به گزارش
بلاغ، رکورد ثبتنام کاندیداهای مجلس در این دوره با داوطلبی بیش از 16 هزار نفر نسبت به دورههای قبل شکسته شد. اکثریت نمایندگان کنونی مجلس، که از جریان فراکسیون امید و از جناح اصلاحطلبان هستند، برای دوره بعد مجلس ثبتنام کرده و امید دارند علیرغم عملکرد دولتگرایانه خود که فشار بیسابقهای را متوجه عموم مردم ایران کردند و کمر جامعه ایرانی را زیر بحرانهای اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خمیده نمودند، برای بار دیگر وارد پارلمانی شوند که خودشان اعتراف کردند که دیگر مجلس در رأس امور نیست!.
موضوع این روزهای جامعه بهخصوص برای نخبگان و خواص فهیم جامعه، چرایی هجوم این حجم از داوطلبان برای راهیابی به مجلس است که پی بردن به دلائل این رویکرد میتواند بسیاری از چالشهای کنونی کشور را بهسامان رساند.
به اعتقاد عدهای، وقتی ارائه لیست از سوی جناحهای سیاسی مبتنی بر نیازسنجی کشور و ایجاد توانمندی در قوه مقننه نباشد و در این لیستها به تنها چیزی که توجه نشد، نیازها و ضرورتهای کشور بود، طبیعی است که مجلس شکلگرفته از این لیستها و نگاههای جناحی، نتواند دردهای مردم را مدرک باشد و درصدد درمان آن برآید.
دخالت دولت در حمایت از کاندیداهای جناح خود و اقدام سیاسی با طعم انتخابات در انتصابات و ورود ثروت و پولهای نجومی در فرآیند انتخابات افراد جناحی، آن بلاء را بر سر مجلس میآورد که همه امور و طرحها و لوایح با نگاه جناحی مورد برخورد قرار گیرند و مجلس از حق نظارت بر نحوه اجرای قوانین مصوب خود هم باز بماند و آن شود که شد!!.
وقتی عموم مردم میبینند که برای نماینده مجلس شدن نیاز به هیچ تخصص و هنری جز رفتن به زیر کلید جناح سیاسی و مجیزگویی دولت و یا سکوت در قبال حتی تضییع حقوق ملت ندارد، چرا در قبال داوطلبی بیش از 16 هزار نفر برای 283 کرسی مجلس داوطلب نشوند و حتی برای کسب وجهه ثبتنام نکنند؟!.
گروهی از داوطلبان ثبتنام کرده اظهار میداشتند که ما چه چیزی کمتر از نمایندگان فعلی مجلس داریم که نتوانیم از عهده کار برآئیم؟!. استشهاد آنان، نمایندگانی هستند که بدون کوچکترین تخصص و تحصیلات در کمیسیونی عضوند که در آن هیچ سررشتهای ندارند.
شاید برای مردم تلاش شبانهروزی عدهای که به در و دیوار میزنند و به زمین و زمان چنگ میاندازند و میلیاردها تومان هزینه میکنند و به انواع شیوههای نامشروع دست میاندازند تا وارد مجلس شوند، شگفتانگیز و تعجبآور باشد، اما برای آنانی که از مزایای رانتی ورود به مجلس مطلعند، جای هیچ تعجبی ندارد که عدهای چترباز و فرصتطلب بخواهند از صندلیها و فضای مجلسی که برای نقطه به نقطه آن خونهای پاک جوانان این سرزمین ریخته شده، سوءاستفاده کنند!!.
وقتی کسی خود را برای مجلس عرضه میکند، این وظیفه دستگاه نظارتی و شورای نگهبان است که صلاحیت او را در ورود به مجلسی احراز کند که این مجلس نقش اساسی در تقنین قوانین و نظارت بر حسن اجرای آن و تحقیق و بررسی از دستگاهها، وزارتخانهها، وزرائ و حتی سئوال و بررسی صلاحیت رئیسجمهور است.
انتظار منطقی و عاقلانه از شورای نگهبان، بررسی لیاقت، صلاحیت، سوابق خدمتی برای ورود به مجلس و میزان کارآیی او در انجام تکالیف قانونی به عنوان نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی است. وقتی کسی تنها دغدغهاش انجام ماموریتهای جناحی و حمایت از دولت به بهاء فراموشی منافع ملت است، او بدون تردید نباید مجوز ورود به عرصه رقابت انتخاباتی شود.
امروزه کمتر میتوان افرادی در سطح کاندیداهای مطرح برای انتخابات مجلس را یافت که شناخته شده نباشند و یا در تحقیق اولیه نتوان به صلاحیتهای متناسب با نمایندگی مجلس آنها پی برد؛ میماند آنانی که بدلائل مختلف و از جمله کسب وجاهت بویژه بعد از احراز صلاحیت از سوی شورای نگهبان کاندیدا شدند که خود بهتر از همه میدانند که توان حمل وظائف خطیر مجلس را ندارند و عمراً که انتخاب شوند.
تکلیف شورای نگهبان با خیل نامزدهایی که کاندیداتوری آنها موجب حتی همسایهها و آشنایانشان هم میشود، روشن است و حتی باید برای آنانی که میآیند تا رد صلاحیت شوند و هزینه برای شورای نگهبان ایجاد کنند، شکایت تنظیم کرد و آنها را به پای میز محاکنه کشاند که اگر این اقدام نمیشود، لااقل بدون هبچگونه ملاحظه و خوف باید آنها را رد کرد؛ هرچند قانون انتخابات باید بگونهای تنظیم شود که به هر از راه رسیده اجازه ندهد تا با کاندیداشدن خود شأن و جایگاه مجلس را تخفیف و تنزل دهند و موجب مضحکه مجلس شوند.
روند کنونی کاندیدا شدن به صورت منفرد در شرائطی که برای ورود در لیست جناحها در دوره قبلی هر فرد مورد تائید اصلاحطلبان میبایست 4 میلیارد تومان میپرداخت، و چند صد میلیارد تومان خرج تبلیغات و خرید رأی میشود، بهیچوجه مقدور و قریب به انتخاب نیست حتی اگر آن نامزد منفرد واقعاً در طراز مجلسی باشد که عصاره همه فضیلتهای ملت است. بنابراین باید فکر جدی کرد و انتخابات را از چنگال زرداران رهانید تا فضای رقابت با قدرت ثروت و رسانههای پرشمار در فضای مجازی و حقیقی بسوی جاهطلبی و تصاحب قدرت برای انتفاع و ویژهخواریها نشود.
محمداسماعیل امامزاده