به گزارش بلاغ، ورزش کارکردهای متنوعی مانند بهداشت، امنیت، اقتصاد، کارآفرینی، ممانعت از مهاجرت بی رویه و ... دارد که همگی به ضرورت توجه بیشتر به ورزش روستایی اشاره می‌کند.

ورزش مهم‌ترین عامل در بُعد افزایش نشاط اجتماعی و مقابله با انحراف‌های اجتماعی است که باید در این زمینه برنامه‌ریزی مدوّنی از طرف مسؤولین امر انجام گیرد.
در این راه نقش ورزش روستایی در حفظ این شرایط بر هیچکس پوشیده نیست و برای تقویت این جایگاه باید همدلی و همراهی در بین مسؤولین و مردم به طور عملی وجود داشته باشد.
اما آیا این همدلی و همراهی در بین مسؤولین دیده می‌شود و یا وجود دارد؟ آیا به ورزش در روستاها توجه می‌شود و به آن بهاء داده می‌شود؟ نوجوانان و جوانان در روستاها به کدامین امید به ورزش بپردازند؟ و سوالاتی از این دست که باید به آنها پاسخ داده شود.

بازی‌های بومی و محلی در گذشته در شادی و تحرک روستائیان بسیار اهمیت داشتند، اما امروزه این بازی‌ها جای خود را به بازی‌های جایگزین نداده، بلکه روستائیان از ورزش کردن دلسرد شدند و بیشتر تفریح و سرگرمی خود را در قهوه‌خانه‌ها دنبال می‌کنند، در حالی‌که ورزش‌های بومی و محلی به نوبه خود و به صورت غیرمستقیم می‌تواند در بحث نخبه‌پروری و استعدادیابی نقش موثر داشته باشد.

برگزاری جشنواره‌های فرهنگی ورزشی، مسابقات ورزشی در رشته‌های مختلف وررزشی، المپیاد ورزش‌های روستایی، اجرایی شدن خانه ورزش روستایی، که همه و همه در حد شعار و حرف باقی مانده و اجرا نمی‌شود.

مسؤولین روستایی و شهری و متولیان ورزش بایستی برای ایجاد تفریحات سالم در جامعه روستایی علاوه بر حمایت از ورزشکاران و برنامه‌های ورزشی، خود نیز در تدوین و اجرای برنامه‌های فرهنگی ورزشی پیش قدم باشند، اما آیا مدیری پیدا شده که این موضوع را سرلوحه کار خود کند و مورد اهمیت قرار دهد؟

به‌طور مثال دهیار روستا به عنوان مدیر یک روستا باید در جهت پشتیبانی و برنامه ریزی از فعالیت ورزشی روستا نقش ایفا کند. حوزه ورزش، همگانی است و به سلامت و توانمندسازی جامعه مولد می‌پردازد که باید بدان بشکل ویژه‌ای پرداخت.

همه می‌دانیم که بیشتر قهرمانان ما از دل روستاها بر می‌خیزند، اما آیا به همان اندازه به این بخش توجه شده است و یا ورزشکاران ما بدلیل عدم برخورداری مناسبت از ورزش در روستاها به شهرهای همجوار مهاجرت کردند. پس لازمه توجه به ورزش در روستاها عزم جدی برای رسیدگی و برخورداری مناسب مردم روستا از بحث ورزش است.

جامعه روستایی، پرنشاط و مولد است و نباید به دولت وابسته باشد و باید دست‌شان روی زانو خودشان باشد و برای این کار می‌توان از منابع موجود در روستاها استفاده کرد و از درآمد آن درصدی را به ورزش روستا اختصاص داد.
مثلاً با تشکیل تعاونی ورزشکاران در روستاها و سرمایه‌گذاری در زیر ساخت‌های ورزشی روستاها ضمن اینکه اوقات فراغت جوانان روستا پر می‌شود؛ کارآفرینی هم ممکن می‌شود و می‌توان به تربیت داور و مربی از میان ورزشکاران روستا پرداخت.

موضوع دیگری که باید به آن در این یاداشت اشاره شود و همیشه مورد تاکید مسؤولان امر قرار داشته و موجب توسعه ورزش در روستاها خواهد شد؛ تشکیل خانه ورزش روستایی است که بعد از گذشت یک و سال و اندی در حد شعار باقی مانده است، زیرا یکی از مشکلات توسعه نیافتن ورزش در روستاها را کمبود امکانات برای انجام ورزش در روستاها عنوان کردند که برطرف نمودن این مشکل، راه اندازی خانه ورزش روستایی است، اما آیا تشکیل خانه ورزش روستایی صرفاً با داشتن یک اتاق کوچک عملی است؟ آیا تشکیل و راه اندازی خانه ورزش روستایی نیازمند داشتن امکانات اولیه نیست که در اختیار روستاها قرار گیرد تا در اختیار روستائیان علاقمند به ورزش گذارده شود، اما آیا این موضوع تحقق پذیرفت؟ بدون شک نه...

یکی دیگر از مقوله‌هایی که باید به آن توجه کرد، ورزش دانش آموزی است که نقش مهم و تاثیرگذاری در پیشرفت ورزش روستایی دارد، به طور مثال باید با همکاری آموزش و پرورش به دنبال تقویت ورزش همگانی در روستاها و شناسایی استعدادهای ورزشی دانش‌آموزان بود.

به هر حال وقت آن رسیده که مسؤولین از خواب زمستانی بیدار شده و به این مشکل اساسی، که زنگ خطری جدی برای ورزش است، عکس العمل نشان دهند.

توجه به ورزش بویژه در روستاها و برگزاری رویدادهای روستایی با فرا رسیدن فصل بهار و تابستان می‌تواند بخش اعظمی از این مشکلات را کاسته و جوان برای تفریح و سرگرمی بجای اینکه در قلیانسراها مشغول باشند، سرگرم ورزش شوند.

پرورش و تربیت ورزشکاران مدال آور نیازمند پیمودن مسیر طولانی و بلند مدتی است که امیدواریم نتیجه اجرای طرح روستا قهرمان در آینده، کمک به تقویت نسل مدال آور و موفق ورزش باشد و در پایان حمایت جدی مسؤولین ذیربط از ورزش‌های بومی و محلی و در کل ورزش، موجب تحکیم و انسجام همه نیروها و اقوام به ویژه در حوزه روستایی می‎‌شود.