چند سالی نفر دوم - و حتی گاهی اول - کشور بود و در همه کارها از قراردادهای خارجی گرفته تا انتخاب نمایندگان مجلس شورای ملی و تشکیل کابینه و گزینش وزرا دخالت مستقیم داشت. اما بد بیآبرو شد و بد سقوط کرد و به قول قدیمیهایی که او و آن سالها را به یاد داشتند «عاقبت بخیر نشد».