به گزارش بلاغ؛ طبیعت مدرسه و کلاس در این است که دانشآموزان در هر سطح تحصیلی کنار هم بنشینند و در طول کلاس با هم ارتباط و مراوده داشته باشند، بویژه در ساعات زنگ تفریح و حضورشان در حیاط مدرسه و جنب و جوش و تحرک و بهم خوردنهایشان، که اگر یکی از آنها دچار بیماری واگیردار باشد، بویژه در آستانه فصل سرما، پرواشح است که در کوتاهترین زمان ممکن بیماری به دیگر دانشآموزان منتقل شده و از آن طریق نیر وارد خانوادهها و درگیرکردن سایر اعضاء خانوادره شود.
فرقی نمیکند یک سرماخوردگی ساده باشد یا یک بیماری حاد مانند کرونا، قرارگرفتن بچهها در یک کلاس و مدرسه کنار یکدیگر احتمال ابتلا به بیماریهای واگیردار را بیشتر میکند.
مدرسه جایی است که کودکتان با بسیاری از کودکان دیگر در تماس است و این امر احتمال وجود انگلها، ویروسها و باکتریها را افزایش میدهد؛ بنابراین او در معرض ابتلا به انواع بیماریهای مسری مختلف در مدرسه خواهد بود. تنها راه پیشگیری و آموزش نکات بهداشتی به بچهها است تا با رعایت آنها از بیماری خود و انتقال آن به سایر اعضای خانواده مصون بمانند.
درصورت بیماری فرزند چه کنیم؟
حال اگر با هم مراقبتها و آموزشها به فرزندانمان، بیماری آنها را گرفتار کرد. دراین صورت چه باید کرد؟. باید گفت که کودک را به پیشدبستانی، مهد یا مدرسه نفرستید، نکات بهداشتی را برای جلوگیری از انتقال بیماری به اعضای خانواده رعایت کرده و برای تشخیص دقیق و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید؛ خصوصاً اگر تب بالای ۳۹ درجه، دشواری در تنفس و بلع، تورم مفاصل یا عدم بهبود بعد از دو روز از شروع داروها را مشاهده کردید.
شپش، دومین بیماری واگیردانشآموزان
سال گذشته شپش با ۳۵ هزار و ۷۸۳ نفر در بین دختران ابتدایی و ۵ هزار و ۴۵۱ نفر در بین دختران راهنمایی دومین بیماری واگیر سال تحصیلی دانشآموزان بوده است. این بیماری که در فصل مدارس در دختران بسیار شایع است، به صورت دانههای ریزی در مو بروز پیدا میکند و بعد از یک هفته تبدیل به شپش میشود. علت این بیماری نیز واگیر بودن آن است. رعایت بهداشت موها، کوتاه کردن مو و شامپوهای مخصوص در طولانیمدت به درمان این بیماری کمک میکند. بهترین راه پیشگیری از این بیماری، رعایت بهداشت و تماس نداشتن با فرد مبتلاست. خارش موی سر علامت مشخصه ابتلا به این بیماری است و مادران باید توجه داشته باشند، بهداشت لازم را رعایت کنند و هفتهای یکبار کودک را حمام کنند، موهایش را شانه بزنند و آن را کاملاً تمیز کرده و بازدید کنند تا اگر مبتلا شده بود، درمانهای لازم را انجام دهند. در مواقع بروز آلودگی به شپش سر (بیماری پدیکلوز)، از تعطیلی مدارس و سمپاشی سطوح و دیوارها اکیداً خودداری شود. در چنین مواقعی درمان صحیح افراد آلوده و بررسی اعضای خانواده آنها و پیگیری دو هفته بعد توصیه میشود و در صورت ادامه آلودگی تکرار درمان برای افراد آلوده در خانواده ضروری است. آموزش به مردم در مورد شستوشوی لباس و ملحفه در آب جوش ۶۰ درجه به مدت ۱۰ دقیقه و یا استفاده از ماشین لباسشویی، خشککن و اتو کردن درزهای لباس برای ازبینبردن شپش و رشک.
مهمترین امر در مهار شپش دانشآموزان عبارت است از: بازدید مرتب موی سر آنها توسط معلمین و مربیان بهداشتی مدارس و ارجاع سریع موارد آلوده به واحدهای بهداشتی درمانی برای درمان فرد آلوده به همراه خانواده و اطرافیان وی.
درمان مناسب فرد و سایر افراد خانواده به طور همزمان طبق دستورهای مراکز بهداشتی درمانی، اتوکردن لباسها (بهخصوص درزهای لباس). جوشاندن کلیه وسایل شخصی آلوده (حوله، ملحفه، لباسها و …) در آب جوش به مدت حداقل ۱۰ دقیقه.استفاده از داروهای ضد شپش بر اساس دستور پزشک.
گلودرد و آنژین گلو، تهدید دانشآموزان
آنژینهای گلو به دو نوع اصلی ویروسی و باکتریال تقسیم میشوند که نوع باکتریایی آن از اهمیت بیشتری برخوردار است.
بابک صیاد، در این زمینه میگوید: آنژین گلوی باکتریایی که عمدتا با آنژین چرکی شناخته میشود، با گلودرد شدید یا تب همراه است و در صورتی که درمان آنتی بیوتیکی مناسبی برای آن نباشد، میتواند منجر به تب روماتیسمی (روماتسیم قلبی) شود و در آینده مشکلات دریچه قلب را ایجاد کند. این بیماری در سن ۵ تا ۱۵ سال شیوع بیشتری دارد.
وی با تاکید بر اینکه آنژین چرکی نیز مانند سایر بیماریهای تنفسی از طریق ذرات تنفسی سرفه و عطسه به دیگران منتقل میشود، تصریح کرد: ازآنجاکه در محیط مدرسه تعداد زیادی دانشآموز با هم یک جا تجمع دارند، این بیماری به راحتی میتواند بین دانش آموزان حساس منتقل شود.
اکبر کوشانفر، متخصص کودکان و استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درباره بیماری شایع اوریون توضیح میدهد: «بیشتر کودکان بهخصوص کودکان ۴ساله، ۲ نوبت واکسن (امامآر) را دریافت میکنند. واکسن (امامآر) شامل سرخک، سرخجه و اوریون است و هر کودکی که ۲ نوبت این واکسن را در یکسالگی و ۱۸ ماهگی دریافت کرده باشد، ابتلا به اوریون در مورد او بعید به نظر میرسد، مگر اینکه تودههایی در اطراف گردن وجود داشته باشد و به اشتباه اوریون تشخیص داده شود؛ بنابراین والدین نباید نگران ابتلای فرزندشان به این بیماری باشند، چون واکسنهایش را زدهاند.»
این پزشک هشدار میدهد: «اما ویروس اوریون از طریق قطرات بزاق و ترشحات فرد بیمار وارد بدن میشود. علائم بیماری اوریون به صورت تب، ضعف، درد عضلانی و بیاشتهایی شروع میشود و بعد از ۴۸ ساعت اطراف گونهها و زیر بناگوش کودک تودههای برشتهای بروز مییابد. مهمترین علامت اوریون برشته شدن غدد پاروتید است که در زاویه فک تحتانی قرار دارد و ممکن است یکطرفه یا دوطرفه باشد. بعد از گذشت ۷ تا ۱۰ روز این تورم کمتر شده و تب هم فروکش میکند و علائم برطرف میشود.»
عفونتهای دستگاه گوارش
وی درباره بیماری شایع دیگری در بین کودکان دانشآموز توضیح میدهد: «یکی دیگر از بیماریهایی که بچهها در دوران مدرسه بیشتر احتمال ابتلا دارند، اسهال، استفراغ و عفونتهای دستگاه گوارش است که میتواند ویروسی یا میکروبی باشد. معمولاً بیماریهای دستگاه گوارش با علت ویروسی با تب، استفراغ و پس از گذشت ۴۸ ساعت همراه با اسهال خواهد بود. گاهی اوقات باکتریهایی مثل سالمونلا و شیگلا هم هستند که در میان کودکان واگیر دارند و در کودکان ایجاد اسهال و استفراغ میکنند. این کودکان حتماً باید یک هفته استراحت کنند و به مدرسه نروند و در منزل تحت درمان باشند. زمانی که کودک دچار استفراغ است، باید به او سرم خوراکی یا دوغ داده شود و بعد از ۴۸ ساعت که استفراغ برطرف شد تغذیه بر اساس مایع درمانی و در بزرگترها کته با ماست و سینه مرغ و هویج باشد تا این دوره یکهفتهای طی شود.
در اینگونه مواقع حتماً به کودکان توصیه میشود از غذاهای نامناسب در مدارس استفاده نکنند و میانوعدههایی با ارزش غذایی مناسب به همراه خود ببرند و فستفودهایی مانند سوسیس و کالباس، چیپس و نوشابههای قندی اصلاً استفاده نکنند. غذاهایی مانند نان و پنیر و گردو، تخممرغ یا شیرهای آماده و میوهها میتوانند موارد مناسبی برای استفاده در میانوعدهها باشند. برای پیشگیری از این بیماری مهمترین نکته رعایت مصرف غذاهای مناسب و پرهیز از خوردن غذاهایی است که دور از یخچال نگهداری شدهاند. نکته دیگر دوری از فرد مبتلا است. اگر کودکی مبتلا به اسهال و استفراغ باشد در اثر تماس این بیماری را منتقل میکند، بنابراین برای پیشگیری باید از فرد مبتلا دور بود.»
علائم بیماری کودکان
برای پی بردن به اینکه فرزندامکان در معرض بیماری قرار گرفته یا خیر؛ میتوان از علائم زیر به آن آگاهی یافت: تب، استفراغ و اسهال، خستگی و بیحوصلگی و بیرمقی، گلودرد یا سرفه مداوم، آبریزش از چشمها، گوشدرد، معده درد، سردرد و بدندرد اغلب نشان میدهد که کودک هنوز در حال مبارزه با آنفلوآنزا است و میتواند بهراحتی ویروس را به سایر دانشآموزان منتقل کند؛ بنابراین بهتر است تا زمانی که درد یا ناراحتی از بین نرفته است در خانه بماند.
ظاهر کودک یکی دیگر از علائم تشخیصی است. آیا فرزندتان رنگپریده و خسته به نظر میرسد؟ آیا بیقرار است و تمایلی به انجام فعالیتهای عادی روزانه ندارد؟ آیا برای وادار کردن او به غذا خوردن مشکل دارید؟ همه اینها علائمی هستند که نشان میدهند کودک هنوز بهبود پیدا نکرده است و باید در خانه استراحت کند. اگر ظاهر و رفتار کودک بهگونهای است که به نظر میرسد نسبت به قبل خیلی بهتر شده است، میتوانید او را به مدرسه بفرستید.
راهکارهای عمومی
در کلاسهای مدرسه، سالنهای ورزشی و سایر مکانهای عمومی احتمال آلوده شدن کودکان به ویروس افزایش مییابد. به همین دلیل، حتی کودکان سالم هم باید نکات بهداشتی مربوط به سرفه و عطسه را رعایت کنند: به کودکان بیاموزید هنگام سرفه یا عطسه از دستمال کاغذی برای پوشاندن دهان و بینی خود استفاده کنند.
اگر دستمالکاغذی ندارند، به جای دست باید در آرنج خود سرفه یا عطسه کنند. به آنها بگویید پس از انداختن دستمالکاغذی در سطل زباله، دستهای خود را بشویند. محدود کردن لمس اشیا و سطوح؛ کودکان دنیای خود را از طریق لمس کردن و چشیدن کشف میکنند؛ بنابراین احتمال دارد سطوح حاوی میکروب و سپس صورت خود را لمس کنند. این کار که باعث انتقال ویروس به داخل بدن میشود، یکی از رایجترین راههای بروز آنفلوآنزا در کودکان است.
به همین دلیل، به فرزندتان یادآوری کنید از موارد زیر اجتناب کند:دست زدن به چشمها، بینی و دهان، لمس کردن افراد در مدرسه (برای مثال بوسیدن یا بغلکردن آنها)، قرار دادن اشیا در دهان. پرهیز از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی؛ کودک را از به اشتراک گذاشتن اقلامی که حامل میکروبهای زیادی هستند یا تمیز کردن و ضدعفونی کردن آنها سخت است منع کنید، مانند: لوازم الکترونیکی، خودکار، مداد، مدادرنگی و ماژیک، کتاب، قیچی و منگنه، ظروف غذا و نوشیدنی.
انتهای پیام/