حادثه ای که نباید فراموش شود/بقیع یک گورستان نیست بلکه یک گنجینه است

به گزارش بلاغ، یکی از مهم‌ترین حوادث سرزمین عربستان در طول یک‌صد سال گذشته تخریب بقاع متبرکه در بقیع است. این حادثه در ۸ شوال ۱۳۴۴ هجری قمری توسط وهابیون اتفاق افتاد.

اهمیت بقیع در میان کشورهای اسلامی بدان خاطر است که بقیع تنها یک گورستان نیست، بلکه گنجینه‌ی تاریخ اسلام است. در کمتر کشوري به اندازه سرزمين حجاز، آثار مربوط به قرون نخستين اسلام وجود داشته است؛ چرا که زادگاه اصلي اسلام آن‌جاست و آثار گرانبهايي از پيشوايان اسلام در جاي جاي اين سرزمين ديده مي‌شود.

تا پيش از تخريب و ويراني قبور مطهر بقيع توسط وهابيت متعصب، كه براساس معتقدات خود به تخريب بسياري از آثار تاريخي پرداختند، بر روي قبور پيشوايان و ساير بزرگان اسلام که در مدينه مدفون بودند گنبدها و بناهايي قرار داشت.

ائمه بقيع در بقعه بزرگي، که به‏ طور هشت ضلعي ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفيدکاري شده بود، مدفون بودند. پس از تسلط وهابيون بر مدينه آن‌ها ضمن تخريب قبور، آثاري که بر روي قبور قرار داشت را نيز از بين بردند. در جريان اين واقعه بارگاه امام حسن مجتبي(ع)، امام سجاد(ع)، امام محمدباقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) ويران شد.

آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومين(ع)، ديگر قبور را هم تخريب كردند كه عبارتند از: قبر منسوب به فاطمه زهرا(س)، عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پيامبر اسلام، قبر مطهر فاطمه بنت‌اسد(ع) مادر اميرالمومنين(ع)، قبر مطهر حضرت ام‌البنين(ع)، قبرعباس عموي پيامبر، ابراهيم پسر پيامبر ، قبر اسماعيل فرزند امام صادق(ع)، قبر دختر خواندگان پيامبر، قبر حليمه سعديه مرضعه پيامبر و قبور شهداي زمان پيامبر(ص).

بقیع، قبرستان مردم مدینه، پیش و پس از اسلام بوده است و نباید آن را قبرستان شیعیان پنداشت. قبل از ورود اسلام به مدینه، مردگان در دو قبرستان ((بنی سلمه)) و ((بنی حرام))دفن می‌شدند.

پس از دفن شدن ابراهیم –فرزند رسول الله (ص)- در بقیع، مردم مدینه علاقه‌مند شدند پیکر اقوام و عشیره خود را در آنجا دفن کنند و هر یک از قبایل مدینه، درختان و ریشه‌های بخشی از بقیع را قطع و زمین آن را برای همین منظور آماده کردند و تدریجاً آن دو مدفن قدیمی مدینه متروک شد. بنا به گزارش‌ها، در حال حاضر هم بقیع، تنها قبرستان مدینه است و مراسم دفن در آن برگزار می‌شود.

در طول تاریخ سه بار بقیع توسط حکام وقت که عبارتند از مسترشدبالله، المستنصر و سلطان محمود عثمانی بازسازی شده است. همچنین در طول تاریخ نیز دو بار توسط وهابیون تخریب شده است. یکی در ۱۲۲۰ و دیگری در ۱۳۴۴ قمری با بدعت شمردن بنای بر قبور و زیارت، به تخریب اماکن و بقعه‌های بقیع پرداختند. تخریب بقیع اعتراضات شدیدی را در کشورهای مسلمان از جمله ایران برانگیخت.

بسیاری از شیعیان، هر سال در هشتم شوال که با عنوان یوم‌الهدم شهرت یافته، مجالسی برگزار می‌کنند و به مرثیه‌خوانی و یادآوری حادثه تخریب بقیع می‌پردازند.

اگر بقیع را یک قبرستان سیاسی بدانیم اصلا اشتباه نکرده‌ایم. در طول اعصار مختلف، حوادث مختلف سیاسی در این قبرستان اتفاق افتاده است. از دفن احتمالی حضرت فاطمه زهرا(س) به عنوان نماد اعتراض به حکمرانان پس از پیامبر(ص) در این قبرستان تا دفن پر حادثه امام حسن(ع) و همچنین اقدام معاویه برای افزایش مساحت قبرستان به این هدف که قبر خلیفه سوم در قبرستان قرار گیرد. در حال حاضر هم قبرستان بقیع و کنار قبور ائمه معمولاً محل بحث‌های اعتقادی زائران سیاسی و نیروهای امر به معروف و نهی از منکر سعودی است، بحث‌هایی که برخی اوقات به زندانی ‌شدن زائران ایرانی هم می‌انجامد.

جریان وهابیت که همیشه در میان جوامع اسلامی منفور بوده و برای نشان دادن خود دست به اقدامات وحشیانه و ضد اسلامی می‌زند. شروع حرکت این جریان با تخریب اماکن مقدس اسلامی که همان بقیع بوده آغاز شده و تا به امروز با روش‌های دیگر ادامه دارد. حمایت از جریان‌های سلفی و کشتار مردم مظلوم منطقه از دیگر اقدامات وحشیانه جریان وهابیت در میان کشورهای اسلامی است.

همچنین بی‌کفایتی جریان وهابیت در طول سال گذشته موجب ایجاد حوادث متعدد و خونباری شد که نتیجه آن شهادت بسیاری از زائرین حرم امن الهی بوده است.

جا دارد رهبران کشورهای اسلامی با وحدت و همدلی خود از گسترش این تفکر در جوامع اسلامی جلوگیری کرده و با تشکیل کمیته‌ای اداره این اماکن مقدس را به سازمان کشورهای اسلامی بسپارد تا بیشتر از این جریان وهابیت به دین مقدس اسلام صدمه وارد ننماید.