«ریاض. سال ۲۰۰۷. سمپوزیوم اوپک، قبل از اجلاس سران. رایزن انرژی آمریکا، در جلسه‌ای که بسیار بزرگ بود، برخاست و اوپک را به گوشه رینگ برد. چنان‌که، کل سالن یکی دو دقیقه برایش کف زد. اعضای اوپک، طبیعتا ناراحت بودند. اینجا بود که کاظم‌پور اردبیلی از جا برخاست. چنان خطابه‌ای کرد که دو برابر رایزن آمریکا برای او کف زدند. باور نمی‌کنید که چه افتخاری به او می‌کردند.»

به گزارش بلاغ، رضا زندی، خبرنگار حوزه انرژی، در یادداشتی در روزنامه اعتماد درباره حسین کاظم‌زاده اردبیلی، نماینده فقید ایران در اوپک نوشت: «سال‌ها قبل، وقتی عمرش به دنیا بود، درباره‌اش نوشته بودم: «او مجتهد نفت است.» هم «فهم عالی» از مسائل مالی داشت، هم «استاد دیپلماسی» و مسائل استراتژیک نفت بود. روابط بین‌الملل را در «مُشت» داشت و به‌واسطه سال‌ها حضورش در هیات‌مدیره شرکت ملی نفت و ریاست هیات‌مدیره نیکو، بالا و پایین «فنی پروژه» را می‌فهمید. حسین کاظم پور اردبیلی، نماینده ایران هیات عامل اوپک، می‌توانست در نفت «حکم» بدهد. او دیروز با «دنیا» خداحافظی کرد و راهی «سفر آخرت» شد؛ در حالی که «رازهایش» را در چمدانش داشت.
۱- هتل کمپینیسکی. وین. دسامبر ۲۰۱۹. این، آخرین باری بود که حسین کاظم‌پور اردبیلی برای حضور در اجلاس اوپک، پایش را به وین گذاشت. شماره اتاقش ۲۰۹ بود. با پیامک مرا به اتاقش دعوت کرد و بیش از یک‌ساعت و نیم با هم گفت‌وگو کردیم. با حرارت سعی کرد ناراحتی‌اش را از بیرون ماندن نفت ایران از بازار بیان کند. کاظم‌پور اردبیلی میانه‌ای با شعار نداشت. او عمل‌گرایانه صحبت می‌کرد و راهکار می‌داد. واقعا «عاشق ایران» بود. در همان دیدار آخر فکرش را برای جایگزینی نفر جدید به جای خودش، با ذکر نام جانشینش، با من در میان گذاشت. کاظم‌پور در انتخاب جانشینش هم هوشمند بود. در وصف نامزد پیشنهادی‌اش برای هیات عاملی اوپک می‌گفت که «جوان است و عدد و رقم می‌فهمد.» و به‌راحتی نمی‌توانند او را بازی دهند. (کلمه دیگری به‌ کار برد.)
۲- الجزایر- اتاق محل اقامتش، سال ۲۰۱۶. برایم با جزئیات تعریف کرد که چگونه در جلسه نهایی‌سازی «توافق جهانی کاهش تولید» هم روس‌ها را راضی نگه داشته، هم به دل عربستانی‌ها را همراه کرده و به هیچکدام‌شان امتیازی از طرف ایران نداده است. وقتی بازی‌اش را برایم تعریف می‌کرد یادم می‌آید که برای کیاستش فقط لبخند می‌زدم. او شطرنج‌بازی قهار بود. چند وقت بعد وقتی سهمیه‌های توافق در وین امضا شد، فهمیدم که به‌شدت ناراحت است. پیش رفتم اما از عصبانیت حرف نمی‌زد. بعدها به من گفت که سهم بیشتری برای تولید نفت ایران، در توافق با عبدالعزیز بن سلمان، وزیر فعلی انرژی عربستان و معاون وزیر آن وقت، در الجزایر گرفته بود. اما در وین آن توافق امضا نشد. ایران در دوره پسا برجام قرار داشت و سهمیه تولید نفت برای ایران مهم بود. کاظم‌پور اردبیلی برای ایران می‌جنگید.
۳- ریاض. سال ۲۰۰۷. سمپوزیوم اوپک، قبل از اجلاس سران. رایزن انرژی آمریکا، در جلسه‌ای که بسیار بزرگ بود، بر‌خاست و اوپک را به گوشه رینگ برد. چنان‌که، کل سالن یکی دو دقیقه برایش کف زد. اعضای اوپک، طبیعتا ناراحت بودند. اینجا بود که کاظم‌پور اردبیلی از جا برخاست. چنان خطابه‌ای کرد که دو برابر رایزن آمریکا برای او کف زدند. باور نمی‌کنید که چه افتخاری به او می‌کردند.
۴- کاظم‌پور در اوپک، بازیگر نبود. بازیگردان بود. معروف بود که سه نفر در اوپک، استراتژی‌های بلندمدت و اصلی این سازمان را به آماده می‌کنند. عبدالعزیز بن‌سلمان، وزیر انرژی فعلی عربستان، محمد سینوسی بارکیندو، دبیرکل اوپک و حسین کاظم‌پور اردبیلی. او اما در صحنه نبود. این چند سال اخیر هم از دوربین فراری بود.
۵- به عنوان روزنامه‌نگار، دو دهه کاظم‌پور اردبیلی را از نزدیک می‌شناختم. در بسیاری از کنفرانس‌های داخلی و خارجی کنارش بودم. از من بپذیرید که او یکی از بی‌نظیرترین‌ها برای حفاظت از منافع ایران و کسب منفعت برای کشور بود. از دیروز در وصفش زیاد گفته‌اند. من می‌گویم: «یک آدم حسابی تمام‌عیار بود.» بارها از او خواستم خاطراتش را بنویسیم. او زیر بار نمی‌رفت. حالا باید این کار را بکنیم. قدر او شناخته نشده است. کسی که «مجتهد نفت» بود.