بایدها و نبایدهای چهارشنبه آخر سال

به گزارش بلاغ، باهم و در کنار هم بودن از مواهب الهی بهره بردن و احترام به حریم یکدیگر، از مشخصات ملتی است که دارای پیشینه بی نظیر تاریخی در عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی، اعتقادی و سیاسی است.

ایران بزرگ، بهره‌مند از فرهنگ غنی و هنجارهای ارزشمندی است که سایر ملت‌های به ظاهر پیشرفته در مسائل مادی و ظاهری، بشدت محتاج آن‌اند، مجموعه‌ای از حیاء و نجابت و شرافت با تلفیقی از مفاهیم نورانی اسلام و آموزه‌های حیات‌بخش ائمه معصومین علیهم‌السلام در کشوری به هم آمده است که نام زیبای ایران اسلامی را بر تارک افتخارات خویش دارد، وقوع انقلاب اسلامی و ایستادگی ملت ایران در پای پرچم برافراشته اسلام و مخالفت با مظاهر کفر و شرک و نفاق، فضای جدیدی بر روی جهانیان گشود و منطق محکم و مبتنی بر ارزش‌های الهی و انسانی را مورد تحسین افکار عمومی جهانیان قرار دارد.

این افتخارات بزرگ در سایه تفضلات الهی و پرهیز از آلوده شدن به جلوه‌های خرافی و ضد اخلاقی میسر گشته است، مردان و زنان فداکار این سرزمین، قریب به 4 دهه در مقابل القائات شیطانی و طوفان حوادث فتنه‌ها مقاومت کرده‌اند. این ملت، اقتدار ملی و شخصیت تاریخی خود را در پرتو فرهنگ ناب محمدی(ص) به دست آورده است و صد البته خرده‌فرهنگ‌های اجتماعی را نیز در امتداد رسومات ایرانی و اسلامی گرامی می‌دارد و از کنار هم بودن در جهت ایجاد محیطی سرشار از امید به آینده روشن، لذت می‌برد اما متاسفانه در سال‌های اخیر به سبب القائات خارج از فرهنگ خودی، پیرایه‌های زشت و زننده بر مراسم چهارشنبه آخر سال عارض گشته است، به نحوی که انتظار برای شرکت در یک مراسم، به نگرانی عمومی برای خانواده‌ها مبدل شده است.

سوختن و سوزاندن و موجی از هیجان‌های کاذب و ایجاد فضای ملتهب و ناامن به بهانه برگزاری یک جشن، از عوارض نفوذ افکاری است که فرهنگ و هویت کشور را نشانه رفته است و حتی مدت زمان خاص برای این عملیات جنگ و گریز تعریف‌نشده است.

 در پایانِ این مثلاً جشن آخر سال، ده‌ها کشته و مجروح بر روی دست خانواده‌ها باقی می‌ماند، با این حساب آیا باید همچنان بنشینیم و با سکوت و بی‌علمی خود، موجبات تقویت آشوب و بی نظمی و آزار و اذیت خود و دیگران را فراهم نماییم؟!