به گزارش
بلاغ، یکی از دغدغههای جوانان، پذیرش در دانشگاه بهویژه دانشگاههای دولتی است، دغدغهای که برای رسیدن به آن ابتدا باید سد کنکور را بشکنند تا دروازههای دانشگاه بهروی آنها گشوده شود.
این روزها خانوادهها میلیونها تومان هزینه کتاب، کلاسهای خصوصیو آزمونهای گروههای آموزشی مختلف میکنند تا فرزندانشان بتوانند از سد کنکور عبور کنند و نهایتاً در یک دانشگاه و رشته درخور و مناسب پذیرفته شوند، حال آنکه اکثریت این دانشجویان هیچ امیدی هم به آینده کاریشان ندارند!
پس از تلاش و زحمتی که نه تنها فقط خود بلکه خانواده نیز متحمل میشوند، در دانشگاه پذیرفته شده به این امید که دانشگاه دولتی است!
به این امید که دیگر سدها را شکستند و روزهای خوششان فرا رسیده، غافل از اینکه عدهای بیکار ننشستهاند!
همانهایی که تمام تلاششان را برای پولیسازی مدارس و کنکور کردند، اینبار در جهت پولیسازی دانشگاه پیش میروند تا دانشجو را تبدیل به یک دستگاه عابر بانک کنند!
در روزهای اخیر، درست در آستانه آغاز ترم جدید دانشجویان و پروسه انتخاب واحد، دانشجویان جدیدالورود با یک قانون از طرف وزارت علوم مواجه شدند، قانونی که جای تامل و بحث دارد.
مطابق این قانون، دانشجویان روزانه ورودی ۹۷ به بعد، در صورت عدم دریافت نمره قبولی در درسی یا حذف درس، برای اخذ مجدد آن درس باید همانند دانشحویان شبانه، مطابق نرخ مصوب، برای آن درس شهریه بپردازند، قانونی که گویا قبلتر هم برای ورودی ۹۲ اعمال شده بود و به دلایلی از بین رفت.
این درحالیست که پیشتر هم وزارت علوم سنوات تحصیلی رایگان را برای دانشجویان روزانه محدود کرده و مطابق دستور این وزارت، حق تحصیل رایگان برای دانشجویان روزانه کارشناسی ۹ نیمسال و برای کارشناسی ارشد پنج نیمسال بود، در حالی که اکنون و طبق دستور جدید، برای دانشجویان کارشناسی به هشت نیمسال و برای دانشجویان کارشناسی ارشد به چهار نیمسال کاهش یافته است!
حال این قانون اخیر در تناقض با قانون حق سنوات تحصیلی رایگان میباشد، چرا که در این قانون ذکر نشده بود که شامل دروسی که نمره قبولی گرفته نشده و یا حذف شده میباشد.
حذف درس یا عدم دریافت نمره قبولی به دلایل مختلفی ممکن است برای هر دانشجویی اتفاق افتد نظیر بیماری، مشکل خانوادگی، عدم موفقیت استاد در ارائه مفاهیم درس و سایر موارد.
بله، ممکن است عدهای از دانشجویان به دلیل کم تلاش بودنشان درسی را قبول نشوند اما این قانون بدون در نظر داشتن استثنائات، محدودیت و تبصرهای یک بیعدالتی در حق دانشجویانی است که به امید تحصیل رایگان وارد دانشگاهها شدند.
این در حالیاست که عدهای از دانشجویان میتوانستند در دوره شبانه و با پرداخت هزینه رشته بهتر و حتی دانشگاه بهتری پذیرفته شوند اما به سبب مسائل مالی رشتهای را در دوره روزانه ترجیح دادند، اکنون چه کسی پاسخگوی آنهاست؟
باید این نکته را هم در نظر داشت که ورودیهای ۹۷ در ترم اول خود حق انتخاب واحد نداشتند و برنامه اجباری به آنها داده شده، آنها هیچ شناختی نسبت به اساتید نداشتند و به نوعی قرعه شانسی به آنها افتاد، حق این را نداشتند که بهعنوان مثال بین دو استاد ارائه دهنده یک درس، بتوانند یکی را که برای آنها مناسبتر و بهتر بود انتخاب کنند.
حال تکلیف اینها چیست وقتی در زمان ورود آنها خبری از این قانون نبود و حال اگر نتوانستند بنابر هر دلیلی در آن درس نمره قبولی را بگیرند یا مجبور به حذف شدند؟.
آیا این قانون در کنار تغییر قانون سنوات تحصیلی رایگان چیزی جز پولیسازی دانشگاهها را میرساند؟.
این قوانین دستو پاگیر باری است بر دوش دانشجویانی که با هزار امید قدم در دانشگاههای دولتی میگذارند و همین که فکر میکنند به آسودگی رسیدند این قوانین بر سرشان آوار میشود، قوانینی که به ظاهر در جهت پیشرفت درسی دانشجویان بود اما کاملا منفعتطلبانه است!
قوانینی که فراغت را از دانشجویان میگیرد و بهجای اینکه سرگرم درس باشند باید با این قوانین ذهنشان را درگیر کنند.
وزارت علوم برای پیشرفت درسی و ارتقای علمی دانشجویان بهتر است دست از وضع قوانین دست و پاگیر بردارد و بهجای وضع این نوع قوانین، توجه بیشتری به شرایط، ضوابط و آییننامههای مربوطه برای آموزش و اساتید داشته و مطمئن باشند اگر این قوانین نباشند دانشجو آرامش بیشتری برای تحصیل خواهد داشت!
همچنین از مسئولین مربوطه و نمایندگان مجلس شورای اسلامی علیالخصوص کمیسیون آموزش این انتظار میرود پیگیری ویژهای درباره قوانین اخیر تحمیل شده بر دانشجویان داشته باشند چون دانشجویان گذشته نهچندان دور همین مسئولان و نمایندگان مجلس بودند!