6 بهمن؛ حماسه‌ای فراموش شده/آیا مسئولان مازندرانی می‌توانند این مناسبت پرافتخار استانی را در تقویم حفظ كنند؟!

به گزارش بلاغ، رویای موهوم عده‎ای بازی‎خورده با نام اتحادیه كمونیست‎ها، كه با همراهی سازمان مجاهدین خلق(منافقین) و دفتر رئیس جمهور وقت (ابوالحسن بنی‌صدر) توأم بود، ادعا داشت با گروه حداكثر 180نفری خود، چاشنی انقلاب را خواهد كشید، آنگاه مردم آمل انفجار نظام اسلامی و فروپاشی حكومت جمهوری اسلامی را استارت خواهند زد و سپس با گسترش دامنه انقلاب به سراسر كشور، جمهوری اسلامی ایران با همان شیوه پیروزی خود به شكست كشانده می‌شود.

طبق اعتراف‌های این گروه توهم‌زده در كتاب‌شان، كه خو را سربداران نام نهاده بودند، با گردآوری گسترده گزارش‌های اطلاعاتی شامل نقشه و كروكی بسیج، سپاه، سازمان‌ها و ادارات دولتی، خانه‌ها و نام حزب‌اللهی‌ها و ...، جلب رضایت دو قدرت جهانی (آمریكا و شوروی)، نیروی 180 نفره خود را در سه نقطه جنگلی آمل مستقر كرده و طی 5 مرحله درگیری محدود در 18، 22، 24 آبان و 30 آذر و 13 دی ماه 1360، سرانجام در پنجم بهمن از ترس عملیات گسترده حكومت، از بین رفتن استتار جنگل، ریزش برف سنگین در جنگل، مشكل تهیه آذوقه، فشار اعضای داخلی، درگیری و اختلافات بین رهبران گروه، قرار گرفتن در محاصره، این گروه بازی‌خورده را مجبور كرد تا با توهم به‎دست گرفتن رهبری، قیام مردم آمل برای تسخیر شهرهای مختلف استان مازندران و سپس كل كشور، وارد شهر آمل شوند و آن‎گونه كه در اعترافات خود نوشته‎اند، تصور می‎كردند مردم آمل با نقل و شیرینی و قربانی كردن گاو و گوسفند به استقبال‎شان می‎آیند كه در نهایت همین مردم قهرمان شهر هزار سنگر آمل، آنچنان سرنوشتی را برای این دون كیشوت‌ها رقم زدند كه طومار حیات‌شان برای همیشه بسته و به زباله‎دان تاریخ سپرده شد.

نشانه دفاع جانانه آملی‌های قهرمان از ارزش‌های انقلاب اسلامی‌شان، 29 شهید از 32 شهید حماسه 6 بهمن است كه نه نظامی بودند و نه سازماندهی شده، بلكه به صورت كاملاً خودجوش و غلیان غیرت و حمیت به مقابله با مجریان سیاست‌های شیطان بزرگ پرداختند.

اقدام حماسی مردم آمل در 6 بهمن كه مورد تمجید و تحسین حضرت امام خمینی (ره) قرار گرفت، در سال 86 با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی با نام «حماسه مردم آمل» در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ثبت شد تا هر ساله این مناسبت حماسی در كشور مورد تجلیل و نكوداشت قرار گیرد و حماسه قیام عمومی مردم شهر هزار سنگر در قالب‌های مختلف تشریح و بازخوانی شود تا عظمت چنین وفاداری به خون شهدا و ارزش‌های اسلام ناب محمدی (ص) برای نسل‌ها تبیین و تصریح شود و دچار غبار فراموشی نشود.

تأسیس بنیاد 6 بهمن، گامی برای این اقدام اساسی بود كه باید در طی زمان و بدون انقطاع، این بنیاد با حمایت‌های جدی فكری و مالی مسئولان كشوری به‌ویژه استاندار و مدیران استان مازندران برای برگزاری مراسم‌های با شكوه و پرمخاطب به غنی‌سازی معرفت جامعه، علی‌الخصوص نوجوانان و جوانان از آن رخداد حماسی بپردازد.

به نظر می‌رسد هیچ گاه مناسبت 6 بهمن، با غیبت برنامه‌های متنوع برای اقشار مختلف، متناسب با قدر و ارزش آنها برگزار نشد و باید صبر كرد و برنامه‌های سال 93 را رصد و ارزیابی كرد.

آیا مسئولان مازندرانی قادر هستند تا این مناسبت پرافتخار استانی را در تقویم حفظ كنند و كشور را در قبال بی‌تحركی خود قانع کنند؟!