تاریخ انتشاريکشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۸ - ۱۳:۳۰
کد مطلب : ۴۱۱۹۳۷
شهید مجتبی حیدری در 28 دی‌ماه سال 1348 متولد و در 22 بهمن سال 64 به شهادت رسید و پس از 9 سال گمنامی تنها چندتکه استخوان و یک پلاک به‌جامانده از او، تسلی قلب بی‌تاب پدر و مادرش شد.
۰
plusresetminus
به گزارش بلاغ به نقل ازشهید مجتبی حیدری در صبح روز 28 دی‌ماه سال 1348 متولد شد، در کنار سایر خواهران و برادران خود پرورش یافت و جهت تعلیم و تربیت راهی دبستان روستای نصرت‌آباد شد.
در آن زمان که جامعه فراز و نشیب‌های خاصی داشت و می‌رفت تا حکومت سلطنتی و استبداد پادشاهی از ایران برچیده شود، مجتبی نوجوانی 11 ساله بود که نوید پیروزی انقلاب اسلامی و شکست دیو پلید طاغوت را شنید و همچون هزاران آزادی‌خواه دیگر اشک شوق ریخت و سجده شکر بجا آورد.

او پس از طی دوره دبستان وارد مدرسه راهنمایی 15 خرداد روستای مهرآباد (مهردشت فعلی) شد و چندی نگذشت که صدام خون‌آشام نتوانست آزادی ملت ستمدیده ایران را تاب بیاورد و به مرزهای ایران حمله‌ور شد. در این دوران مجتبی با پایگاه مقاومت محل به‌طور شبانه‌روزی در ارتباط بود و در مهرماه سال 63 رسماً به عضویت پایگاه مقاومت شهید چمران نصرت‌آباد درآمد.
مجتبی چندین مرتبه برای اعزام شدن به جبهه به شهر ابرکوه مراجعه کرد؛ اما به دلیل سن کم هر بار با مخالفت مسؤولین مواجه می‌شد تا اینکه عشق به جبهه او را وادار کرد تا با دست بردن در کپی شناسنامه خود، برای رفتن به جبهه ثبت‌نام کرد.
او بعد از اتمام دوره راهنمایی جهت گذراندن دوره آموزش نظامی در تاریخ 15 تیرماه سال 64 اعزام و پس از یک ماه آموزش نظامی در آخرین روز از مردادماه همان سال، برای اولین مرتبه به جبهه اعزام شد.

شهید حیدری حدود دو ماه در جبهه با دشمن جنگید و بعد از پایان مأموریت هنگامی‌که به مرخصی آمده بود در پوست خود نمی‌گنجید و دائماً درباره جنگ و جبهه و حضور پر شور جوانان در دفاع از دین و میهن اسلامی سخن می‌گفت و جوانان محل را تشویق می‌کرد تا از این خرمن پر فیض خوشه‌ای برچینند.
او در مدت کوتاه مرخصی به پدر در امر کشاورزی و دامداری کمک می‌کرد و هر روز انتظار می‌کشید تا موعد اعزام نیروی بسیج فرا برسد و او بتواند برای دومین بار به جبهه برگردد. سرانجام در 13 آذرماه برای دومین دفعه به جبهه اعزام شد.
هم‌زمان با حضور مجتبی در جبهه دو برادر و پدرش هم در جبهه حضور داشتند و او به همراه چند تن از دوستانش روز 22 بهمن سال 64 در عملیات والفجر 8 در جزیره ام الرصاص به شهادت رسید و پیکر مطهرش همچون لاله‌های بی‌سر و شقایق‌های پرپر بر روی خاک‌های گرم جنوب مفقود شد.
پیکر مجتبی به همراه هم‌رزمان شهیدش یعنی علی تولایی و مسلم رجبی که جز پلاک و چندتکه از استخوان نبود، پس از 9 سال تفحص و به زادگاهش بازگشت.
از جمله ویژگی‌های بارز شهید حیدری کمک حرفی و سکوت در جمع بزرگ‌ترها و صمیمیت و مهربانی در جمع دوستان بود و این رفتار باعث می‌شد کمتر کسی از او رنجیده‌خاطر شود.






بلاغ: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما

سینمای دفاع مقدس؛ محبوب و مهجور
جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
چرا مجازات ارتداد سنگین است؟
چهارشنبه ۸ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰