شهید على‌اکبر بادپاهمدانى در وصیت‌نامه خود آورده است: راه خدا بهترین راه‌هاست، راه سعادت است و براى آخرت توشه بردارید که مهلت دنیا بسیار اندک است.

به گزارش بلاغ،«شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها،‌ شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».
تبرک لحظاتمان با شهید على‌اکبر بادپاهمدانى :
و آنچه می‌خوانیم بخشی از وصیت‌نامه شهید است:
بسم الله الرحمن الرحیم
التالبون العابدون الحامدون السائحون  الراکعون الساجدون الامرون بالمعروف والناعون عن المنکر و الحافظون لحدود الله و بشر المومنین (سوره توبه/ آیه 112)
اول اینکه شهادت مى‌دهم بر وحدانیت خدا و رسالت محمد (ص) فرستاده او و على اولادش ائمه طاهرین علیهم السلام و آخرین آنها حضرت مهدى، دیگر اینکه سفارش مى‌کنم شما را به تقوى و یاد خدا و راه خدا که بهترین راه‌هاست، راه سعادت است و اینکه دنیا را سبک نشمارید و براى آخرت توشه بردارید که مهلت دنیا بسیار اندک است.
من که نتوانستم در زندگیم این راه را بروم ولى آموختم که بهترین راه جاودانى همان است. سفارش مى‌کنم شما را که وقت زندگى کردن بسیار کم و حیف است که تلف شود و حیف که توشه‌اى براى آخرت از آن برندارید و در صحراى محشر بدون هیچ سرمایه‌اى وارد شوید از خدا بخواهید که هر آن به یاد او باشید که بهترین یار و انیس است، از خدا بخواهید آنچنان توانائى به شما بدهد که حافظ حدودش باشید.
و شما را وصیت مى‌کنم بر این که:
در صورتی که بدن من بعد از شهید به دستتان رسید حتی‌‌الامکان در همدان در کنار قبر پدرم مرا به خاک بسپارید زیرا در زندگى کمتر در کنارش بودم. براى پدرم بیشتر طلب آمرزش کنید که او مظلوم بود و مظلوم از دنیا رفت.
به مادرم بگویید که اولا از او مچکرم که من را این گونه تربیت کرد او اولین کسى بود بعد از خدا به من محبت داشت و مرا دوست مى‌داشت اگر چه نتوانستم ذره‌ای از زحماتش را جبران کنم. از او مى‌خواهم اگر گریه می‌کند براى فرزندش نباشد بلکه براى کسى باشد که از سپاه خدا در مصاف با دشمن شهید شده که امیدوارم با جده‌اش فاطمه (ع) محشور و از خدا بخواهد من با فرزندش حسین (ع) محشور شوم. از برادرم مى‌خواهم  دست از ولایت على (ع) و اولادش امام زمان (ع) و نایبش برندارد که نگهدارى ایمان در آخر زمان بسیار سخت است براى او هم کارى نکردم شاید فرصتى نشد خدا او را توفیق دهد.
در آخر از همه حلالیت می‌خواهم. من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضى نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلواتبدیلا