لزوم پاسداشت نماد غرور ملي ايرانيان

ايران در زمان رژيم پهلوي مدتي به دنبال يك برنامه اتمي نمايشي و وابسته به غرب بود و اين روند تا زمان شكل‌گيري انقلاب اسلامي ادامه داشت. روندي كه به رغم هزينه كرد ميلياردها دلار سرمايه، هيچ دستاورد مشهودي نداشت و تنها در سطح برنامه‌هاي آزمايشگاهي و دانشگاهي دنبال مي‌شد. با پيروزي انقلاب، اگرچه جمهوري اسلامي ايران تا سال‌ها به واسطه حضور در يك جنگ تمام عيار نتوانست روي توسعه برنامه هسته‌اي خود تمركز كند، اما با پايان يافتن جنگ، ايران كه به دنبال بازسازي و سازندگي كشور بود، توسعه فعاليت‌هاي صلح آميز هسته‌اي خود را با دو دستور كار مهم از سر گرفت. بر اين اساس جمهوري اسلامي با علم به سنگ اندازي‌هاي دشمنان در اين مسير، رسماً اعلام كرد كه سياست بهره گيري صلح آميز از انرژي هسته‌اي سرلوحه كارش است و تأكيد اصلي مقامات كشورمان در تمامي اين دوره‌ها بهره‌گيري از توانمندي‌هاي بومي متخصصان كشور بود.

بر اساس همين اتكا به توان داخلي بود كه دانشمندان ايراني پس از مدتي تحقيق روي پروژه‌ها توانستند با بهره گيري از توان داخلي به تكنولوژي غني سازي اورانيوم دست پيدا كنند و اين آغاز حركت قطار هسته‌اي ايران بود. درست كمي بعد از اين اتفاق، دانشمندان كشورمان به رغم تمامي دشمني‌ها كه هدفش توقف اين قطار بود، موفق شدند به توليد چرخه كامل سوخت هسته‌اي در مقياس آزمايشگاهي دست پيدا كنند؛ اتفاقي كه باعث شد ايران به باشگاه هسته‌اي جهان بپيوندد و جزو معدود كشورهايي باشد كه اين تكنولوژي را در اختيار دارد. اما همزمان با اين اقدامات، برنامه توسعه رآكتور آب سنگين اراك ادامه پيدا كرد و ايران توانست در اين رآكتور آب سنگين توليد كند، اگرچه در ادامه اين رآكتور بر اساس برجام فعاليتش متوقف شد اما جمهوري اسلامي ايران پيگير اين موضوع است كه در آينده نزديك رآكتوري جديدتر با قابليت‌هايي بالاتر در اين مركز نصب كند.
علاوه بر اين بايد گفت كه ايران توانسته در اين مدت مقادير زيادي محصول آب سنگين به كشورهاي خارجي بفروشد و روندي تجاري به برنامه صلح آميز هسته‌اي خود بدهد. يكي ديگر از نكات مهم برنامه صلح آميز هسته‌اي ايران، توليد انبوه اورانيوم غني شده در داخل كشور بود، اين در حالي است كه پيش از انقلاب رژيم پهلوي براي خريد اين اورانيوم مجبور بود به كشورهاي بيگانه التماس كند. شايد نقطه عطف برنامه هسته‌اي ايران را بتوان دستيابي كشورمان به تكنولوژي ساخت ماشين‌هاي سانتريفيوژ و تشكيل زنجيره‌هاي غني سازي دانست كه در داخل كشور صورت گرفت و متعاقب اين اقدام ماشين‌هاي پيشرفتهIR8 كه سرعت غني‌سازي بسيار بالاتري نسبت به نسل فعلي فعال دارد، در داخل كشور توليد شد. در كنار اينها بايد ساخت صفحات سوخت، توليد راديوداروها، به كارگيري انرژي هسته‌اي در پروژه‌هاي كشاورزي و پزشكي را به دستاوردهاي هسته‌اي كشور اضافه كرد. حال با جمع بندي تمامي اين دستاوردها بايد بار ديگر بر اين نكته تصريح كرد كه تمام اين فناوري‌ها به دستان توانمند متخصصان داخلي توليد شده و شايد بخش كوچكي از اين تكنولوژي‌ها واردات از كشورهاي خارجي باشد كه آن هم بدون شك تحت نظر و كنترل دانشمندان كشورمان صورت گرفته است، از اين رو بايد گفت كه اگرچه اين روزها بنا به مصلحت جاري كشور، بخش مهمي از برنامه صلح آميز هسته‌اي كشورمان متوقف شده، اما دانشمندان كشورمان به رغم تمامي تحريم‌ها توانسته‌اند به سقف دانش هسته‌اي دست پيدا كنند و ايران را به عنوان يكي از ابرقدرت‌ها در به كارگيري صلح آميز دانش هسته‌اي در سطح جهاني معرفي كنند.

برنامه هسته‌اي ايران به كجا مي‌رود؟

حال واقعيت آن است كه به رغم اجراي برجام و توقف بخش‌هاي مهمي از برنامه صلح آميز هسته‌اي كشورمان، اما تحقيق و مطالعه روي اين برنامه همچنان توسط دانشمندان كشورمان ادامه دارد. روندي كه بر اساس بند «غروب برجام» به ايران اجازه مي‌دهد كه فعاليت‌هاي صلح آميز هسته‌اي خود را پس از گذشت 10 سال و اعتماد سازي براي جامعه جهاني، همچون كشورهاي ديگر از سر بگيرد. همين اتفاق باعث شده كه «امريكايي‌هاي بدعهد» با دست به دست شدن دولت ميان دموكرات‌ها و جمهوريخواهان زير توافق بزنند و دونالد ترامپ سخن از دائمي شدن محدوديت‌هاي هسته‌اي براي ايران به ميان بياورد؛ اتفاقي كه بسياري آن را تهديد كننده اصلي برجام و بر هم زننده اين توافق مي‌دانند.
البته در اين خصوص بايد گفت كه جمهوري اسلامي با اتكا به دانشمندان خود در برابر عهدشكني غربي‌ها در توافق برجام چندان دست بسته نخواهد بود. چراكه به دليل بومي بودن دانش هسته‌اي، جمهوري اسلامي قادر است تنها در عرض 48 ساعت غني سازي اورانيوم را از سر بگيرد و به سطح غني سازي دلخواه خود برسد. همچنين پيش بيني‌ها حكايت از آن دارد كه ايران اين قابليت را دارد كه در عرض چندماه به شرايط پيش از امضاي برجام برسد.
اين موضوع باعث وحشت اروپايي‌ها شده و آنان با درك دقيقي كه از توانمندي‌هاي ايران دارند، مي‌دانند كه بازگشت ايران هسته‌اي برابر با پنبه شدن تمام سرمايه گذاري‌هاي سياسي و اقتصاي آنان در ايران است. شايد همين وحشت باعث شده كه ژرارد آرو، سفير فرانسه در امريكا از واشنگتن به عنوان تهديد كننده اصلي توافق برجام بخواهد كه برنامه‌هاي خود را براي مقابله با ايران در صورتي كه اين كشور غني‌سازي اورانيوم را از سر بگيرد، اعلام كند. ژرارد آرو در يك پيام توئيتري نوشت «كسي كه قصد دارد برجام را از بين ببرد در ابتدا بايد به ما بگويد اگر ايران غني‌سازي اورانيوم را از سر بگيرد چه كار خواهد كرد. من در مورد اينكه چطور مي‌توان برجام را نابود كرد و اينكه اروپايي‌‌‌‌ها در اين بحران چه مسئوليتي دارند، مطالب بسياري خوانده‌ام اما كلمه‌اي در مورد اوضاع پس از برجام وجود ندارد. »
علاوه بر اين همين وحشت اروپايي‌ها باعث شده كه امانوئل ماكرون، رئيس جمهور فرانسه و آنگلا مركل، صدر اعظم آلمان در فاصله كوتاهي از يكديگر در ماه آوريل به واشنگتن سفر كنند و از ترامپ بخواهند كه دست از ماجراجويي عليه برجام بردارد.

لزوم يك پاسداشت

حال نگاهي به تمامي اين فعل و انفعالات نشان مي‌دهد كه بومي شدن فناوري هسته‌اي در ايران نه تنها نيازهاي كشور در اين حوزه را مرتفع مي‌كند، بلكه به عاملي بازدارنده در عرصه سياسي كشور تبديل شده است. اتفاقي كه لزوم پاسداشت بيش از پيش روز ملي فناوري هسته‌اي را جهت ارتقاي روحيه دانشمندان هسته‌اي و عزت عمومي كشور گوشزد مي‌كند.