این حقیر حسین بصیر متولد ۱۳۲۲ شماره شناسنامه ۱۰۸

به گزارش گروه حماسه و مقاومت بلاغ،در شام غریبان عاشورای حسینی سال ۱۳۲۲ در یکی از روستاهای” فریدونکنار “به دنیا آمد. او اولین فرزند زوج “محمد حسن بصیر” و سیده “سکینه طیبی نژاد” بود که در دوره ارباب و رعیتی به عنوان یک رعیت در زمین های ارباب کشاورزی می کردند. مادرش می گوید : «در آن دوره ما رعیت مردم بودیم و گندم و پنبه می کاشتیم. ما کار می کردیم و ارباب می برد. حتی خانه ای که زندگی می کردیم مال ارباب بود.» “حسین” در مهر ماه ۱۳۲۹ در سن ۷ سالگی به مدرسه فرستاده شد و دوره شش ساله ابتدایی نظام قدیم را در مدرسه “سنایی” فریدونکنار گذراند.
بعد از اتمام دوره ششم ابتدایی نظام قدیم ترک تحصیل کرد و نزد یکی از بستگانش در “بابل” به آهنگری مشغول شد. در کنار این کار در امور کشاورزی به پدرش کمک می کرد.
اول شهریور ۱۳۴۱ برای انجام خدمت وظیفه به “تهران” اعزام شد و در آنجا به دلیل فعالیت های سیاسی و پخش اعلامیه های امام خمینی به پادگان منظریه قم تبعید گردید. شرایط سخت و دشوار خدمت سربازی را در اول شهریور ۱۳۴۳ به پایان رساند. در سال ۱۳۴۶ در بیست و چهار سالگی ـ با خانم “آمنه براری” ازدواج کرد.
در دوم مرداد ۱۳۵۰ در شرکت باطری سازی وزارت جنگ در تهران مشغول به کار شد ولی به علت فعالیتهای سیاسی در اول مهر ۱۳۵۳ اخراج گردید. به دنبال آن به زادگاهش “فریدونکنار” بازگشت و مشغول آهنگری شد. مدتی بعد به کمک پدرش یک کارگاه ساخت در و پنجره آلومینیومی راه اندازی کرد و مشغول کار شد.
او در رژیم پهلوی به طور گسترده و همه جانبه مبارزه می کرد به همین خاطر چند بار دستگیر و روانه زندان شد درسال ۱۳۵۷ برنامه راهپیمایی “فریدونکنار” را با تظاهرات مردم در “تهران” هماهنگ می کرد و در شهر هسته مبارزه و راهپیمایی را سازمان داد.
تا ۳۰ دی ماه ۱۳۵۹ در جبهه حضور داشت و بعد از دو ماه مراجعت به زادگاهش بار دیگر در اول فروردین ۱۳۶۰ به جبهه اعزام شد.مدتی در منطقه “گیلان غرب “مسئول حفاظت از قله های “صدفی”،” ابرویی” و “کرجی” بود.
حسین از اول فروردین تا پنجم تیرماه ۱۳۶۰ در مناطق مرزی بود و در عملیات طریق القدس و فتح بستان شرکت داشت. پس از عملیات ها برای مدت کوتاهی بازگشت.اما بار دیگر در ۸ بهمن ۱۳۶۰ به جبهه اعزام و تا شهریر ۱۳۶۲ به عنوان بسیجی و به طور مستمر در جبهه ها بود. در این مدت به عنوان جانشین فرمانده گردان در لشکر ۲۵ کربلا انجام وظیفه می کرد و در عملیات فتح المبین، بیت المقدس، رمضان، محرم و والفجر مقدماتی شرکت کرد.
در بیست و هشت شهریور ماه ۱۳۶۲ در منطقه جنگی به عضویت رسمی سپاه پاسداران در آمد. از آن پس فرماندهی گردان یا رسول (ص) لشکر کربلا را عهده دار شد. یکی از همرزمانش می گوید : به ندرت لباس فرم سپاه را می پوشید و اکثر وقت ها لباس خاکی بسیجیان بر تن داشت. روزی در قرارگاه با فرماندهان عالی رتبه جنگ مانند محسن رضایی و علی شمخانی جلسه داشت. مشاهده کردم که با همان لباس خاکی بسیج می رود تا در جلسه شرکت کند. گفتم بهتر نیست تا لباس فرم سپاه را بپوشید ؟ در جوابم گفت : فرزندم ! من این لباس را دوست دارم و به آن افتخار می کنم و از خدا می خواهم که همین لباس را کفنم قرار دهد. دوست دارم لباس رزم کفنم شود و در آن روز بزرگ که همه در پیشگاه محبوب سرافکنده می ایستیم در قافله پر شور شهیدان سربلند بر حریر خویش مباهات کنم.
در عملیات والفجر ۴ به سمت جانشینی تیپ یکم ویژه ۲۵ کربلا منصوب شد.پس از عملیات الفجر ۴در عملیات والفجر ۶ نیز با همین مسئولیت شرکت کرد و بر اثر اصابت ترکش مجروح گردید. در سال ۱۳۶۳ با تقلیل بعضی از تیپهای لشکر فرماندهی گردان یا رسول (ص) را به عهده گرفت. در همین سال به زیارت بیت اللّه الحرام مشرف شد.
او همچون تمامی سرداران گمنام جنگ متواضع و فروتن بود. وقتی که عنوان و سمت وی در جبهه سوال شد، گفت : «مثل رزمندگان بسیجی من هم دارم می جنگم.>>
وقتی ضرورت جبهه و عملیات اقتضاء می کرد آن را با هیچ چیزی عوض نمی کرد. حتی در جریان ازدواج دختر اولش با” مرتضی جباری” که رزمنده دایم الحضور جبهه بود و بعد ها شهید شد ـ شرکت نکرد و در جبهه بود.

حاج بصیر نسبت به حفظ بیت المال بسیار حساس بود. یکی از همرزمانش می گوید : قبل از عملیات بدر حاجی برای سرکشی به نیروهای پادگان بیگلو آمده بود و مشغول صحبت کردن با مسئولان گردان بود. ناگهان لامپ کوچکی را مشاهده کرد که در خاک ها افتاده بود خم شد و آن را برداشت و نگاهی به آن کرد و متوجه شد که سالم است و مسئول تدارکات گردان را خواست و به او گفت چرا لامپ را دور می اندازید.
اگر چه این لامپ کوچک است ولی بیت المال است و باید در روز قیامت جواب دهید. در حفظ بیت المال کوشا باشید تا خدای ناکرده در روز قیامت سرافکنده نباشید. حاج بصیر در گردان تاکید داشت که در موقع اذان نیروها اذان دسته جمعی بگویند. او با نیروهای تحت امر بسیار صمیمی بود و گاهی اتفاق می افتاد نیروهای گردان اگر خواب می دیدند برای تعبیر آن به نزد حاجی می رفتند و او با صبر و حوصله خواب آنها را تعبیر می کرد. یکی از همرزمانش می گوید : صبح روزی در چادر فرماندهی مشغول خوردن صبحانه بودیم که به حاجی گفتم: یکی از دوستان خواب دید که یکی از انگشتان دستم قطع می شود.
حاجی در تعبیر آن گفت : «یکی از بهترین دوستانت را از دست خواهی داد .» دیری نپایید که دوست عزیزم محمد تیموریان در عملیات بدر به شهادت رسید. وقتی حاجی خبر شهادت تیموریان را شنیدگفت : «شهید تیموریان فرزند من بود وشهادت او کمرم را شکست.» حاج حسین بصیر بعد از شرکت در عملیات بدر در عملیاتهای زنجیره ای قدس در سال ۱۳۶۴ شرکت داشت و با هدایت نیروهایش توانست پاسگاه “بلالیه” و “ابولیله” عراق را تصرف کند. پس از عملیات قدس، گردان یا رسول (ص) به عنوان گردان نمونه مأمور ادغام در لشکر ۷۷ خراسان شد. بعد از اتمام ماموریت، نیروهای گردان برای آموزش غواصی و کسب آگاهی برای انجام عملیات والفجر ۸ به منطقه “بهمنشیر” انتقال یافتند و بصیر شخصاً آموزش نیروها در رودخانه را به عهده داشت. در همین زمان به فراندهی یکی از تیپهای عملیاتی لشکر ویژه ۲۵ کربلا منصوب شد.
بعد از تصرف شهر فاو به فرماندهی محور عملیاتی منصوب شد و در حالی که شبانه روز دوشادوش رزمندگان در منطقه عملیاتی حضور داشت بر اثر اصابت ترکش به قفسه سینه و بازو مجروح شد. در سال ۱۳۶۴ در مازندران و فریدونکنار شایع شد که حاج بصیر به شهادت رسیده است. مطرح شدن این موضوع در صبحگاه سپاه مازندران به این شایعه قوت بخشید. اما بسیجیان فریدونکنار در یک شب که برای اقامه نماز مغرب و عشا به مسجد جامع شهر رفته بودند با خبر شدند که حاجی به فریدونکنار آمده است. آنها با سردادن شعارهای حماسی به سوی منزل حاجی حرکت می کنند. در بین راه عده ای از مردم نیز به آنها پیوستند تا به خانه حاجی رسیدند و شعار می دادند «حاجی سرت سلامت.» جمعیت گرداگرد حیاط خانه به یاد شهیدان جنگ اقدام به نوحه سرایی کردند.
سپس حاجی شروع به سخنرانی کردند و با ذکر آیه ای از قرآن مجید تشکر از حضار در حالی که قطرات اشک در چشمانش حلقه زده بود، گفت : « ای عزیزان من ! نور چشمان من ! چرا شعار سرت سلامت می دهید. من خسته و تنها شده ام ؛ دلم گرفته ؛ دوستانم همه رفتند و عزیزانم مرا تنها گذاشتند. شما نمی گذارید که به آنان ملحق شوم. همین شعارها و دعاهای شماست که مرا از آنان جدا کرده است. شما انسانهای بزرگی هستید و خدا به شما نظر دارد و حرف شما را اجابت می کند.»

در عملیات صاحب الزمان (عج) که در منطقه فاو در سال ۱۳۶۵ انجام گرفت حضور داشت. دشمن که با شروع عملیات متوجه حضور نیروها ی ایرانی شده بود اقدام به آتش سنگین روی مواضع رزمندگان کرد به طوری که نیروها در دویست متری خاکریز دشمن زمین گیر شدند و تلاش فرماندهان گردان برای به حرکت در آوردن و پیشروی نیروها ثمری نداشت. وضعیت با بی سیم به حاجی گزارش شد و او به سرعت خود را به خط مقدم رساند و با صدای خوش و ملایم اما استوار گفت : «فرزندان من، کربلا رفتن خون می خواهد.» بعد یا حسین گویان نیروهای زمین گیر شده را تشویق به پیشروی کرد و آنان که با حضور حاجی در جمع جانی دوباره گرفته بودند با ندای یا حسین (ع) به خاکریزه های دشمن یورش بردند و مواضع آنان را به تصرف در آوردند.
بعد از اتمام عملیات که با شب نوزدهم ماه مبارک رمضان مصادف بود، حاجی به مقر پشتیبانی برگشت و وارد چادر تدارکات شد و تا صبح مشغول عبادت بود.
قبل از عملیات کربلای ۱ در سال ۱۳۶۵ و فتح مهران حاج بصیر خواب می بیند که در عالم رویا سیبی شیرین به او داده اند که مانند آن را هرگز نخورده بود. خودش این خواب را به شهادت تعبیر می کرد.
در عملیات کربلای ۱ بعد از فتح قله قلاویزان مشاهده کرد که بعضی از رزمندگان با اسرا با عصبانیت رفتار می کنند. با دیدن این منظره بسیار ناراحت شد و گفت : «اسرا هیچ وسیله دفاعی ندارند، پس با برخوردی مناسب با آنها رفتار کنید و کاری نکنید که خداوند ورق جنگ را برگرداند و پیروزی را به شکست مبدل نماید. » حاج بصیر در عملیات کربلای ۴ نیز حضور داشت.
در ادامه عملیات کربلای ۵ یک دسته شانزده نفری به اتفاق حاجی که فرمانده محور عملیات بود برای نجات گردان نصر از محاصره دشمن به سوی نوک شمشیری دریاچه ماهی حرکت کردند. آنها در داخل کانال که عرض آن حدود سی سانتی متر بود با تمام توان جنگیدند تا اینکه مهماتشان به تمام رسید.
در این عملیات مرتضی جباری ـ داماد حاجی، فرمانده گردان عاشورا ـ در شلمچه به شهادت رسید. حاجی در مراسم بزرگداشت سومین روز شهادت در مجلس عزای او حضور یافت و در سخنان کوتاهی اعلام کرد : « خدا را شاهد می گیرم که به خاطر شرکت در این مجلس عزا برای اینکه در مراسم بزرگداشت دامادم شرکت کنم جبهه را ترک نکرده ام، بلکه به امر فرمانده لشکرم در اینجا حضور یافتم تا شما مردم شهید پرور و دوستان مرتضی و جوانان غیور این سامان را به سوی جبهه حماسه و شرف فراخوانم.» این سخنان باعث شد تا جمع کثیری از بسیجیان فریدونکنار به سوی جبهه اعزام شوند.
حاج بصیر در ۱۹ فروردین ۱۳۶۶ به قائم مقامی فرمانده لشکر ۲۵ کربلا منصوب شد و در عملیات کربلای ۸ شرکت کرد. در این عملیات دو همرزم او سردار محمد حسن قاسمی طوسی و سردار حمیدرضا نوبخت به شهادت رسیدند.
حاج حسین بصیر قبل از هر عملیات موهای سر و صورت را اصلاح می کرد و گفت : «عملیات سعی در صفای مستی و طواف کعبه عشق است.«
نقل است که روزی حاج بصیر از مادرش خواست به وی اجازه دهد بر سجاده اش دو رکعت نماز حاجت بخواند و پس از نماز خواندن به دعایش آمین بگوید. مادرش با قبول این درخواست بر دعای او آمین می گوید. حاجی بعد از دعا رو به مادرش کرده و پرسید مادر آیا می دانی دعایی که کردم چه بود ؟ مادر گفت : «حتماً پیروزی رزمندگان.» جواب داد : «بله آن به جای خودش ولی من از خدا طلب شهادت کردم وچون می دانم دعایت مانع شهادتم می شود امروز خواستم آمین تو را بر شهادتم بشنوم.» مادر در جواب فرزند می گوید : «پسرم من به خدا از شهادت تو باک ندارم همچنان که برادرت اصغر شهید شد و هادی در جبهه است. دوست دارم شما زنده بمانید و از امام و انقلاب دفاع کنید.»
قبل از شروع عملیات کربلای ۱۰ شبی که با نیمه شعبان مصادف بود، حاج بصیر خطاب به رزمندگان گفت : «انتظار یعنی حرکت و انتظار یعنی ایثار، یعنی خون؛ انتظاریعنی ادامه دادن راه شهیدان، انتظار برای این است که انسان در سکون آب گندیده نباشد، انتظار خیمه خروشان استو دریای مواج.» نقل است که حاجی قبل از هر عملیات یکی از معصومین را در خواب می دید و برای تقویت روحیه بسیجیان و رزمندگان آن خواب را برای آنان تقویت می کرد. بعد از آن نوحه ای می خواند تا رزمندگان با معنویت بیشتری در عملیات شرکت نمایند. قبل از عملیات کربلای ۱۰ برادرش هادی به حاجی می گوید : «چرا در این عملیات برای رزمندگان خوابی را تعریف نکردی ؟» حاجی گفت : «قبل از این عملیات هیچ خوابی ندیدم و این نشانه آن است که این بار می خواهم خودم به کنار امام حسین (ع) بروم و برای این لحظه روز شماری می کنم .»
غروب عملیات حاجی به اتفاق تنی چند از رزمندگان در سنگر نشسته بود. دستی به محاسنش کشید . گفت : دیگر پیر و خسته شده ام و نیاز به استراحت دراز مدت دارم. برادرش هادی می گوید : «من که هیچگاه کلمه خستگی را از حاجی نشنیده بودم با تعجب گفتم : ان شاءاللّه بعد از عملیات به شمال بروید و کمی استراحت کنید.» در شب عملیات شیشه عطری ازجیبش بیرون آورد و به سر و صورت تک تک افرادی زد که با او وداع می کردند. به آنها می گفت : «اگر به فیض شهادت نائل شدید ما را فراموش نکنید؛ ما از شما التماس دعا داریم.>>
حاج بصیر در سال ۱۳۶۶ در عملیات کربلای ۱۰ در ارتفاعات برفگیر ماووت حضور داشت. سرانجام در ۲ اردیبهشت ۱۳۶۶ در شب عملیات کربلای ۱۰ بر فراز ارتفاعات ماووت خمپاره ای بر سنگر او فرود آمد و حاج حسین بصیر در سن چهل و پنج سالگی بعد از هفت سال حضور مستمر در جبهه های نبرد به شهادت رسید. پیکر شهید حاج حسین بصیر در میان انبوه جمعیت سوگوار تشییع و در گلزار شهدای “فریدونکنار” به خاک سپرده شد.

وصیت نامه شهید حاج حسین بصیر
بسم الله الرحمن الرحیم
بنام خدا خدایی که به ما جان داد، حیات بخشید و ما را به وجود آورد. شکر می کنم در این مقطع زمانی، فردی هستم که گر چه شاید گناهکار باشم ولی در جایی هستم که رزمندگان عزیزمان در این مکان مقدس حضور دارند. شهدایمان هم در اینجا حضور داشتهاند .ما در کنار رزمندگان عزیز هستیم و من خودم را قطره ای می دانم از دریای بیکران رزمندگان. خود را رزمنده به حساب نمی آورم؛ چرا؟ برای اینکه جرأت ندارم که بگویم یک رزمنده هستم…
خطاب به همسرم:
شمایی که در مدت زندگی با سختی و راحتی ساختید، با مشکلات، خنده و گریه هایمان همراه بودید و من افتخار می کنم همسری مثل شما دارم.
امیدوارم به لطف خداوند که فردای قیامت پیش حضرت زهرا (س) شما را روسفید ببینم … امیدوارم که دعای خیر این حقیر بدرقه راه شما و دیگر عزیزانی باشد که همسرانشان را در راه خدا به جبهه فرستاده و می فرستند. من زبانم قاصر از بیان فداکاری و گذشت شماست، با اینکه به علت مشکلات ـ نتوانستید معلومات لازم را کسب نمایید ولی شما گاهی استاد من بودید، گاهی به من درس می دادید …
اگر شما مخالفت می کردید شاید من همچه روزی، هم چنین وضعیتی نداشتم و اگر شما مانع حرکت من بودید شاید نمی توانستم اینطور موفق بشوم که بتوانم وضعیت خود را در اینجا درک کنم، شاید اگر مانع بودید نه تنها از نظر توفیق حضور در جبهه، بلکه در بیشتر چیزها عقب می افتادم … این گذشت شما و فداکاری شما باعث شد که ما را در اینجا ثابت قدم نگهدارد و خداوند یاریمان کرد و تحویلمان گرفت …
اینکه اینجا ماندن نظم خداست شکی نیست . اینجا ماندن، سعادت می خواهد و شکی در آن نیست ولی اگر همه سعادت ها را بررسی کنیم بیشترین مانعی که انسان می تواند جلویش داشته باشد خانواده اش است اگر توانست موفق شود اولین مانع را پشت سر بگذارد ،دومین مانع نقش خودش است، خواسته های درونیش است. اگر توانست این را پشت سربگذارد ،سومین مانع گرفتاری ها و وضعیت روزگارش است. و اگر آن را پشت سرگذاشت چهارمین مانع خود خط و ماندن در خط و مواجهه با مشکلات جبهه است و همه این مشکلات را برای رضای خدا به امید اینکه بتوانیم قیامت نزد ائمه اطهار (ع) سربلند باشم تحمل کردیم.
خودت می دانی که به اسلام بدهکار هستیم . خودت می دانی که چقدر به این انقلابمان بدهکار هستم . انقلابی که از شروعش شهدای زیادی در راه خدا داده است.
کوچه پس کوچه های کشورمان از خون عزیزانمان رنگین شده است، از محله خود گرفته تا محله های دیگر، شهر و شهرستان های دیگر و سایر نقاط کشورمان همه از خون بدن های مطهر شهدایمان رنگین شده است. من نمی توانم در مقابل آنها اظهار وجود بکنم، چرا؟ برای اینکه این شهدا بودند که خونشان را در راه خدا داده اند، ما می توانیم موقعیتی را خلق کنیم که در جبهه بمانیم و از حقوق حقه خود که همان اسلام هست دفاع کنیم .اگر این شهدا نبودند، علما نبودند اماممان نبود ما نمی توانستیم وضعیت خود را در اینجا آنچنان که هست شکل بدهیم که بتوانیم قد علم کنیم ،در میان این همه دشمنان اسلام.

خداوند این عزت و آبرو را با قیمت زیادی به ما داد با قیمت خیلی زیاد. اگر خوب حساب کنیم از قیمت خون علی بن ابیطالب در محراب گرفته تا خون امام حسین (ع) و همه یارانش در کربلا و همه اطهار علیهم السلام و تا جنگ های بعد از آن که مجاهدین حرکت می کردند و جهاد می نمودند نواب صفوی ها، چمران ها، شهید بهشتی ها، شهید صدوقی و دستغیب ها، و حال همه شهیدانی که خونشان خاک های غرب و جنوب کشورمان را رنگین نموده است.
پس این عزت را شهدایمان به ما داده اند پس این حرکت را شهدایمان به ما داده اند پس این شوکت، جلال و استقامت را شهدایمان به ما درس داده اند، پس خود هیچی نداریم و هیچی نداشتیم، اگر هم داریم مال شهداست؛ این است ما به این انقلاب بدهکاریم، این است که ما به این اسلام بدهکاریم .
اینکه من خود را بدهکار می دانم و نمی توانم خودم را قانع کنم یک رزمنده باشم برای این است که می دانم همه آن عزیزانی که جلوتر رفتند کسانی بودند که به ما عزت دادند، چون عزت از آنهاست پس من کاره ای نیستم، آنان در راه خدا به شهادت رسیدند تا استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی امضا شود. اگر الآن ناموس من و شما حفظ است به خاطر شهادتهایشان است؛ این است که من خود را بدهکار می دانم و نتوانستم هنوز خور را تطبیق بدهم، مگر اینکه به آنها ملحق بشوم تازه آن موقع می توانم بگویم من شریک آنان هستم … و تو هم همچنین … اگر می خواهی یک فردی باشی که خدا از تو راضی باشد، اگر می خواهی فردی باشی که فردای قیامت حضرت زهرا (س) ترا نگاه کند باید همچون گذشتی داشته باشی ، داری، بیشتر داشته باشی وضعیت و نصیحت خودم را به شما عرض می کنم تا صبر، شکیبایی و پرهیزگاری را که داشتی من بعد دخترهایت را نیز همینطور بار بیاوری، صبر و شکیبائی را به آنان هم بیاموزی … نگذار فرزندی ناراحت شود، نگذار فرزندی دلخور شود، با آنان به مهربانی و خوشرویی رفتار کن این نیست که هر کس شهید شود و یا هر کس بمیرد همه مطالب به هدر رفته، نادیده گرفته شود مگر اینکه در راه باطل باشد که ما بر حقیم، ما که حق با ماست، ما که خدا با ماست چرا قاطعانه صحبت نکنیم وقتی بر حقّیم، وقتی خدا با ماست چه باکی از دشمن داریم ـ چه دشمن داخلی چه دشمن خارجی ـ چه دشمن درونی چه دشمن بیرونی، به خدا اتکاء کنید، به خدا دل ببندید و متکی به هیچکس نباشید.
خطاب به فرزندم فرشته:
و اما فرزندم فرشته، تو دختر بزرگم هستی، امیدوارم که خوشبخت که هستی خوشبخت تر شوی. امیدوارم تو و فرزندت محمد جواد که ندیدمش و دوست دارم یک لحظه هم که شده زیارتش کنم و شوهرت مرتضی که فرزند آن خیابان، کوچه و آن محله است فردی است که دارای خصوصیات خوب و ارزنده یک رزمنده است
یک فردی است که نیاز به توضیح و توصیف من نیست، همه او را می شناسند این را باید به تو بگویم که رضایت او را از جنبه معنوی که در جبهه است جلب کن؛ نکند مانع حرکت او بشوی که می دانم نمی شوی او برای رفتن به جبهه خواسته همیشه بر این است که در جبهه باشد؛
آفرین بر تو دخترم، درود بر تو که مثل مادرت فداکار و با گذشت هستی و با اینکه تازه ازدواج کردی، شوهرت را به جبهه فرستادی، من خوشحالم ـ امیدوارم که خداوند از تو راضی باشد که هست انشاء ا… فردای قیامت پیش حضرت زهرا (س) رو سفید باشی و آنجا شفاعت ما را هم بکنی .
صحبتی دارم با دخترم زهرا ،دخترم حجاب را سرلوحه زندگی خود قرار بده، امیداورم کارهای دینی و مذهبی را به خوبی انجام بدهی چون همه این حرکت ها و جاده ها ، در راه خدا ، برای پیاده کردن احکام اسلامی است و همه شهیدان خون داده اند تا ظالمی نباشد، ستمکاری نباشد، فاسدی نباشد که در کره زمین فساد کند بی بندوباری را از خود دور کنید، دروغ گفتن را از خود دور کنید حرف هایی که می زنید رضایت خداوند را در نظر بگیرید آن گونه که همه کارها و برنامه هایتان با احکام الهی تطبیق کند زیرا شما هستید که می توانید آینده را در وضعیتی قرار دهید که واقعیت بیشتری را در خود داشته باشد و شما که اینجا (اهواز) هستی می توانی مسایل و مطالبی را که دیدید ـ فداکاری رزمندگان اسلام ـ در آنجا نشر بدهید شما رسالتی سنگین را بر دوش دارید، گریه کردن اگر در راه خدا و برای امام حسین (ع) و اهل بیتش باشد خوب است، گریه کردن برای مظلومیت امام حسین (ع)، گریه کردن برای مظلومیت حضرت زهرا (س) شایسته است … گریه برای کسی نیست مگر اینکه انسان به مراد مطلوب خود نرسد انسان باید برای خودش گریه کند چون که وضعیت خودش معلوم نیست که، چطور می میرد؟ باید از خداوند طلب آمرزش کند و از او بخواهد طوری به شهادت برسد که خداوند قبولش نماید یا اقلاً طوری بمیرد که خدا قبولش داشته باشد مردن مومن باید مردن خدایی باشد انسان وقتی می میرد باید طوری زندگی کرده باشد که نه از کسی آزار ببیند و نه به کسی آزار برساند، مردم از او راضی باشند. دخترم با خانواده شهدا بیشتر رفت و آمد کن. با فرزندان شهدا ارتباط بیشتری داشته باش، چرا؟ برای اینکه ممکن است آنان در دل احساس کمبودی بنمایند ولی اگر به حقیقت شهید و ارزش شهادت آشنا شوند می فهمند که پیش خداوند رو سفید و سربلند هستید آنان چیزی را از دست ندادند بلکه چیزی را به دست آورده اند که دنیا و آخرت را با هم دارند.
محدثه، دختر خوب و مهربان من باش، دختری باش که به حرف های مادر، خواهر و برادرت گوش می کند. سعی کن در زندگیت احکام اسلام را بیشتر در نظر داشته باشی. سعی کن زندگی خود را بر آنچه که ائمه اطهارمان حضرت زینب (س) و حضرت معصومه (س) فرمودند تطبیق بدهی حجاب و عفت را سرمشق زندگی خود قرار بدهید کاری نکنید که خدای نکرده کسی از شما رنجیده شود، خوش رو و خوش اخلاق باشید.
زینب دخترم من تو را ندیدم ولی دوست دارم ترا ببینم. شما هم می توانید یک دختر خوب باشید. بعد از اینکه بزرگ شدی نگویی که بابایم را ندیدم، من شاید ظاهراً ترا ندیده باشم ولی باطناً ترا دیدم، من در خواب ترا دیدم که دنیا آمده بودی؛ انشاء ا… امیدوارم که همدیگر را ملاقات کنیم و با حجاب و عفت باشی، وقتی که بزرگ شدی؛ برای خود خانمی باش.
و اما مهدی فرزندم، پسرم امیدوارم که فرزندی صالح و پاک در جامعه باشی، امیدوارم که از پلیدی ها و ناپاکی ها دوری کنی و آنچه اسلام می پسندد آنرا پیاده کنی، الآن ما نیاز به شعور بیشتر و منطق بیشتر و کار بهتر و پربارتر داریم؛ فکر شما می تواند خدمت زیادی به اسلام بکند شما جوانید می توانید هم عقیده و اراده ای که بنمایید به آن دست پیدا کنید شما الآن می توانید وضعیت زندگی خود را طوری تطبیق کنید ک وضعیت زندگی صدر اسلام باشد برای الگو گرفتن شما میثم تمارها را در نظر بگیرید، عمار و یاسرها را در نظر بگیرید، شما بلال حبشی و سلمان فارسی را در نظر بگیرید شما اباذر غفاری را در نظر بگیرید در آن زمان خفقان، آنچنان به حضرت علی (ع) بودند که حاضر بودند همه وجودشان فدای اسلام شود حتی یک کلمه بر علیه علی (ع) حرف نمی زدند شما هم همینطور باشید سفت و خیلی محکم، استوار، وفادار به انقلاب و اسلام و وفادار به امام عزیز ،گوش به فرمان امام و گوش به حرف روحانیت و گوش به حرف مسئولین مملکتی داشته باشید شما می توانید آینده را طوری برای خودتان رقم بزنید و جامعه ای برای خودتان درست کنید آنگونه که جنگ را لمس کرده اید … از کوچکی وارد عرصه جنگ شده ای، ترا به آبادان آوردمت تا بفهمی جنگ یعنی چه؟
و پدرت برای چه دارد می جنگد؟ و رزمندگان برای چه می جنگند تو باید این مطلب را درک کنی که جنگ با کفر، جنگ با الحاد و جنگ با کافران همه جنگ ها و عملیات کوچکی هستند که انسان انجام می دهد ولی آن چه عملیات بزرگ است نقش مهمی است که انسان دارد .ما اگر توانستیم این نقش مهم را خوب ایفاء کنیم آن وقت یک نیروی جنگی هستیم؛ آن موقع می توانیم سربلند کنیم و بگوییم یک رزمنده هستیم؛ من که پدر تو هستم هنوز نتوانستم خود را با این وضع تطبیق بدهم . انسان موقعی می تواند خود را یک رزمنده به حساب آورد که بتواند واقعاً با درون خودش بجنگد یک آرپی جی زن اول باید آر پی جی را به نفس خود بزند . یک آرپی جی زن اولین شلیک را باید به خودش ، نفسش، بکند تا بتواند شلیک های بعدی را به دشمن نابکار، بعثی متجاوز ،داشته باشد آن موقع است که آر پی جی زن یک رزمنده است و اینهایی که بیشترین تلاش را در جبهه می کنند و انشاء ا… توانستند سرباز واقعی امام زمان (عج) باشند همین کار را کرده اند. اولین شلیک را بر نفسشان انجام داده اند؛ اولین گلوله را بر نفسشان زدند آری اینگونه عمل کردند تا به مطلب رسیدند، شهید باقری را می گویم، شهید اسماعیل شیرزاد را می گویم، شهید اسماعیل نجات بخش را می گویم. محسن آقا برابرنژاد را می گویم. امینی را می گویم، محمد عباس زاده و محمد تیموری و دیگر شهیدانمان را می گویم … ما باید ادامه دهنده واقعی راه این عزیزانمان باشیم ما باید پیرو واقعی مکتبشان باشیم.
وقتی راضی شدی برای خواندن درس طلبگی، من خوشحال شدم و امیدوارم که درست را ادامه بدهی، طلبگی ات را ادامه بدهی که بهترین کارهاست، هم رضایت خداوند را بدنبال دارد و هم مورد رضایت ماست؛ همه ائمه اطهار (ع) انشاءا… نظرشان به شماست. توکلت را به خداوند بیشتر کن، حالا که در این وضعیت قرار گرفتی طوری عمل کن که بیشتر فکرت خدا باشد بیشتر ذکرت ذکر خدا باشد، اول کارت را با زندگی ائمه علیهم السلام تطبیق ده … خوش پوشیدن، خوش رفتن، خوش خوردن مطلبی را درست نمی کند؛ خوش گشتن و خوش رویی با بعضی ها نمی تواند به انسان آگاهی بدهد ولی انسان می تواند با توکل به خدا و توسل به ائمه اطهار (ع) هم دنیا را داشته باشد و هم آخرتش را تأمین کند. تو می توانی آینده ای را برای خودت ترسیم کنی که همه کارهایت در جای خود مهیا شده باشد . اگر وضعیت زندگی پدرت را خواستی مطالعه کنی و شاید هم مطالعه کردی کار سختی نیست وضع زندگی پدر بزرگ، مادر بزرگ و فامیل هایت را اگر خواستی می توانی مطالعه کنی، این وضع بهتر می تواند انسان را امیدوار کند چون با این مطالعه بن و ریشه شناخته می شود و انسان پایه اش محکم تر می گردد و اگر بنیه اش قوی شود قادر خواهد بود به مسأله های دیگری هم دسترسی پیدا کند، به این ترتیب تو راه های خوبی را برای خودت مهیا خواهی نمود؛ بهترین کار این است که همان درس طلبگی را پی بگیری و آن را دنبال کنی که انشاءا… هم رضایت خداوند و هم رضایت ائمه اطهار (ع) بدنبال دارد.
مبادا وقتی رفتی حرف این و آن را گوش کنی در مکتب مطالبی را یاد بگیر که به سود اسلام است. آنی را که امام فرمود ـ همان را دنبال کن مطالب نامأنوسی را که بعضی عنوان می کنند و خلاف است از یک گوش در کن و از گوش دیگر دروازه ، از دایی عزیزت که یک روحانی خوب، مبارز و واقعاً دوست داشتنی است کمک بگیر، با کمک او می توانی از وضعیت خوب و بهتری برخوردار شوی حاج آقا براری، جناب عبدالحق، استاد عزیزم امیدوارم که شما هم در زندگی تان موفق باشی و اگر بدی از من دیدی با بزرگی خودتان مرا عفو کنید، همچنین پدر بزرگوار شما حاج آقا براری، حسین آقا و آقا محمود، احمد آقا و دیگر برادران و خواهران، انشاء ا… امیدوارم که مرا عفو کنند و خصوصاً مادر عزیز شما امیدوارم که مرا به بزرگی خودشان عفو کنند اگر اشتباهی از من در طول زندگی سرزده، حرفی از من شنیده اند که رنجیده شان کرد امیدوارم به بزرگی خود مرا ببخشید امیدوارم فردای قیامت پیش ائمه اطهار (ع) رو سفید باشیم و در آنجا پیش شهیدانمان و مومنین رو سفید باشیم انشاء ا… خدا یار و نگهدار همه شما باشد.
شما رزمندگان هستید که باید در آینده این جنگ را به پیروزی برسانید؛ شهدایمان که رفته اند، ارزش آنان را خدا می داند و بس، مقامشان را هم خدا می داند و بس. و ما اگر لیاقت داشتیم که در کنارشان باشیم، سعادتی بود که خداوند نصیب مان کرد .اگر با شما هم سنگر بودیم باز هم این سعادت بزرگی بود که خداوند نصیب ما کرد و جز این چیز دیگری نبود؛ من وصیتی برای شما ندارم و صحبت خاصی هم برای شما ندارم ولی خاطراتتان در ذهنم هست؛ بیاد می آورم وقتی در حمله بودیم دوش به دوش هم جنگ می کردیم، همدیگر را تنها نمی گذاشتیم، با درد و رنج همدیگر آشنا بودیم، دلسوز همدیگر بودیم، نسبت به هم گذشت و فداکاری داشتیم؛ همه اینها را به یاد دارم و به آنها عشق می ورزم،شما جوانید و نیرو دارید و شما می توانید تا سال های بعد مبارزه کنید با اینکه بدنهای عزیز شما مجروح است تا آن اندازه که گاهی از حرکت باز می افتید. با این همه عشق خدایی شما را به وجد می آورد و شما را حرکت می دهد، شما را به سوی جبهه روانه می کند.
خاطرات زیادی از شما دارم، از خاطرات آبادان، گیلان غرب، سرپل ذهاب، کردستان، جبهه های جنوب و غرب سرزنده ام، از جفیر، از هور الهویزه، هور العظیم، از تبور، از عملیات والفجر ۴،عملیات والفجر ۶،عملیات ثامن الائمه (ع)،عملیات بدر،عملیات قدس، عملیات والفجر ۸، عملیات یا صاحب الزمان (عج) ادرکنی، کربلای ۴ ، همه اینها برایمان خاطره است و در هر کدام دنیایی مطلب نهفته است،فداکاری های شما که لحظه به لحظه بود در عملیات مختلف مردانگی، شرف و اسلام خواهی را به ذهن متبادر می سازد ولیکن قدرت بیان را از انسان سلب می کند. وقتی برادر یزدان خواه پدرش را شهید می بیند در حین عملیات پیش من می آید و می گوید پدرم به شهادت رسید آنگونه که احساس کردم که خوابیده است، گفتم کجا؟ گفت همین جا ، گفتم چرا به عقب نبرده ای؟ گفت چطور ببرم؟ هستند می برند.
او راهش را رفت، من باید کار خودم را انجام بدهم او مأموریتش تمام شد ،من باید مأموریت خود را تمام کنم، من چون توی عملیات بودم در حرف هایش دقیق نشده بودم که چه می گوید؟ بعد از مدتی شنیدم که او هم به شهادت رسید حتی جنازها یشان را نگرفتند و به عقب نیاوردند. مطلب زیاد است کسی در حال تیراندازی به دشمن، هدف گلوله قرار می گیرد، دیگری می آید جایش را پر کند. چون سنگر نبود، شهید را از سنگر خارج می کند و خودش داخل سنگر می شود، شروع به تیراندازی می کند تا بتواند نیروهای بعثی را به جهنم بفرستد و آن هم به شهادت می رسد . این نوع فداکاری و گذشت را در جبهه زیاد دیدیم، در عملیات والفجر ۸ وقتی بچه ها زخمی می شوند با بدن زخمی نارنجک به دست می گیرند تا بتوانند اقلاً یک سنگر دشمن را به هوا بفرستند می روند تا شاید بتوانند سنگرهایی از دشمن را منهدم کنند دوباره گلوله دشمن به آنان اصابت کرده، به شهادت می رسند.
این فداکاری های شما را نمی توانم از یاد ببرم. امیدوارم هر چه زودتر راه بسته شده کربلا به همت شما و بازوان پرتوانتان باز شود و خانواده شهدا را به کنار قبر شش گوشه امام حسین (ع) ببرید تا عرض ادب نمایند و غم های خودشان را فراموش کنند سفارشم این است که امام را که پشتیبان بوده اید بیشتر پشتیبانی کنید، گوش به حرف رهبرتان باشید و سنگر را خالی نگذارید انشاءا… با تشویق برادران دیگر سنگرها را گرم نگه دارید خودتان هم بیش از گذشته سنگرها را گرم نگهدارید و همانطوری که امام عزیز فرمودند سنگرها را گرم نگه دارید شما هم بیش از اینها حفظش کنید. سنگر نه این است که انسان چهار تا کیسه خاک را روی هم بگذارد و الوار و پلیت رویش بگذارد و رویش را خاک بریزد و این را فقط سنگر بداند، سنگر، همان سنگر دفاع از اسلام است همان دفاع از قرآن است همان سنگری است که شهید چمران با همه وجود حفاظتش می کرد، همان سنگری است که شهید بهشتی با تمام وجودش این سنگر را حفظ می کرد همان سنگری که شهید صدوقی و شهید دستغیب پیر مرد ولی قوی و محکم از این سنگر حفاظت می کردند سنگری که حافظش شهید مدنی بزرگوار بود که وقتی نماز را اقامه می فرمود می لرزید، گریه می کرد آنهم برای ترس از خدا و ترس از اینکه نکند نتواند مسئولیتی را که به او واگذار شده است انجام وظیفه بکند، آن سنگر، سنگر اسلام است سنگر اسلام باید در وجود انسان باشد در فکر و ذهن انسان باشد.
و اما، مسئولین وبرادران عزیزی که در این لشکر با آنان بودیم و افتخار در خدمت آنان بودن را داشتیم، از همه و از تک تک آنان عذر می خواهم خصوصاً برادر بسیار بزرگوارمان مرتضی قربانی فرماندهی لشکر ۲۵ کربلا و برادران دیگر حاج آقا نوریان و حاج آقا بابایی و برادر کسائیان و برادر طوسی و برادر کمیل نور چشم همه ما، و تک تک برادرها که اگر بخواهم اسم ببرم و همه عزیزانی را که با آنان بودیم و افتخار حضور در خدمتشان را داشتیم فراوانندو خداوند به ما توفیقی داد تا در رکابشان باشیم، سرداران بسیار بزرگ سپاه اسلام، خصوصاً فرماندهان عزیز گردان ها، تیپ ها و گروهان ها، دسته ها و نیروهای رزمنده لشکر ۲۵ کربلا، همه واحدها و همه عزیزانی که در این جنگ زحمت های فراوانی را کشیده اند تا جنگ را به اینجا رسانیده اند؛ امیدوارم که با برنامه ریزی های بهتر، با فکری بازتر، با قوت و قدرت بیشتر بر علیه کفر بتازیم تا بتوانیم این آخرین جرثومه فساد را در منطقه خفه کنیم به فرمایش حضرت امام آخرین سیلی را بر بدن کثیف و بی ارزش صدام بزنیم تا ظالمان دیگر و زورگویان اندیشه نکنند که مظلومان را تحت فشار خودشان قرار بدهند.
حامیان صدام باید بدانند که ملت ما، مکتب دارد، قرآن دارد، اسلام دارد،خدا دارد و امام زمان (عج) پشتیبان اوست. قدرت ها اگر اسلحه دارند مغرورند. در عملیات کربلای ۵ مشاهده شد که تانک های دشمن چطور با پرتاب یک آر پی جی به هوا رفت یک آر پی جی شاید ۱۴۰۰۰ تومان یا ۷۰۰۰ تومان باشد ولی قیمت یک تانک دشمن ۵۰۰۰۰ تومان است با یک آر پی جی ۵۰۰۰۰ تومان به هوا می رود؛ این قدرت را چه کسی به این رزمنده داده است جز اینکه خداوند داده است جز این است که به برکت فرماندهی، فرمانده کل سپاه اسلام حضرت امام زمان (عج) است جز این است که ائمه اطهار (ع) نظر دارند همه ابرجنایتکاران باید بدانند که کلک همه شان کنده می شود و همه به گور سیاه می روند و شاید هم در تاریخ اسمی از آنان برده نشود همانطوری که شاه رفت … سادات رفت ایادی شان هم رفتند و اثری از آنان باقی نماند، این قدرت اسلام است این قدرت قرآن است این حکومت عدل الهی است که باید در کره زمین گسترش یابد و انشاءا… شما رزمندگان اسلام کسانی باشید که وقتی امام زمان (عج) ظهور می فرماید و حکومت اسلامی تشکیل می دهد پشت سر حضرت حرکت می کنید انشاء ا… به زودی خداوند لباس فرج را بر اندام مبارکش بپوشاند و همه ما را سربازان واقعی آن حضرت قرار دهد و ما را نیروی واقعی مکتب سرخ تشیع قرار دهد و خداوند امام عزیزمان را تا ظهور حضرتش و در کنار ایشان نگهدارد.
صحبتی است با امام عزیزمان ، امام ای قلب تپنده همه ملت مظلوم، ای کسی که همه محرومین چشم به تو دوخته اند ، بنام تو و به نگاه تو و صحبت های تو امید بسته اند امام عزیز اگر این حقیر اکنون چیزی دارم مال من نیست مال شهید است از وجود مبارک و رهبری تو بوده است از وجود راهنمایی ها و ارشادات تو بوده است.
امام عزیز از تو خیلی ممنون هستم خداوند را شکر می کنم که خداوند ترا مأمور بر این نموده است که ما را نجات بدهی، ما به کجا می رفتیم، چه بودیم و حال در کجا هستیم؟ عزت پیدا کردیم، شوکت پیدا کردیم، عظمت پیدا کردیم، همه اینها اول از وجود خداست و دوم از رهنمودهای تو امام عزیز بوده است از تو خیلی ممنون هستیم و انشاء ا… امیدوارم که خداوند تبارک و تعالی وجودت را همیشه در پناه خودش محفوظ بدارد و فردای قیامت شفیع ما بنماید و ما در آن زمان دامن ترا بگیریم و از تو استمداد بخواهیم و از تو یاری بجوییم و از تو کمک بگیریم و تو آنجا دستمان را بگیری و آنجا ما را کمک کنی همانگونه که اینجا ما را کمک کردی، رهبر ما بودی، آنجا هم پیش جدت کمک کنی و از جدت بخواهی که ما در آنجا شرمنده نباشیم، رو سفید باشیم. امام عزیز من با چه زبانی از تو تشکر کنم که لیاقت تشکر کردن را هم ندارم من نمی توانم خودم را به عنوان یک شاکر آن هم در مقابل وجودت، در مقابل خوبی هایت مقاومتت، استواریت و گذشتت قرار بدهم، آن قدر آقایی و آن قدر مولایی که حتی به آن افرادی که منافق بودند و بر علیه اسلام قیام کردند فرمودی اسلحه هایتان را تا جنایت نکردید بر زمین بگذارید و به آغوش مردم بازگردید؛ این قدر مهربانی و این قدر عفو می کنی ، امام عزیز تو ما را حیات بخشیدی خداوند به ما منت گذاشت که ترا به هدایت ما فرستاد ما خدا را شکر می کنیم و او را شاکریم.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی حتی کنار مهدی خمینی را نگهدار…….
و اما صحبتی است با خانواده معظم شهدا، سلام علیکم،
ای کسانی که در راه خدا شهید داده اید چه یک نفر، چه چند نفر، همه تان الآن خون هایتان با هم یکی شد شما خانواده های شهدا خونهایتان با هم عجین شده است خداوند لطفی به شما نمود که این لطف را به همه کس نکرد خداوند شما را در وضعیت ارزشمندی قرار داد ارزشمندی همان بود که عزیزتان را در راه خدا هدیه کردید، حضرت ابراهیم (ع) وقتی حضرت اسماعیل را به قربانگاه می برد آن موقعی ارزشش پیش خدا زیاد می شود که خنجر بر گردن اسماعیلش می گذارد چرا خداوند گوسفندی فرستاد تا حضرت اسماعیل در آنجا قربانی نشود برای اینکه از نسل حضرت ابراهیم بماند و حضرت اسماعیل خود پیغمبر است، امام و رهبر است این امتحانی از جانب خداوند برای حضرت ابراهیم (ع) بوده است و شما هم در این راه امتحان شده اید، قربانی در راه خدا دادید این قربانی را به عنوان یک قربانی که امام حسین (ع) در روز عاشورا در راه خدا داد قبول کنید، وقتی مادر وهب فرزندش را به جبهه می فرستد خیلی فرزندش را دوست داشت بخاطر اینکه دشمن دل مادر را به درد بیاورد و بشکند وقتی وهب جنگید سر مبارکش را از بدن جدا می کنند و پیش مادرش می آورند می گویند بیا این هم فرزندت، مادر وهب نگاهی به سر فرزندش می کند و سر را جلویشان پرت می کند و می گوید من سری را که در راه خدا داده ام پس نخواهم گرفت من هدیه در راه خدا داده ام.
برادران، خواهران، همسران شهیدان، پدر شهید، مادر شهید خداوند امانتی به شما داد که وظیفه داشتید حفظ کنید اکنون وضعیتی را خداوند به شما داد که باید تا زمانی که جان در بدن دارید برای رضای خدا محفوظ دارید نکند شیطان شما را گول بزند، نکند هم مطلبی را که می خواهید مطرح کنید بگویید من شهید داده ام هر مسأله و مشکلی دارید بگویید من شهید داده ام این حرف ها و کلمات رانزنید چون شما صاحب دارید، صاحب شما امام زمان (عج) است شما تحت تکفل خدا هستید و امام زمان به شما عنایت دارد خودتان را مواظبت کنید نکند خدای نکرده اعمالی از ما سر بزند که خداوند ناراحت شود و اعمالمان نزد او مقبول نباشد باید سعی کنیم اعمال ما پیش خداوند ارزش داشته باشد درست است که هدیه در راه خدا داده ایم ولی هنوز هم بدهکاریم اگر شوهر، فرزند پدر یا برادرت در راه خدا به شهادت رسید اگر کشته می شد آن موقع هم داد و فریاد می کردیم که خدایا چرا او را از ما گرفتی؟ یا طلبکار بودیم؟ آنهایی که می میرند وضعیت زندگی شان را بررسی کنید وضعیت شما ـ خودتان ـ را هم بررسی کنید ببینید واقعاً ما پیش خدا و پیش ائمه اطهار (ع) و پیش قرآن و انقلاب ارزش داریم تا که اینطور نیست؛ عزیزان همه ما باید بمیریم چه بزرگ، چه کوچک، پیر یا جوان، فقیر یا غنی؟ سرمایه دار یا بی پول، بهتر این است انسان در راه هدفی بمیرد که مقدس باشد. خدا گونه باشد و خدا پسندانه باشد پس ما چیزی را نباختیم و چیزی را از دست ندادیم بلکه عزت پیدا کردیم شما به یاد امام حسین (ع) باشید. امام تمام یارانش را در راه خدا هدیه کرد همه یارانش را در راه خدا فدا کرد؛ وقتی زن و بچه اش را در راه خدا به اسارت بردند ما باید خودمان را با زندگی آن امام عزیز تطبیق بدهیم و برگردیم به زندگی امام حسین (ع) و حضرت زینب (س)که آنها بیشتر رنج دیده اند یا ما؟ ببینیم آنان بیشتر شکنجه دیدند یا ما؟ ببینیم آنان بیشتر در به دری کشیدند یا ما؟ بیبنیم آنان بیشتر به اسارت رفته اند یا ما؟ ما اگر کسی را اسیر داده ایم، خودمان که اسیر نشدیم … اگر کسی از ما به شهادت رسید ما عزت پیدا کردیم آبرو پیدا کردیم نکند خدای نکرده زبان و عمل ما طوری باشد که بعضی ها سوء استفاده بکنند، این مطالب را نمی خواستم به شما عرض کنم چون علاقه و اطمینان به شما دارم این چند کلمه را فضولی کردم مرا ببخشید، من خیلی به شما علاقمند. بعضی هاتون را که بیشتر می شناسم خیلی به شما علاقمندم و خدا می داند که چنین است.
امیدوارم که خداوند تبارک و تعالی فردای قیامت پیش ائمه اطهار (ع) انشاء ا… رو سفید باشیم و آنجا سربلند و سرافراز باشیم فرزندانتان را خوب تربیت کنید و نگذارید فرزندانتان ناراحتی بکشند گریه نکنید و اگر هم خواستید گریه کنید درجای خلوت و برای امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) و یارانش و به اسارت رفتن بچه های امام حسین (ع) گریه کنید که آن گریه ارزش دارد اون گریه به حساب شما نوشته می شود نه گریه ای که شوهرم را از دست داده ام یا فرزندم را از دست دادم این گریه هست دوری درست است ولی آن گریه ـ گریه بر حسین (ع) ـ ارزش بیشتری دارد امیدوارم که خداوند همه شما را تأئید کند.
امام حسین (ع) پس از اینکه خودش را معرفی می کند لحظه هایی که اراده فرمود تا خود را فدای اسلام کند از اهل بیتش خداحافظی می کند، با زن و بچه هایش خداحافظی می کند؛ با دخترش خداحافظی می کند یک وقت می بیند حجت را تمام کند حجت های او ـامام حسین (ع) ـ برادرش بچه هایش بودند آوردن زن و فرزندش در میدان جنگ بود، خودشان همه برادرزاده ها و خواهر زاده ها و همه عزیزانی بود که اعضاء و یاران امام بودند ـ حبیب بن مظاهر ها، مسلم بن عوسجه ها، زهیرها و همه آنهایی که مدتی زیاد با امام عزیزشان بودند و فدا شدند حالا باید خودش وارد میدان شده، وارد کارزار شود در این زمان به در خیمه خواهرش زینب (س)می آید و صدا می زند زینب جان، خواهرم فرزندم را بیاور، علی اصغر را بیاور … فرزند را در آغوش می گیرد. نظاره ای به او می کند و قنداقش را به دست مبارک می گیرد و به سوی میدان حرکت می کند امام قبلاً خود را معرفی کرده بود. فرمود من پسر پیغمبرم، من پسر زهرایم من پسر علی مرتضی ام. وقتی وارد میدان شد لشکر کفر به او نگاه می کنند چیزی را در دستش می بینند حسین (ع) اصغرش را روی دست می گیرد و می گوید: مردم این فرزند کوچک از خاندان من است مدتی است که آب نخورده و تشنه است لبش خشکیده، می خواهم بگویم اگر به نظر شما ما گناهکاریم، اگر به نظر شما کشتن ما حلالتان است، این فرزند که گناهی نکرده است می خواهم سیرابش کنید آن شیطان ها و بچه شیطان های بزدل و ترسوهایی که منتظر بودند تا جنگ تمام شود و هر کدام فرمانده و زمامدار بشوند، رئیس بشوند و زندگی خودشان را بکنند، بروند دنبال خوشگذرانی و لذا میل داشتند جنگ را هر چه زودتر به نفع خودشان خاتمه دهند تا چند صباحی خون ملت را مکیده، حکومت کنند و حکومت شیطانی خود را پیاده کنند هرمله را مامور کردند و او جلو آمد خوش دستی کرده، خودی نشان داد تا در دنیا بگوید بله من می توانم فرزند امام حسین (ع) رانشانه بگیریم با نشانه به گلوی مبارکش تیر انداخت و علی اصغر روی دست بابا پر زد و به شهادت رسید. این آخرین صحبت امام در میدان عمل بود که به مانور گذاشت به نمایش عمومی گذاشت این اقدام پیامی بود به همه انسان ها و آیندگان که ای کسانی که دم از اسلام می زنید، ای همه آنهایی که پیرو واقعی خدا هستید و خود را مسلمان می دانید آگاه باشید که من آخرین حجت خود را در میدان عمل فدا کرده ام شما حواستان جمع باشد نیایی فردای قیامت بگویی تو چه دادی؟ که من بدهم این هشدار به من و تو مسلمان است که من و تو شیعه علی (ع) که فردای قیامت نگوییم حسین (ع) چه داده است از امام حسین طلبکار نباشیم باید طوری عمل کنیم که بتوانیم بگوئیم حسین جان یک سال، دو سال، سه سال، پنج سال و، جنگیدیم . در مقایسه با آن امام ما چه در این جنگ داده ایم امام حسین (ع) امام است امامت در وجودش مبارکش است رسالت از جانب خدا دارد که باید به مردم برساند او وجودش و بدن مطهرش را فدای اسلام کرده است او این درس را داده است که باید تمام وجودمان را فدای اسلام بنمائیم زن و بچه هایمان ،پدر و مادرمان، دوستان و رفقایمان را فدای اسلام نماییم و ناراحت نباشیم از اینکه از آنان دوریم ناراحت باشیم ولی از اینکه به شهادت رسیده اند ناراحت نباشیم. خوشا بحال آن کسانی که اسلام را درک نمودند و توانستند در این موقعیت حساس خدمتی به اسلام بنمایند قدمی برای اسلام بردارند، ما که بودیم؟ چه کار می کردیم؟
کجا می رفتیم، امام عزیزمان به ما جان وروح جدیدی بخشید به ما حرکت داد و مکتب رهایی بخش را به ما نشان داد و هدف را برای ما مشخص کرد دشمنان را به ما نشان داد و دوستانمان را به ما نشان داد و هدف را برای ما مشخص کرد دشمنان را به ما نشان داد و دوستانمان را به ما معرفی نمود سختی ها و مشکلات را به ما گفت همه این درس ها را به ما داد و ما هم حرکت امام را قبول کردیم و به جان و دل خریدیم و مشت هایمان را در میدان عمل بلند کردیم میدان عملی که از کوچه ها و خیابان ها شروع شده بود به امام گفتیم اگر همه وجودمان را در راه اسلام از دست بدهیم ترا تنها نخواهیم گذاشت ما مردمان کوفه نیستیم که بخواهیم امام خود را تنها بگذاریم گفتیم ما ترا تنها نخواهیم گذاشت امام. فرمان تو فرمان پیامبر گونه است، امام گونه و نشأت گرفته از اندیشه خدایی است با دل و جان خریدار پیام تو هستیم پیام را که قبول کردیم حرکت را شروع کردیم عده ای در حرکت ثابت قدم ماندند وعده ای در میانه راه بازماندن برگشتند و یا در جا زدند مثل غربال کردن، نیم دانه ها و آشغال ها افتادند … آنهایی که دروغ می گفتند که ما با شما هستیم، ما مردمی هستیم، ما مرد عمل هستیم، همه آنها در وسط راه بریدند کمونیست ها (اکثریت یا اقلیت) منافقین همه چهره هایشان را لعاب مسلمانی دادند و عاقبت رسوا شدند آنان از راه بازماندن و دست بیعت با ابرجنایتکاران دادند شیطان بزرگ و کوچک ـ همه آنهایی که منافعشان در خطر بود ، خواستند سر سپرده ها، معدومی ها، ملی گراها چهره خودشان را به صورت مسلمان نشان دادند دستشان رو شد آنها فکر می کردند اگر وارد میدان شوند منافع آنان حفظ می شود به زودی فهمیدند که اسلام به فکر منافع اسلام و آنانی که در خط اسلام هستند می باشد، کاری کردند که چهره هاشان مشخص شد وضعیت آنان بر مردم معلوم گردید و مردم آنان را شناختند یکی پس از دیگری طرد گردیدند، رشته همبستگی، دوستی و محبت خودی ها در جبهه ظاهر شد، جنگی که آمریکا برای ما به وجود آورد از طریق عراق بر ما تحمیل کرد. در جریان جنگ آنانی که حزب ا… بودند، در خط امام بودند حرکت کردند و هم آن عزیزان در این جا گرد هم جمع شدند دست به دست هم دادند و عهد کردند از هم قول می گرفتند وقتی به بهشت می روند در جوار ائمه اطهار (ع) سفارش دیگران را بنمایند رفاقت فقط در اینجا نباشد اگر در اینجا همسنگر و دوست هستیم وقتی در جوار ائمه (ع) رفتیم یکدیگر را به یاد بیاوریم این نحوه همدلی در جبهه یک حرکت درونی برای نیروها ایجاد نمود خودشناسی و خداشناسی معیار گردید وقتی خود و امام خود را شناختند و خدا را شناختند فهمیدند جبهه یعنی چه؟ جنگ یعنی چه؟ و همه اینها یک حرکت درونی بود و وقتی در جبهه بودند به فکر پشت جبهه نبودند که وضعیت خانواده و زن و بچه هایشان چگونه است؟
زیرا با زن و بچه هایشان وداع کرده بودند آنانی که پدر و مادر داشتند و فرزند یکی یک دانه آنان بودند با پدرشان و مادرشان وداع کردند آنانی که مادری پیر داشتند به او فهماندند مادر امام ما ـ امام حسین (ع) ـ فدای اسلام شد و همه زندگی اش را فدا کرد تو باید راضی بشوی و از خدایت بخواهی که من بتوانم در جبهه و جنگ از دین خدا حمایت کنم و برایم طلب آمرزش نمایی … او مادر پیرش را راضی می کرد و به جبهه می رفت پدری که فقط یک فرزند داشت او را در راه خدا هدیه نمود خانمی که فقط چند روزی با شوهرش زندگی نمود بعد از چهارده روز زندگی مشترک، وی را به جبهه فرستاد این ها همه سندهای زنده و تاریخی عصر ما هستند این همه سندهای زنده حرکت های اسلامی در سرتاسر جبهه های جنگ هستند من چون مقداری در اینجا ـ داخل ماشین ـ صحبت کردم و با اینکه گلویم اجازه نمی دهد اینگونه سخن بگویم ولی احساسات و عاطفه باعث می شود که بلند صحبت کنم و البته دور و بر من کسی نیست جز خدا و ملائکه هایی که همه ما بهمراهمان داریم … باید این ملائکه را واسطه قرار بدهیم و از خدا بخواهیم که از ما راضی باشد و آنان عمل صالح ما را به خدمت امام زمان (عج) ببرند و بتوانیم پیش امام خودمان سربلند باشیم و رضایتش را جلب نماییم. امام زمان (عج) منجی عالم بشریت، پناه بی پناهان، یاور مظلومان، نجات دهنده محرومان جهان، حامی مظلومان، انتقام گیرنده از همه ستمکاران و همه آنهایی است که به اسلام ظلم کرده اند به ائمه اطهار (ع) ظلم کرده اند… امام زمان قیام می کند تا انتقام همه آنان را بگیرد. و همین امام کسی را می خواهد که پیروش باشد خود را عملاً وارد مرحله کارزار کرده، و با شیطان صفتان بجنگد: جنگ عملی داشته باشد بعضی منتظر آقا هستند که بیاید و جنگ را شروع کند و به همین دلیل وارد جنگ نمی شود امام زمان (عج) به کسی که این عقیده را دارد نگاه نمی کند منتظر آقا کسی باید باشد که الآن در غربت اسلام و مظلومیتی از آن که سراسر جهان را فرا گرفته است، مسلمان را شکنجه می کنند و او زیر چکمه ابرقدرت ها له می شود بپاخیزید! ای مسلمان، کسی که دم از شیعه میزنی بلند شو حرکت کن، تو مرد مبارزه و عمل باش، تو مرد مبارزه در میدان جنگ باش مرد مبارزه میدان کارزار باش، تفنگ و اسلحه ات را به دست بگیر و در دست دیگر قرآن را بگیر، پیرو مکتب اسلام و دنباله رو امامت باش … امام عزیزمان در جماران ندای هل من ناصر ینصرنی سر می دهد و می گوید گوشهایت را باز کن اگر نشنوی صدای مظلومانه اش را و حرکت نکنی آن وقت دیگر در صف شیعیان و مسلمین نیستی … تو باید خود را آماده کنی ـ تو باید خود را مهیا کنی برای عملی که امروز جهان درگیرش است یعنی همه کفر به میدان آمد و تو باید با همه وجودت اسلامت را دریابی و با همه زندگی، قوت، قدرت که داری در معرض عمل حاضر شوی، باید اسلحه ات را پر از فشنگ کنی مهماتت را برداری، چه مهمات معنوی و چه مهمات تدارکاتی و تسلیحاتی، باید مهمات برگیری، فردا به خانواده شهدا جوابی نداری که بگویی چرا که فردای قیامت خانواده شهدا جلوی ما حاضر می شوند و با شهدایشان که سندهایشان است…
عزیزانی ،رزمندگانی، که بدون هم جایی نمی رفتند اگر می خواستند مرخصی بروند، استراحت کنند، زیارت بروند حتی در عملیات شرکت کنند با هم بودند، با هم می جنگیدند ولی حال عزیزان برگشتندوبدون دوستان و رفقا، امروز روز شهادت حضرت زهرا (س)است و من در داخل ماشین نشسته ام و از هفت تپه به اهواز در حرکت هستم ماموریتی دارم به همراه خود ضبط صوتی آوردم و می خواهم حرف هایم را ضبط کنم تا برای آیندگان بماند شاید لیاقت شهادت را نداشته باشم ولی می خواهم داشته باشم که اگر یک وقتی دلم گرفت این صداها خیلی چیزها را به خاطرم بیاورد، رفقا و دوستان را به یاد بیاورم که در عملیات چه می کردند چه عملی را در خط مقدم از خود بروز می دادند چه ایثارگری ها و فداکاری هایی داشته اند چطور می جنگیدند؟
یادم بیاید آموزش دیدن، نیروی ویژه شدن، خط شکن شدن و دقت کردن آنان در آموزش و یادگیری شان. مسایلی است که باید ضبط شود فداکاری برادران باید گفته شود شاید یک روزی ما نبودیم خانواده های معظم شهدا خاصه شهدایی که با هم بیشتر بودیم بیشتر تماس داشتیم صدای گنهکاری مثل من را بشنوند و به فرزندان معصومشان که این همه فداکاری نموده اند توجه بیشتری بفرمایند بدانند چقدر موفق بودند و در مورد آنان حرف و مطلب زیاد است زیرا هفت سال از جنگ می گذرد و آنان با رشادت های پی در پی و شرکت در عملیات متعدد، متحدانه، با یکپارچگی، اخوت و محبت منطقه جنگی و جنگیدن را لمس کردند بیاد زندگی و دنیایشان نبودند به یاد همه آنهایی که در پشت جبهه است پدر،مادر، تحصیل، کارگاه، دانشگاه، مدرسه، اداره، مزرعه نبودند معلم، دانشجو، محصل، کارگر، کشاورز همه بودند کلاس و مدرسه، کارگاه و. مزرعه را رها نمودند فقط گفتند حسین و خواستند حسین (ع) را یاری دهند خواستند راهش را ادامه بدهد خواستند شجاعت ها، ایثارها و حرکت شهادت گونه امام حسین و یارانش را به نمایش گذاشته، امتحان پس بدهند هر چند این حقیر لیاقت وصف وضعیت رزمندگان را ندارم و شناخت لازم را برای وصف رزمندگان ندارم و نمی توانم یک پاسدار واقعی اسلام را شناسایی کنم و واقعیت را از دورنشان دریافت کنم تا برای خودم درس باشد. و برای زندگی خودم برنامه ریزی کنم .
اسرار زیادی در میان بسیجیان نهفته است که هر کدام از آنان خط درست را فهمیده اند انقلاب را فهمیده اند، اسلام را شناختند امامشان را درک کردند ارتباط خود و خدایشان را درک کردند صحبت کردن پیرامون تک تک این عزیزان مشکل است در خط بودنشان، در عملیاتشان، آموزششان، مطیع و گوش به فرمان بودنشان. همه اش هوش بودند و حافظه که مطلب را بگیرند و در جایش مصرف کنند هدف این بود که تجربه چند سال جنگ به عزیزان دیگر انتقال داده شود روحانیون در خط امام و مبارز بی وقفه در جبهه ها هستند عمامه به سر می گیرند، سلاح بر دوش و قرآن در دست جلوی صف ها حرکت می کنند و مثل ستاره می درخشند آنان از خدا، ائمه، بهشت و رستگاری سخن می گویند و در خط مقدم از وعده های خداوند به مومنین و مجاهدین سخن می گویند همه رزمندگان به گوش هستند اینجا همه مطالب را می گیرند وقتی از جهنم و خشم خدا صحبت می شود سر را به زانوان می چسبانند، گریه می کنند، ناله می کنند و با خدایشان العفو العفو می گویند خدا مگر می شود انسان گناه نکند من گناهکار آمدم در این جبهه آدم بشوم آمدم در دانشگاه امام حسین (ع) ثبت نام کردم تا در صف مجاهدین قرار گیرم رزمنده می گوید خدایا می شود من آن فردی باشم که توبه اش را قبول کنی؟ می شود کسی باشم که بتوانم ترا از خود راضی کنم… همه اش در دلش راز و نیاز است و استغاثه به درگاه خدا دارد با خدایش ناله و گریه می کند مثل آدمی که یک دنیا گناه کرده باشد مثل آدمی که تمام وجودش گناه است ضجه می زند به سجده می افتد و حسابی گریه و ناله می کند آنقدر که چشمانش از گریه ای که می کند پر از خون می شود در همین حال اگر فرمانده دستور دهد که بلند شو رزم شبانه است باید حرکت کنیم در دل شب حرکت می کند لباس رزم می پوشد و گوش به فرمان فرمانده اش است چند ساعت با کوله بار مهمات، اسلحه و … حرکت می کند پشتش به درد می آید ولی اظهار خستگی نمی کند
چرا؟ برای اینکه عشقی در دل دارد که عشق رزمندگی و دفاع از اسلام است دفاعی که از حضرت آدم (ع) تاکنون به پای اسلام صرف شد و خون های فراوانی ریخته شد. در این راه همه ائمه اظهار (ع) ما شکنجه دیده اند. زندان رفتند و به شهادت رسیدند تا اینکه اسلام باقی بماند همه پیغمبران به عناوین مختلف به دست جلادان شکنجه شدند و همه آنان را به دردها و رنج ها مبتلا مردند ولی آنان فقط خدا را صدا می زدند… فقط خدا را داشتند هدفشان فقط خدا بود فقط الله بود هدفشان پیاده کردن احکام الهی بوده است، خواستند حاکمیت خداوند را در کره زمین پیاده کنند حاکمیت خداوند و قرآن را در زمین گسترش بدهند پرچم توحید را به اهتزاز در بیاورند چون حرکت، حرکت الهی و خدایی بود معلوم است که دشمن دارد این حرکت موانع زیادی دارد که شیطان در جلویش می گستراند همه بچه شیطان ها دنبال شیطان بزرگ حرکت می کنند تا بتوانند این حرکت الهی را توقف بدهند و این همان حرکتی بوده است که انبیاء الهی و ائمه اطهار شروع کرده بودند و خدا و قرآن به آن فرمان داده بود نوری درخشیدن گرفت خواستند نور هدا را بپوشانند و خاموش کنند ولی مجاهدین راه خدا، آنهایی که جهادگر فی سبیل ا… هستند حرکت کردند دنباله روی روحانیت و امامشان بودند نگذاشتند نور خدا خاموش شود.
آنهاخود را آماج گلوله های دشمن ،شیطان بزرگ و بچه شیطان ها ، کردند و فدا شدند. سینه هایشان را به امواج گلوله ها سپردند و به شهادت رسیدند. آنچنان غریدند و جنگیدند که روح قوی و الهی آنان که بر بدن سواری می گرفت رو به ضعف رفت. تا نفس داشت ،می خواست اعلام کند که فدایی اسلام است در گوشه ای می نشست تا نفسی تازه کند تا بتواند دوباره جنگ کند همان جنگ و دفاعی که سفارش خدا و پیغمبر بوده است و امام خمینی به پیروی از رسول گرام (ص) توصیه اش فرمود.
پیامبران در این راه فرزندانشان را فدا می کردند.خانواده شان را فدا می کردند، امام حسین (ع) همه هستی خودش را به میدان آورده همه خانواده اش، زن، بچه، برادر، برادرزاده ها، خواهرش، دخترش، طفل شیرخوارش را به میدان آورد این منتهای درسی بود که می خواست به ما شیعیان بدهد درس بدهد که ای شیعه نباید زیر بار ظلم بروی، تو نباید زیر بار ستم، تجاوز کاران بروی، تو نباید گول شیطان و شیطان بچه ها را بخوری، تو انسانی، آزاده ای ، باید در دنیا سربلند باشی، باید در دنیا سرت را بلند کنی و به همه مسلمین بگویی من خود را فدای اسلام کردم باید همه ما فدای اسلام بشویم امام حسین (ع) با کفار، مشرکین و نابکاران ـ آنهایی که کشتن وی را حلال می دانستند و می گفتند که اگر امام حسین را بکشیم بهشت را برای خود خریده ایم ـ جنگید همانهایی که به قول خودشان تسبیح و سبحان ا.. می گفتند ولی کمر به قتل امام حسین (ع) بسته بودند. امام حسین حجت خود را در کربلا تمام کرد موقعیت کربلا را بپا نمود مردانگی، شرافت، حریت و آزادگی را در آنجا پیاده کرد. قدرت اسلام را در معرض دید همگان قرار داد. همه وجودش را در راه اسلام در معرض نمایش گذاشت امام حسین وقتی وارد میدان می شد سخنرانی می کرد … مردم اگر مرا نمی شناسید بشناسید اگر کسی تا به حال مرا نشناخت، بشناسد اگر هم می شناختید بهتر بشناسید من فرزند زهرای مرضیه هستم من فرزند کسی هستم که پدرش پیغمبر است من فرزند کسی هستم که پدرش ـ پدر من ـ علی مرتضی است و برادرم امام حسن مجتبی (ع) است .
خداوندما را یاری فرماید تا مسایلی را مطرح کنیم که به نفع اسلام و جامعه اسلامی باشد. قطعه شعری است که یادم آمد برای همه مایی که باید در میدان عمل و نبرد با دشمن کارزار کنیم ودر این میدان که نمایانگر حقایقی ارزنده است، مفید خواهد بود:
با بیرق خون بیا به میدان نبرد درهم بشکن سپاه دشمن ای مرد
مردانه به پیش چشم هر چه نامرد بشوی با سرخی خون خویش، گونه زرد
دل می تپد از ترانه خون شهید بر خاک ببین گونه گلگون شهید
در دفتر روزگار از روز نخست با جوهر خون نوشته قانون شهید
بنام خدا و بنام هستی بخش دانا و به یاد شهدای گرانقدر اسلام و به یاد شهدای کربلای امام حسین (ع) و شهدای کربلاهای ایران. امشب در این خانه به خاطر ضبط وصیتنامه خود تنها هستم و پیش بینی قبلی هم نداشتم که چه مطالبی را عنوان نمایم ولی امیدوارم خداوند کمک فرماید تا بتوانم همه مطالبی را که لازم است عنوان کنم تا همانطور که عرض شد آن مطالب به نفع اسلام باشد.
این حقیر حسین بصیر متولد ۱۳۲۲ شماره شناسنامه ۱۰۸
تاریخ جنگ دراسلام تاریخی است که برای ما و آیندگان درس است و مکتبی است برای همه انسان های در خط خدا و مسلمانان جهان ،و یک حرکتی است که نوع نگاه و حرکت انسان را در صحنه کارزار معین می نماید و هدف ها را در آن حرکت ها معلوم می دارد. چه هدف آن کسی که هدف نامقدس و پلیدوشیطانی ، برای خود درست می کند، هدف مقدس ندارد .بلکه اندیشه های شومی در سر دارد که آن هم زور گفتن و تعدی کردن به مال و نوامیس مردم است. حرکت اسلامی، حرکتی انسان ساز است و برای آینده و بشریت درس و کلاسی آموزنده است که انسان می تواند با این حرکت و جنگ ، با این جهاد ، همه مسائل انسانی را تأمین کند. این است که خداوند بر ما جهاد فی سبیل الله را واجب کرده است.
همه ارزش ها را در مقام مجاهدین به انسان داده است که بهشت جاودان است. مجاهدین فی سبیل الله افضل بر مردمی هستند که دائم به عبادت خداوند مشغولند از همه آنهایی که به خداوند ایمان دارند افضل هستند. این است که باید نواری را پر کنم که برخی از مسایل جبهه در آن ضبط شود و برخی از مسایل خودمان هم گفته شود این حرف ها را با یاد خدا شروع می کنم و با یاد خدا و یاد امام زمان (عج) به اتمام می رسانم. حدود ۶ سال و خرده ای شاید حدود ۷ سال است که ما در جنگ هستیم و در این مدت جوانان رزمنده فراوانی به جبهه آمدند و رفتند مجاهدین راه خدا برای رضای خدا دست از خانه و زندگی شان دست کشیدند و در این میدان عمل حاضر شدند تا بتوانند وظایف دینی خود را به انجام رساند به امام عزیزشان لبیک بگویند بتوانند پرچم لا اله الا الله را به اهتزاز در آورده حسین وار خود را در معرض خطرات، شداید و سختی ها و آزمایشات قرار دهند شاید بتوانند در زمره پیروان واقعی امام حسین (ع) قرار بگیرند.
من عذر می خواهم از اینکه این نوار را پر می کنم ، بخاطر اینکه قدرت بیان و قدرت حرف ندارم که بتوانم مسایل را مطرح کنم.
اول اینکه این بسیجیان و پاسدارانی را که در خط مقدم و جبهه و پشت جبهه عاشقانه جهاد می کنند و احکام اسلامی را اجرا می نمایند بشناسیم آنان شیفتگان حقیقت هستند می خواهند همیشه صداقت، پاکی و درستی در وجودشان و محل کارشان موج بزند اگر پلیدی و ناپاکی را ببینند آزرده خاطر می شوند. آن قدر نسبت به این ارزش ها حساس هستند که حاضرند تمام وجودشان را در این راه بدهند ،تا دیگران را صادق،پاک و درستکار ببینند متأسفانه عده ای صداقت آنان را درک نکرده اند تا حمایت لازم را از آنان داشته باشند آنانی که درک کرده اند همان مسئولان مستقیم شان است که ارزش آنان را می دانند و نظرشان به آنان است و همه ورد زبانشان این است که وجود این عزیزان ، رزمندگان ،سالم باشد باید شرایطی حاصل شود که به زندگی و کارهایشان رسید هنوز هستند کسانی که آنان را درک نکرده اند و نتوانستند بفهمند بسیجی یعنی چه؟
بسیجی ها وقتی به جبهه اعزام می شوند واحدها را خودشان اعلام می کنند وقتی از آنان می خواهی در فلان واحد کار کن می گوید من در ادوات ورزیده ام آنجا باید مشغول بشوم یا در گردان آر پی جی زن باید باشم یا فلان واین عشق توی دلش هست از همانجایی که دارد می آید به عشق همان واحد حرکت می کند وقتی واحد مورد علاقه اش را انتخاب نمود شروع به آموزش و یادگیری می کند آموزش های مختلف را یاد می گیرد شب تا صبح و صبح تاشب به کار و آموزش امور جنگی مشغولند اگر در کارش نواقصی است سعی دارد آنها را برطرف نماید اگر در آموزش چیزی را جا گذاشته است سعی می کند یاد بگیرد تا قادر باشد کار بهتری را عرضه کند چون عملیات کوهستانی، دشت باز و دیگر عملیات به یک صورت نیست هر کدام تاکتیک های مربوط به خود را دارد باید از تجربیات گذشته استفاده شود و آنها را با شرایط جدید تطبیق داد و در این صورت می تواند خود را به خوبی برای عملیات آینده آماده سازد مثلاً زمانی عملیات ما آبی خاکی شد از این جهت خیلی از امور لازم برای خودمان روشن نبود ولی الحمدلله روشن شد خیلی از مسائل بود که ما متوجه آنها نبودیم ولی وقتی در عملیات قرارگرفتیم متوجه شدیم که این جنگ برایمان منفعت داشت منفعت های زیاد، ما قرارشد روز اول به تبور برویم و آنجا را تحویل بگیریم کیلومترها با بلم راه رفتیم در داخل هور العظیم متوجه شدیم که در اینجا باید یک طور دیگر جنگید تاکتیک هایی را به کار ببندیم که بتوانیم مقاومت کنیم حداکثر مقاومت را داشته باشیم روزهای اول وضعیت داخل آب برایمان مأنوس نبود شاید هم فکر می کردیم که نتوانیم در اینجا خوب بجنگیم نتوانیم خوب مقاومت کنیم ولی با رفتن و حضور یافتن در آنجا و با آموزش هایی که برادران ما دیدند باورمان شد که می توانیم دو عملیات انجام شد آنقدر اعتماد به نفس و قدرت یافتیم که می توانستیم ادعا کنیم در اقیانوس ها هم می شود جنگید با همین امکانات کم خود می توانیم خیلی کارها بکنیم. حتی کشتی های دشمن را ساقط کنیم حتی ناوگان های دشمن را از کار بیاندازیم حتی در مقابل همه قدرت هایی که بر علیه اسلام بلند شدند قد علم کنیم این را دشمن هم فهمیده بود، دشمن قدرت اسلام را فهمید موقعیت و وضعیت اسلام را و خلوص بچه های بسیجی را متوجه شد در وجود بسیجی ها عشقی زبانه می کشد که همه چیزشان را فرا می گیرد ایثارشان، فداکاری هایشان همه و همه به عشق به مکتب وابسته است که انسان را عاشق می کند این مکتب است که انسان را امیدوار می کند؛ او را پا بر جا و استوار نگه می دارد یادآوری جنگ های گذشته در صدر اسلام برای نیروهای مان لازم است ما می توانیم با یادآوری جنگ های بدر، احد، خیبر و دیگر جنگ های صدر اسلام که در بیشتر آنها مولایمان علی مرتضی (ع) شرکت کرده بود پیامبر اکرم (ص) در آن جنگ ها حضور داشته اعتقادشان را ریشه دار کنیم و بگوییم بعد از آن نبردها، امام حسین (ع) در کربلا حماسه ای بپا نمود و بر علیه ظلم قیام جانانه کرد؛ او بر علیه ستم پیشگان و ستمگران قیام کرد مظلومیت خود را به عالم نشان داد. به ما درس داد که چگونه باید در آینده زندگی کنیم و قدرت مکتب خود را به عالم بشناسانیم امام حسین (ع) در روز عاشورا یک عملیات نکرد چندین هزار عملیات انجام داد.

عملیات امام (ع) جنبه های معنوی، اقتصادی، اجتماعی، رزمی، تاکتیکی و … را در خود داشت وضعیت خود، موقعیت خود و مشخصات خود به مردم و مردم را به آینده ای که در پیش دارند آگاه نمود گذشته و جاداد خود را معرفی فرمود. با همه آنهایی که کمر به قتل او بسته بودند اتمام حجت نمود تا نگوئید نمی دانستیم چه کسی را کشته ایم وقتی توطئه های آنان در قتل امام حسین (ع) در خانه خدا برملا شد و رسوا شدند جنگ روی در روی را ‎آغاز نمودند و امام حسین (ع) همه یاران خود را یکی پس از دیگری فدای اسلام کرد و زن ها و بچه ها را به صحنه آورد تا به آیندگان بیاموزد وقتی اسلام در خطر است اهل و عیال ارزش ندارند و باید خدا شوند …
زینبی که در دامان پر مهر و محبت چون دامن پاک فاطمه زهرا (س) پرورش یافت و از او درس ها آموخت از پیامبر اکرم (ص) و از پدرش علی مرتضی (ع) درس گرفته بود از برادرانش حسن و حسین (ع) چیزهای فراوانی آموخت در عاشورا حضور یافت و همه آن دانسته ها را در صحنه عاشورا و در اسارتش پیاده کرد؛ اسارتش یک کلاس درس بود رشادت و بزرگواریش و قدرت بیانش درس بود، خطبه اش دانشگاه بود این ها همه اهدافی هستند که رزمنده به آنها عشق می ورزد، و مفتخر است که آن درس ها را از ائمه گرفته است.
حرکتی که یک رزمنده در جبهه می کند این است که آر پی جی بر دوش به دنبال شکار تانک می رود چون مکتب دارد و به خاطر مکتب آر پی جی بر دوش می گیرد تا شکارش نکند آرام نمی گیرد این رشادت، جسارت و قدرت را مکتبش به او داده است دلیری به او داده است. مکتب به او قدرت و جسارت داد تا بتواند از حریم مقدس اسلام دفاع کند.
در عملیات والفجر ۸ مسایلی را در عملیات آبی خاکی داشته ایم که همه اش را نمی شود بیان کرد ولی گوشه ای از آموزش های را که آنان دیده اند نقل می کنم برای اولین بار در آب بهمن شیر افتادند وقتی اولین بار داخل آب شدند تصور نمی کردند که بتوانند از این طرف آب به آن طرف بروند با آموزش هایی که دیدند بعد از چند روز توانستند علیرغم جزر و مدی که آب داشت به آن طرف آب بروند روزهای بعد رفتن و آمدن ها چندین بار تکرار شد و همین تمرین در شب و شب هایی که هوا تاریک بود انجام می شد.
آنان در آب سردی که جزر و مد هم داشت تمرین می کردند، می لرزیدند ولی با این همه امید به چیزی داشتند، امید به پیروزی، امید به رسیدن هدف، امید به اینکه حرف امامشان اطاعت کرده باشند امید به اینکه حرف و فرمان خدا را اطاعت کرده باشند و وعده هایی را که خداوند داده است تحقق یابد … آنان این تلاش را داشتند تا بلکه خانواده شهدا را خوشحال کنند روح همرزمان شهیدشان را آنان راضی و خشنود باشد چون پیمانهایی بسته بودند که آنان که مانده اند راه را ادامه بدهند و شوق ادامه دادن راه است که آنان این همه خطرها را پشت سر می گذارند و بعد از آموزش خسته و کوفته برمی گردد به سنگرهای خودشان، همانجایی که گرد هم می آیند با هم غذا می خورند، حرف می زنند دعا و مناجات می کنند، نماز اقامه می کنند همانجا آقایی بلند می شود نوحه می خواند و بقیه به سینه می زنند البته نوحه خواندن و سینه زدن در آنجا حالت دیگری دارد چون نوحه و سینه در میدان عمل است و با شرایط عادی فرق دارد حالتی که یک رزمنده در محوطه جنگش دارد نمی تواند با بیرون از این حالت یکی باشد چون در میدان عمل حالتی پیش می آید که خود رزمنده متوجه نیست حتی چشم نیز بین دوربین ها قادر به ثبت دقیق آن حالت نیستند صداها قادر به برداشتن همه صداها نیستند حتی نویسندگان قاصرند که این حرکت ها و حرف ها و صحبت هایشان را روی کاغذ بیاورند این مسایل و حد ارزش آنها را فقط خدا می داند غیر از خدا کسی نمی داند که حرکت معنوی آنان چه اندازه بالاتر از حرکت عملی آنان است آن حرکت معنوی انسان است که می تواند حرکت عملی اش را جهت بدهد اگر رزمنده حرکت معنوی نداشته باشد حرکت عملی اش ارزشی ندارد.
اگر دقت کنیم همین حرکت عملی و عملیاتی را دشمن هم دارد ولی سوال این است که چرا به او مقاومت و استواری نمی دهد؟ ولی ما مقاوم هستیم چه فرقی است؟ فرق این است که ما در سنگرهایمان قرآن داریم مناجات داریم، دعا داریم، یاد و خاطره شهدا را داریم، امام حسین (ع) و عشق به ولایت را داریم به یاد مظلومیت علی (ع) زهرا (س) هستیم ولی دشمن این حرکت را ندارد. وقتی سنگرهای دشمن را تصرف می کردیم داخل آنها عکس، روزنامه ناجور و شیشه های مشروبات الکلی را می دیدیم ورق های مار و عکس ها مبتذلی که به دیوار زده بودند!! عکس ها و نقاشی های مبتذل روی دیوارهای سنگرهایشان کشیده بودند ولی در سنگرهای ما عکس های امام امت نصب شده بود. مطالب ارزنده و آموزنده نوشته شده بود آنچه که رزمندگان ما به همراه دارند قرآن، نهج البلاغه، مفاتیح و کتاب های شهید مطهری و …است ولی دشمن و سنگرهایش این وضعیت را ندارد این است که ما پیروزیم، این است که ما استوار و مقاوم هستیم و می توانیم ادعا کنم همه وجودمان صرف اسلام می شود باکی ندرایم.
این مقدمه ای بود از وضعیت ما و نیروهایمان وقتی که وارد عمل می شدند. وقتی عملیات والفجر ۸ شروع شده بود و نیروهای ما داخل آب افتادند غواص ها که همان نیروهای خط شکن ما بودند کار را آغاز نمودند. نیروهای موج بعدی آنهایی بودند که در قایق ها نشسته و آماده بودند تا اینکه غواص ها به سنگرهای دشمن حمله کنند این عمل آنان با ما امکان می داد تا نیروهای دوم ـ داخل قایق ها ـ را حرکت بدهیم می بایست حرکت زمانی و مکانی را دقیقاً محاسبه می کردیم باشید مشخص می شد که چه ساعتی باید این نیرو را حرکت داد.
آن شب مقداری باران آمد ابر روی آسمان پیدا شد دشمن متوجه نشد که ما قصد حمله داریم اطلاعی نداشت . نیروهای عمل کننده همچنان به پیش می رفتند چون عرض اروند زیاد بود و نیروها می بایست وقت زیادی صرف می کردند با وضعیت سرد هوا این حرف تو دل نیروها بود که آیا می توانند خوب عمل کنند آنان می خواستند پیروز شوند و پیروزی را برای خانواده های شهدا به ارمغان ببرند بتوانند با این پیروزی امام خودشان را شاد کنند.
بتوانند با این پیروزی ملت محروم دنیا را امیدوار کنند حرکت شروع شد وقتی به وسط آب رسیدند عده ای از برادرها ، چند نفری ، با صدای یا حسین و یا علی و یا زهرا از پا می افتند گویا آب آنان را گرفته بود ولی حرکتشان را ادامه می دادند و جلو می رفتند سر و صدای آب این صداها را به گوش دشمن نرساند و آنان نتوانستند از موضع رزمندگان سر در بیاورند تا اینکه به پای کار رسیدند. تخریب چی ها یکی پس از دیگری معبرها را باز کردند نیروها وارد معبر شدند آمادگی خودشان را اعلام کردند تا دستور عملیات با رمز یا زهرا (س) داده شد و نیروها در آن وهله اول با نارنجک ها و سلاح هایی که داشته اند به دشمن حمله کردند.
با اولین برخورد با دشمن، نیروهای خودی روی سنگرهای آنان رفتند زمان زیادی طول نکشید که قایق ها به حرکت در آمدند و معبرهایی را که از پیش تعیین شده بود باز کردند. قایق ها با دریافت علامت چراغ دستی به سمت معبرها رفتند و جنگ را شروع کردند. دشمن تا آن زمان متوجه این مسأله نشد که این طور غافلگیر بشود قبل از رسیدن غواص ها به سنگرها و باز کردن معبرها دشمن چند بار چراغ روشن و خاموش کرد با نور افکنهای خیلی قوی این کار را کرد. اول خیال کردیم دشمن از حمله ما آگاه شد بعد فهمیدیم دشمن متوجه مسأله نشد. برادران با اطمینان کامل معبرهایشان را باز کردند منورها یکی پس از دیگری زده شد تیراندازی آنها به چپ و راست می شد باز خیال کردیم حمله لو رفت در این عملیات بعد از این غافلگیری برادران بالا رفتند و دشمن را به عقب راندند یک نفر از دشمن قادر به فرار نشد همه را به هلاکت رساندند فرماندهی گردانشان به فرماندهی تیپ پیام داد که ما داریم اسیر می شویم ما داریم اینجا کشته می شویم رزمندگان ایرانی خیلی به سرعت آمدند و ما را غافلگیر کردند فرمانده تیپ می گوید مقاومت کن فرمانده گردان می گوید من نمی توانم مقاومت کنم رسیدند، دیگر تمام شد صدا قطع می شود و بعد از چند لحظه خود فرمانده تیپ به فرمانده لشکرش مخابره می کند که من هم دارم اسیر می شوم باورشان نشد که این اندازه سرعت عمل داشته باشیم و بتوانیم دشمن را غافلگیر کنیم این از عظمت روح این رزمندگان است این رزمندگان خداجو .
این گوشه ای است از وضعیت والفجر ۸، همینطور بودند عملیات یا صاحب الزمان ادرکنی از داخل آب عبور کردیم با اینکه دشمن می دانست و می توانست عزیزان ما را درو کند ولی اینجا خدا نخواست و برادران رفتند و کار دشمن را یکسره کردند و دشمنان را به جهنم فرستادند. بعد از آن عملیات های دیگر آبی شروع می شود که در گوشه و کنار خلیج یا در جاهای دیگر بود. تنها چیزی که به این عزیزان دلگرمی می دهد عشق به خداست و عشق به لقای پروردگار و عشق به ائمه اطهار (ع) است عشق به حقوق حقه اسلام است و هدف پیاده کردن احکام مقدس اسلام و برافراشتن پرچم افتخار اسلام است.
این عزیزان ـ این پاکبازان در همه عملیات ها، پرشور و پرطراوت و با عشقی مملو از ایمان، ایثار، فداکاری و گذشت شرکت نموده، مردانه ایستادند و جنگیدند.
خدا ما را موفق گرداند تا بتوانیم سرباز خوب و واقعی اسلام باشیم و بتوانیم فردای قیامت نزد ائمه اطهار علیهم السلام سربلند باشیم.والسلام
عکس هایی دیده نشده از شهید حاج حسین بصیر

1_665

مرحوم محمد حسن بصیر و مرحومه سیده سکینه طیبی نژاد پدر و مادر شهید حاج حسین بصیر
1_002