به گزارش بلاغ، اظهارات تکراری حسن روحانی و برخی دیگر از اعضای کابینه در خصوص بدحجابی، کم‌کم بسیاری از سیاست گذاران را به این نتیجه رسانده است که گویا حجاب در جامعه باید به حال خود رها شود.

حسن روحانی 23 فروردین در همایش "بانوی انقلاب" در اظهاراتی تصریح کرد: متأسفانه در جامعه امروز ما نهی از منکر فقط در برخی از خیابان‌ها و آن هم علیه زنان است و بس؛ امروز بزرگترین منکر ما بیکاری در جامعه و کم‌آبی است.

اولین بار نیست که چنین اظهارات از سوی رئیس جمهور شنیده می شود اما تاکید فراوان روحانی بر جایگزین کردن مورادی چون "کم آبی" و "بیکاری" به جای بدحجابی قابل تامل است.

تردیدی نیست که موضوعی چون "کم آبی" هرچه باشد یک "منکر" نیست بتوان آن را جایگزین "بدحجابی" کرد. کم آبی در بهترین تعریف خود یک "معضل" است نه یک "منکر". از همین رو، اینکه رییس جمهور اصرار دارد چنین مواردی را "منکر" بنامد قابل درک نیست.

شاید بتوان منظور روحانی را این گونه تفسیر کرد که او "عدم مبارزه جدی با کم آبی" را منکر فرض کرده است. در این صورت تعریف او ایرادی نخواهد داشت اما مشکل آن است که در همین حالت هم، بخش اعظم نهی از این "منکر"، به خود دولت بازمی گردد. چه آنکه معاون اول رییس جمهور بارها بر اینکه عمده آب کشور صرف امور کشاورزی می شود و اکثرا به هدر می رود، تاکید کرده و حتی در این مورد به وزیر جهاد کشاورزی نیز تذکر داده است و طبیعی است که دولت نقش اساسی را در مدیریت این معضل بر عهده دارد.

حتی اگر مسئله را از زاویه دیگری نگاه کنیم و مثلا یکی از وظایف دولت را تذکر به مردم در خصوص رعایت در مصرف آب و عدم اسراف آن بدانیم، - چه آنکه دولت پا را فراتر گذاشته و پرمصرف ها را جریمه و تهدید به قطع انشعاب کرده است - باید گفت "بدحجابی" هم در همین راستا تعریف می شود و قرار نیست چون مشکل کمبود آب داریم، نهی از دیگر منکرهای موجود در جامعه را فراموش کنیم.

به بیان ساده تر، حسن روحانی، اولا در "منکر" دانستن کم آبی ـ و موارد مشابه ـ به بیراهه رفته و در ثانی، تذکر او در خصوص وجود چنین معضلاتی، تعطیل شدن نهی از دیگر منکرها را توجیه نمی کند.