به گزارش بلاغ، قرآن مجید، پیامبر اسلام را که در جشن میلاد آن برگزیده پیامبران قرار داریم را الگوی همه انسان‌ها در برخورداری از اخلاق، معنویت، مهربانی، نرمی و جاذبه کلام و به عبارتی تلاش شبانه‌روزی برای هدایت و سعادت انسان‌ها قرار داده و خود آن پیامبر رحمت، انگیزه بعثت و رسالت خویش را در کامل کردن مکارم اخلاق ذکر فرمودند.

علاوه بر وجوب رفتار شایسته و تکامل‌بخش عموم مردم نسبت به یکدیگر، مسئولان در آرایش به این صفت زیبا، سزاوارتر و اولی‌ترند و شرایط مسئولیت‌پذیری در نظام اسلامی، برخورداری از سعه صدر، اخلاق نیکو، مردم‌داری، کارگشایی، برخورد پدرمقامی با زیرمجموعه و همکاران، برخوردهای متواضعانه، پرهیز از بداخلاقی‌ها به بهانه قاطعیت در مدیریت، ترجیح اصالت روابط انسانی بر مدیریت شلاقی، حذفی و ... است.

به اعتراف آمار مراجعات به دستگاه‌های اجرایی، رجوع مردم به شهرداری‌ها از بالاترین رکورد برخوردار است و از قضا، بالاترین شکایت مردم به مراجع مربوطه نیز، از آن شهرداری‌هاست.

شهرداری‌ها، به دلیل نقش اساسی در رفع نیازهای شهری شهروندان، روزانه صدها و هزاران ارباب رجوع را پذیرا هستند که اگر موضوع «اخلاق مداری» دستمایه کار آنان نباشد، با انباشت نارضایتی‌ها، انفجار اجتماعی رخ خواهد داد که خسارات آن را هیچ معادلی جبران نخواهد کرد.

شهرداران در جاری‌سازی "اخلاق‌گرایی" در بدنه اجرایی شهرداری‌ها نقش تعیین‌کننده و حیاتی دارند و نوع سلوک و رفتار کارکنان شهرداری با ارباب رجوع، رابطه مستقیم با مشی و طرز برخورد و رفتار شهرداران با کارکنان و مجموعه مربوط دارد.

در مقابل اخلاق مطلوب و شایسته برخی شهرداران نمونه، وقتی در مازندران به رفتار و برخوردهای یک شهردار در یکی از مهم‌ترین شهرهای این استان بر می‌خوریم که با قلدری و ادبیات چاله‌میدانی، علاوه بر پرسنل و مجموعه تحت‌مدیریت خود، که با شلاق تخلیه شن و ماسه جلوی درب و ورودی بانک، اداره، بلوک چینی جلوی نهاد مقدس، همه را می‌نازد و می‌نوازد، دچار شگفتی می‌شویم که چرا و چگونه باید با داد و ستدهای ثبت پرده سیاسی، عناصری این‎چنینی را به کار گرفت و بلای جان مردم و پرسنل خدوم کرد؟!

آیا مسئولان استان مازندران باید همچنان با کلی‌گویی‎های از شمار این نوشتار، بی‌تفاوتی پیشه کنند و در قبال مواردی که برای ملاحظاتی به سیاق قلم‌فرسایی فوق سعی دارد تا بدون ذکر نام فرد یا شهر، رفع اشکال کند و مسئولان بالادستی را تنبیه بخشد، بی‌اقدام عبور کنند و استخوان را همچنان لای زخم نگه بدارند تا چرکین شدن یک مجموعه، چاره‌ای جز جراحی عمیق و یامپرایی باقی نماند؟

شما را به خدا، به داد مردم و کارکنان تحت ستم برسید.