ادبیات این نقد که با نیتخوانی همراه بود، نشان داد حتی در میان برخی مدعیان روشنفکری نیز هنوز هستند گروهی که تفاوت نقد و تخریب را درک نکردهاند. آیا در جامعهمان ـ حتی میان گروهی از مدعیان اندیشه ـ همچنان به دیکتاتوری درون میدان داده میشود و بر آنچه ـ توسط یک ناظر ـ پسندیده نمیشود، تاخته خواهد شد؟ آیا احترام به حق انتخاب نزد برخی روشنفکران هم یک شوخی است؟