پیغمبر(ص) فرمود: ای خدیجه! آیا می‌دانی که خدا تو را در بهشت نیز همسر من ساخته است؟!. آن‌گاه از خدیجه دل‌جویی و تفقد کرد او را وعده بهشت داد و درجات عالی بهشت را به شکرانه خدمات او توصیف فرمود.
۰
به گزارش بلاغ،
نمی‌توان از عمق فداکاری و وفاداری, صفای ایمان و عظمت اخلاص سخن گفت و از مجسمه عالی فضیلت‌های یادشده, یعنی حضرت خدیجه سلام الله علیها یاد نکرد.
بانویی که در اوج توانمندی اقتصادی و سیاسی و در قله عزت‌مندی قبیله‌ای و اقتدار اجتماعی , با هوشمندی متعالی انسانی و بر مبنای آگاهی‌های عمیق خود, همه دار و ندار خود را در اختیار یک فرد یتیم امینی قرار داد که در سیمای نورانی او، رسالت و نبوت را یافته بود و تا پایان عمر پر برکت خود، نه تنها ثروت، مکنت، موقعیت‌های اجتماعی و قبیله‌ای خود را همه وجود مبارکش را به پای نشر مکتب اسلام و آموزه‌های رسول خاتم هدیه و ایثار کرد و با شادی و تبسم پیامبر مهربانی‌ها، به شوق می‌آمد و با غم و اندوه او، غمناک و سوگمند می‌شد.
اخلاص و فداکاری‌های گمنامانه آن بانو از جنسی بود که نبی مکرم اسلام، آن مظهر تام و تمام اخلاص و فداکاری، تا پایان عمر شریفش با نام و یاد حضرت خدیجه زندگی می‌کرد و همواره از آن بانوی برجسته اسلام به جلالت و عظمت یاد می‌کرد.
وقتی در سن 65 سالگی رحل اقامت برکشید، برای همیشه رسول مقاوم خویش را عزادار ساخت. پیغمبر خدا(ص) شخصاً حضرت خدیجه را غسل داد. حنوط کرد و با همان پارچه‌ای که جبرئیل از طرف خداوند عزوجل برای حضرت خدیجه(س) آورده بود، کفن کرد. رسول خدا(ص) شخصاً درون قبر رفت و سپس حضرت خدیجه(س) را در خاک نهاد و آن‌گاه سنگ لحد را در جای خود استوار ساخت.
پیامبر(ص) بر حضرت خدیجه(س) اشک می‌ریخت، دعا می‌کرد و برایش آمرزش می‌طلبید.
وصیت اول
در تاریخ آمده که چون بیماری حضرت خدیجه(س) شدّت یافت، عرض كرد: یا رسول الله! چند وصیت دارم:
من در حق تو كوتاهی كردم، مرا عفو كن. پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - فرمود: هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به كار بردی. در خانه‌ام بسیار خسته شدی و اموالت را در راه خدا مصرف كردی.
وصیت دوم
عرض كرد یا رسول الله! وصیت دوم من این است كه مواظب این دختر باشید و به فاطمه زهرا - علیها السلام - اشاره كرد. چون او بعد از من یتیم و غریب خواهد شد. پس مبادا كسی از زنان قریش به او آزار برساند. مبادا كسی به صورتش سیلی بزند. مبادا كسی بر او فریاد بكشد. مبادا كسی با او برخورد زننده ای داشته باشد.
وصیت سوم
اما وصیت سوم را شرم می كنم برایت بگویم. آن را به فاطمه می گویم تا برایت بازگو كند. سپس فاطمه را فراخواند و به وی فرمود:"نور چشمم! به پدرت رسول الله بگو: مادرم می گوید: من از قبر در هراسم از تو می خواهم مرا در لباسی كه هنگام نزول وحی به تن داشتی، كفن كنی." پس فاطمه زهرا - علیها السلام - ازاتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - عرض كرد. پیامبر اكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - آن پیراهن را برای خدیجه - علیها السلام - فرستاد واو بسیار خوشحال شد.
هنگام وفات حضرت خدیجه - علیها السلام - پیامبراكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - غسل و كفن وی را به عهده گرفت. ناگهان جبرئیل در حالی كه كفن از بهشت همراه داشت نازل شد و عرض كرد: یا رسول الله، خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: "ایشان اموالش را در راه ما صرف كرد و ما سزاوار تریم كه كفنش را به عهده بگیریم."
رحلت این بانوی نمونه اسلام تسلیت و راهش پر رهرو باد.
نمی‌توان از عمق فداکاری و وفاداری, صفای ایمان و عظمت اخلاص سخن گفت و از مجسمه عالی فضیلت‌های یادشده, یعنی حضرت خدیجه سلام الله علیها یاد نکرد.
بانویی که در اوج توانمندی اقتصادی و سیاسی و در قله عزت‌مندی قبیله‌ای و اقتدار اجتماعی , با هوشمندی متعالی انسانی و بر مبنای آگاهی‌های عمیق خود, همه دار و ندار خود را در اختیار یک فرد یتیم امینی قرار داد که در سیمای نورانی او، رسالت و نبوت را یافته بود و تا پایان عمر پر برکت خود، نه تنها ثروت، مکنت، موقعیت‌های اجتماعی و قبیله‌ای خود را همه وجود مبارکش را به پای نشر مکتب اسلام و آموزه‌های رسول خاتم هدیه و ایثار کرد و با شادی و تبسم پیامبر مهربانی‌ها، به شوق می‌آمد و با غم و اندوه او، غمناک و سوگمند می‌شد.
اخلاص و فداکاری‌های گمنامانه آن بانو از جنسی بود که نبی مکرم اسلام، آن مظهر تام و تمام اخلاص و فداکاری، تا پایان عمر شریفش با نام و یاد حضرت خدیجه زندگی می‌کرد و همواره از آن بانوی برجسته اسلام به جلالت و عظمت یاد می‌کرد.
وقتی در سن 65 سالگی رحل اقامت برکشید، برای همیشه رسول مقاوم خویش را عزادار ساخت. پیغمبر خدا(ص) شخصاً حضرت خدیجه را غسل داد. حنوط کرد و با همان پارچه‌ای که جبرئیل از طرف خداوند عزوجل برای حضرت خدیجه(س) آورده بود، کفن کرد. رسول خدا(ص) شخصاً درون قبر رفت و سپس حضرت خدیجه(س) را در خاک نهاد و آن‌گاه سنگ لحد را در جای خود استوار ساخت.
پیامبر(ص) بر حضرت خدیجه(س) اشک می‌ریخت، دعا می‌کرد و برایش آمرزش می‌طلبید.
وصیت اول
در تاریخ آمده که چون بیماری حضرت خدیجه(س) شدّت یافت، عرض كرد: یا رسول الله! چند وصیت دارم:
من در حق تو كوتاهی كردم، مرا عفو كن. پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - فرمود: هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به كار بردی. در خانه‌ام بسیار خسته شدی و اموالت را در راه خدا مصرف كردی.
وصیت دوم
عرض كرد یا رسول الله! وصیت دوم من این است كه مواظب این دختر باشید و به فاطمه زهرا - علیها السلام - اشاره كرد. چون او بعد از من یتیم و غریب خواهد شد. پس مبادا كسی از زنان قریش به او آزار برساند. مبادا كسی به صورتش سیلی بزند. مبادا كسی بر او فریاد بكشد. مبادا كسی با او برخورد زننده ای داشته باشد.
وصیت سوم
اما وصیت سوم را شرم می كنم برایت بگویم. آن را به فاطمه می گویم تا برایت بازگو كند. سپس فاطمه را فراخواند و به وی فرمود:"نور چشمم! به پدرت رسول الله بگو: مادرم می گوید: من از قبر در هراسم از تو می خواهم مرا در لباسی كه هنگام نزول وحی به تن داشتی، كفن كنی." پس فاطمه زهرا - علیها السلام - ازاتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - عرض كرد. پیامبر اكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - آن پیراهن را برای خدیجه - علیها السلام - فرستاد واو بسیار خوشحال شد.
هنگام وفات حضرت خدیجه - علیها السلام - پیامبراكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - غسل و كفن وی را به عهده گرفت. ناگهان جبرئیل در حالی كه كفن از بهشت همراه داشت نازل شد و عرض كرد: یا رسول الله، خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: "ایشان اموالش را در راه ما صرف كرد و ما سزاوار تریم كه كفنش را به عهده بگیریم."
رحلت این بانوی نمونه اسلام تسلیت و راهش پر رهرو باد.
پربيننده ترين
پنجشنبه ۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۰
پنجشنبه ۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۸:۲۲
چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۶:۰۲
چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۶:۴۹
سه شنبه ۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۲۳
يکشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۷
شنبه ۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۴