به گزارش بلاغ، اما و اگرها درباره برگشتن یا برنگشتن استراماچونی سرمربی ایتالیایی باشگاه استقلال تهران به قوت خود باقیست. این مربی ایتالیایی 16 آذرماه با عدم شرکت در تمرین تیم فوتبال استقلال، ساز جدایی را کوک کرد.
وی بامداد هجدهم آذر تهران را به مقصد کشورش ترک کرد؛ آن هم در شرایطی که اعضای هیئت مدیره استقلال شب قبل از سفر قصد داشتند با حضور در منزلش، به هر شکل ممکن این مربی را راضی به ماندن کنند.
بعد از این اتفاق بود که استقلال با روحیه‌ای ضعیف وارد دیدار با پیکان شد. این تیم در آن مسابقه 2 امتیاز خانگی را از دست داد و چه بسا اگر ضربه پنالتی شهریار مغانلو گل می‌شد، آبی پوشان وارد بحرانی جدی می‌شدند اما روحیه برتری طلبی آبی پوشان در هفته‌های اخیر مانع از این اتفاق شد. استقلالی‌ها بدون مربی به مصاف شاهین هم رفتند و با 4 گل به پیروزی رسیدند.
اعتراض سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی
اخبار ضد و نقیض درباره استراماچونی، فضای ورزش را نیز تحت‌الشعاع قرار‌داده تا جایی که حالا صدای اعتراض برخی چهره‌های ورزشی شنیده می‌شود. دیروز محمد بنا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی و یکی از مربیان پرافتخار ورزش ایران در یکی از صفحات اجتماعی خود نوشت:
«به نام ایران و ایرانی. مملکتی داریم طلا، مردمی داریم جواهر.
متاسفانه در این برهه از زمان هم گرفتار انواع و اقسام مصائب و مشکلاتیم: تحریم، درگیری داخلی و خارجی، بلایای طبیعی(سیل و زلزله و...)
باز هم شکر! اما قسمت جالب ماجرا اینجاست که در این اوضاع و احوال بزرگترین دغدغه ما نه مشکلات مردم است، نه اقتصاد بیمارمان و نه مسائل اجتماعی و نه دغدغه‌های فرهنگی ما. که هر روز درحال تحلیل رفتن است و از چیزی که اجدادمان بود هر روز هزاران کیلومتر فاصله می‌گیریم. بزرگترین نگرانی این روزهای ما حل مسئله مربوط به دستمزد و مدت قرارداد استراماچونی کبیر شده است.
با مزه‌اش این قسمت است که در این وضعیت، مدیر ما افتخار می‌کند که دو شب پشت درب سفارت خوابیده تا مشکلات جناب آقای سینیور را حل و فصل کند. البته به استقلالی‌های عزیز برنخورد. بحث من تیم خاصی نیست، صحبت فقط و فقط اعتبار ملی است. منظورم مظلومیت مربیان ایرانی است. چرا فراز کمالوند بخاطر نداری و رسیدگی نکردن به تیمش باید استعفا بدهد؟ یحیی گل‌محمدی با آن نبوغ ذاتی و نتایج عالی‌اش از شرایط گله می‌کند و چرا گوش شنوایی برای حرف‌هایش نیست؟
رسول خطیبی عزیز با همه مشکلات با ماشین‌‌سازی ادامه می‌دهد و پا پس نمی‌کشد. این عزیزان کارشان را ادامه می‌دهند و نصفه شب بطور یکطرفه قراردادشان را فسخ نمی‌کنند چون تعصب مملکتشان را دارند.
اصل مطلب این است که این روزها عزت نفس ما گم شده و شاید هم عمدا گمش کرده‌اند. واقعا مدیریت در ورزش ما چه تفکری دارد و به کدام سمت و سو کشیده می‌شود؟ ملاک برتری را چه می‌داند؟
شما را به خدا یکی بیاید جواب بدهد. کاروان ورزشی ما تا چند ماه آینده باید عازم مسابقات المپیک بشود، نباید فکری برای این همه رشته ورزشی و ورزشکار که به دنبال کسب افتخار برای مملکت هستند داشته باشیم؟ واقعا الان بزرگترین مشکل ما برگشتن یک سرمربی خارجی که بخاطرش این همه به آب و آتش می‌زنیم است؟ سوای ورزش یک سؤال مهم ذهن همه را درگیر کرده است، واقعا در حال حاضر اوضاع و احوال مملکت ما آنقدر خوب و عالی و همه چیز روبراه است و مردم در رفاه کامل هستند که تنها دغدغه ما نازکشیدن از سرمربیان خارجی و جسارتا کولی دادن به آنها است؟
خدا قوت فدراسیون ۵ ستاره فوتبال! این رویه را باب نکنید که خارجی‌ها بیایند در مملکت خودمان تا گردن روی سرمان کلاه بکشند و هر طور بی‌احترامی به ما بکنند و جسارتا ما گاو شیرده بشویم تا ما را بدوشند، بعد هم هر وقت دلشان خواست شب و نصفه شب جمع کنند و بروند به سلامت.
بحث غرور ملی است! بحث عزت نفس ملی است! بحث بی‌توجهی به مسائل و دغدغه‌های مردم و ورزشکاران غیر فوتبالی است. شما را به خدا آنقدر بی‌تفاوت نباشید.»
صالحی امیری رئیس‌کمیته ملی المپیک هم با انتقاد از رفتار مربیان خارجی نسبت به هواداران تیم ملی و باشگاهی در فوتبال ایران گفت: جای تاسف است که مربیان خارجی هیچگونه دغدغه‌ای در مورد باشگاه و هواداران تیم ملی ندارند و تنها بدنبال مطالبات ارزی خود هستند و این رفتار شایسته مردم بزرگ ایران نیست.
حسینعلی حاجی دلیگانی نماینده مردم شاهین شهر و عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی از وزیر ورزش و جوانان خواست که قرارداد مربیان خارجی فوتبال را شفاف و منتشر کند.
عملکرد بد مدیران ورزش
در اینکه استراماچونی یکی از مربیان خوب و تاثیرگذار و بزرگ فوتبال ایران بود تردیدی نیست ولی ورزش، فوتبال و باشگاه استقلال با میلیون‌ها هوادارش بزرگتر از این مربی ایتالیایی هستند. دلیلی ندارد برای چند روز کل ورزش ایران تعطیل شود و تعدادی از مسئولان ورزش به دنبال کار استراماچونی باشند. البته ریشه چنین اتفاقاتی در عملکرد مدیران و تصمیم گیرندگان ورزش است که به جای توجه به مسئولیت و وظیفه خود دنبال رفتارهای شبهه برانگیز، ضد ورزشی و خود خواهانه هستند.
دریافت صفحه با کد QR