت خاص میرود تا هم از جان امام زمانش و ولی خدا حضرت سجاد (ع) دفاع کند و هم به بهترین وجه در سخت ترین و بدترین شرایط پیام خون شهدا را با خطابه های علی گونه می بایست دل های غفلت زده را از خواب بیدار کند.
زینب دختر امیر المومنین علی (ع) با صبر و استقامت و بندگی حضرت حق در حادثه عاشورا و بعد از آن چنان ظهور و بروز پیدا کرد ؛دشمنی که در صدد شکستن صلابت حیدری اش بود را درمانده کرد.
سلام بر بانوی صبر، سلام بر بانوی حماسه، سلام بر بلندای قامتی که ذره ذرهاش را داغ و زخم و درد آکنده بود، اما ایستاد تا پرچم عاشورا فرو نیفتد.