دورانی که فوتبال به ایتالیا تعلق داشت

به گزارش بلاغ، به نقل از بی ساکر، سه دهه پیش زمانی که نه یورو و نه تجار بزرگ چینی، آمریکای شمالی و عرب‌ها وجود داشتند فوتبال کاملا متفاوت بود و بهترین بازیکنان در کالچو ایتالیا بازی می‌کردند.
رونالدو نازاریو و زین الدین زیدان در سری آ ایتالیا پا به توپ بودند. پیش از آن‌ها ستارگانی همچون مارکو فان باستن، رود گولیت، لوتر ماتئوس، دنیس برگکمپ، پل گاسکوئین و کلینزمن در ایتالیا بازی می‌کردند. این دوران از دهه هشتاد با حضور دیگو آرماندو مارادونا در ناپولی آغاز شد اما اوجش به دهه ۹۰ بر می‌گشت. اگر بازیکنی می‌خواست در اروپا موفق باشد به ایتالیا می‌رفت.
یک دوران خاص و تکرار نشدنی که تیم‌های ایتالیایی اغلب در فینال‌های سه رقابت قاره سبز یعنی جام قهرمانان اروپا، جام یوفا و جام برندگان حضور داشتند. این در شرایطی بود که تیم‌های انگلیسی در اواخر دهه ۸۰ به دلیل فاجعه هیسل با محرومیت روبرو شده بودند.
در این ۱۰ سال ایتالیایی‌ها ۲۵ بار فینالیست شدند و توانستند ۱۳ قهرمانی را تجربه کنند. تنها دو یا سه تیم حمکرانی نمی‌کردند ۹ تیم توانستند به فینال های اروپایی در آن دوران صعود کنند.
یوونتوس رکوددار
تیم حکمران در آن زمان یوونتوس بود که از بازیکنانی همچون روبرتو باجو، راوانلی و یوگوویچ بهره می‌برد و سپس ستاره‌هایی همچون الکساندر دل پیرو و زیدان به این تیم پیوستند. بیانکونری‌ها در دهه ۹۰ به شش فینال صعود کردند و در سال ۱۹۹۶ توانستند با شکست آژاکس در ضربات پنالتی فاتح لیگ قهرمانان شوند. همچنین در سال ۱۹۹۰ جام یوفا را با پیروزی برابر فیورنتینا که از باجو و دونگا بهره می‌برد فتح کرد. این تیم دوباره در سال ۱۹۹۳ با شکست دورتموند قهرمانی در جام یوفا را جشن گرفت.
بانوی پیر همچنین دو بار به فینال لیگ قهرمانان صعود کرد اما ابتدا در سال ۱۹۹۷ برابر دورتموند شکست خورد و سپس مغلوب رئال مادرید یوپ هاینکس در سال ۱۹۹۸ شد. تیم تورینی دوباره فینال جام یوفا را تجربه کرد اما برابر پارما مغلوب شد. دینو باجو با گل هایش این قهرمانی را برای تیمش به ارمغان آورد.
میلان، اینتر و پارما
پس از یوونتوس، پارما و تیم های شهر میلان درخشیدند. پارما توانست در فینال جام یوفا ۱۹۹۵ یوونتوس و در سال ۱۹۹۹ مارسی را شکست دهد تا دو قهرمانی در این رقابت‌ها را تجربه کند. در آن تیم جانلوئیجی بوفون، فابیو کاناوارو، لیلیان تورام و ارنان کرسپو بازی می‌کردند. پارما علاوه بر این دو جام توانست جام برندگان ۱۹۹۳ را فتح کند اما در فینال بعدی مقابل آرسنال دیوید سیمن و آلن اسمیت شکست خورد.
میلان که اواخر دهه ۸۰ روزهای درخشانی را سپری می کرد توانست در آینده با قهرمانی در جام قهرمانان اروپا ۱۹۹۰ به این موفقیت ادامه دهد. این پیروزی برابر بنفیکا به دست آمد. روسونری‌ها با یک جشنواره گل برابر بارسلونا فاتح لیگ قهرمانان ۱۹۹۴ شدند. آن ها فینال های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۵ را به ترتیب برابر مارسی و آژاکس از دست دادند.
اینتر بدون سر و صدا در چهار فینال حاضر شد و توانست سه بار جام قهرمانی را بالای سر ببرد. آن ها به خاطر ناکامی در فتح سری آ نتوانستند در لیگ قهرمانان حاضر شوند اما قهرمانی در جام یوفا سال های ۱۹۹۱، ۹۴ و ۹۸ را به ترتیب برابر رم، سالزبورگ و لاتزیو تجربه کردند. همچنین به فینال ۱۹۹۷ صعود کردند اما مغلوب شالکه شدند.
افتخار برای سامپدوریا، تورینو، رم و لاتزیو
تنها آن چهار تیم در دهه ۹۰ ندرخشیدند و سامپدوریا توانست شگفتی ساز شود. این تیم به فینال جام قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۲ رسید اما در وقت‌های اضافه مغلوب بارسلونا شد. در جام برندگان ۱۹۹۰ با دو گل ویالی در وقت‌های اضافه اندرلخت را شکست دهد و قهرمان شد.
لاتزیو هم دو فینال را تجربه کرد. ابتدا در جام یوفا ۱۹۹۸ مغلوب اینتر رونالدو شد اما توانست جام برندگان ۱۹۹۹ را برابر مایورکا فتح کند. در آن زمان کریستین ویری و پاول ندود برای تیم ایتالیایی بازی می کردند.
رم، فیورنتینا و تورینیو بدشانس بودند و با وجود این که به سه فینال راه یافتند اما در کسب قهرمانی ناکام بودند. فیورنتینا مغلوب یوونتوس شد، رم از اینتر شکست خورد و تورینو که به فینال جام یوفا ۱۹۹۲ رسیده بود برابر آژاکس بدشانس بود و به خاطر دو برابر بودن ارزش گل های خارج از خانه از قهرمانی بازماند.
مارتین واسکس، آلدایر، دونگا، فولر، برتولد، برگکمپ، سالاس، ورون و خیلی از بازیکنان دیگر ستاره هایی بودند که در ایتالیا بازی ‌کردند. آن‌ها در برجسته کردن دوران درخشان کالچو در دهه ۹۰ تاثیر گذار بودند.