تریلرها با عناصر جنایی به یکی از ژانرهای ثابت کشور کره جنوبی در گیشه تبدیل شدهاند، اما جنبه بصری خشونت باعث جنجال شده است.
۰
به گزارش بلاغ،صنعت سرگرمی کره جنوبی که بیشتر بخاطر سریالهای درام اجتماعی موسوم به «K-dramas» و کمدیهای عاشقانه معروف به «sunny rom-coms» در سطح جهان شناخته میشود، اما در سالهای اخیر با سیل عظیمی از فیلمهای ژانر جنایی در گیشه مواجه شده است.
تریلرها با عناصر جنایی به یکی از ژانرهای ثابت کشور کره جنوبی در گیشه تبدیل شدهاند، اما جنبه بصری خشونت باعث جنجال شده است.
در سال ۲۰۱۷، در کره جنوبی ۳۷ فیلم سینمایی با بودجه ۳ میلیون دلار یا بیشتر تولید شد، که ۱۴ فیلم از آنها در ژانر فیلمهای جنایی دسته بندی میشدند و همین تعداد به عنوان محبوبترین ژانر در این کشور رتبهبندی شدند.
با وجود کاهش درآمد فیلم در کره جنوبی از ۲۲۰ میلیون در سال ۲۰۱۷ به ۲۱۶ میلیون در سال ۲۰۱۸ روند استقبال از ژانر جنایی همچنان ادامه دارد. چهارمین و ششمین فیلم بزرگ کره در سال گذشته، «مومن» با فروش ۳۸.۶ میلیون دلاری و «چهره تاریک جنایت» با فروش ۲۹.۲ میلیون دلاری به ترتیب، در ژانر جنایی با اُفت مواجه بودهاند. فیلم، «سلطان مواد مخدّر» با فروش ۱۴.۵ میلیون دلاری، که نتفلیکس پخش جهانی آن را برعهده دارد نیز از این قاعده مستثنی نیست.
یونگ هانسئوک، مدیر برنامهریزی سینمای کره در جشنواره بینالمللی فیلم بوسان، میگوید: وقتی ذائقه سینماروهای کرهای به بلوغ میرسد، طبعاً به ژانرهای مختلفی اشتیاق نشان میدهند و فیلمسازان هم شروع به افراط در ساخت انواع مختلف فیلمهای جنایی میکنند. خلق فیلم جنایی «خاطرات یک قتل» در سال ۲۰۰۳ نقش مهمی در کمک به ژانر جنایی در بدست آوردن طرفداران محلی و شناختن آنها داشت.
یونگ میافزاید: هجوم برنامههای تلویزیونی تریلر جنایی آمریکایی نیز مخاطبان کرهای را به این ژانر بیشتر عادت داد.
با وجود موفقیت مداوم این ژانر در گیشه، اما همه فیلمهای جنایی در این دوره مورد استقبال قرار نگرفتند. تریلر جنایی اکشن «وی آی پی» محصول سال ۲۰۱۷ به کارگردانی پارک هون جونگ، حاوی صحنههای خشونت تصویری علیه زنان بود که خشم عظیم مردم کره را درپی داشت.بسیاری از منتقدین نیز این فیلم را «زنستیزانه» خواندند. با ورود بحث جنبش «#MeToo»(جنبش علیه تجاوز و تعرض به زنان در صنعت سینما) در سال ۲۰۱۸ به صحنه سرگرمی کره جنوبی، از فیلمسازان خواسته شد تا آنچه را که تقریباً به صورت معمول در صنعت محلی از مضامین خشونت علیه شخصیتهای زن به تصویر کشیده میشد را با شرایط خاص این جنبش هماهنگ و سازگار کنند.
هنوز موج سینمای جنایی کرهای نشانه کمی افول در خود دارد. از دو فیلم کرهای که امسال در جشنواره کن اکران شد، یکی فیلم «پارازیت» برنده جنجالی «نخل طلا» به کارگردانی بونگ جون هو بود که در دسته فیلمهای جنایی قرار میگیرد. فیلم دیگر «گانگستر، پلیس و شیطان» به کارگردانی «لی وون تائه» بود که تنها در سینماهای کره ۲۴ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار کسب کرد. موفقیت این فیلم، کمپانی «بالبوئا پروداکشن» به مالکیت «سیلوستر استالونه» را برآن داشت تا نسخه آمریکایی آن را بسازد. دو مورد دیگر از فیلمهای ژانر جنایی کره جنوبی که در ماه سپتامبر و پیش از دوره تعطیلات موسوم به «کوزهاوک» اکران شدند با موفقیت در گیشه همراه بودند. «تازا: جک یک چشک» سومین فیلم از سری فیلمهای مردمپسند جنایی و «آدم بدها: قلمرو هرج و مرج» که اقتباسی از یک برنامه موفق تلویزیونی بود روایتگر پلیسی است که به دنبال محکومان فراری است.
سینمای کره جنوبی یکی از صنایع سینمایی بزرگ در آسیای شرقی است. از کارگردانان مشهور این سینما میتوان از «کیم کی دوک»، «ایم کوان تا»، «بونگ جون هو»، «پارک چان ووک» و «کیم جی وون» نام برد.
سینمای کره در مقایسه با تاریخچه نه چندان زیادش به پیشرفت قابل ملاحظهای بهخصوص در دو دهه اخیر دست یافته است. سینمایی که در سال ۱۹۳۵ که بسیاری از کشورهای جهان فیلمهای متعدد ناطق میساختند تازه اولین فیلم ناطق خود را میسازد. دلیل این مساله به مساله استعمار کره توسط ژاپن بازمیگردد که از ۱۹۰۵ آن را به تصرف خود در آورد و از سال ۱۹۱۰ آن را رسما بخشی از خاک خود اعلام کرد. این استعمار تا پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ و شکست ژاپن ادامه یافت. طی این دوران از سینما گرفته تا ادبیات و هنر تحت شدیدترین نظارتها و سانسورها قرار داشت که از مهمترین عوامل کندی حرکت سینمای این کشور محسوب میشود.
پس از جنگ جهانی دوم، قسمت شمالی شبه جزیره کره به روسیه و قسمت جنوبی به آمریکا رسید و بلافاصله نیز جنگ بین دو کره درگرفت و در دوران این جنک، بیشتر فیلمها نابود شدند. بیشتر فیلمسازان به شهر بوسان مهاجرت کردند و به ساخت مستندها و فیلمهای جنگی روی آوردند.
و اما از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۵ وضعیت سینمای کره بهبود یافت و از تولید ۸ فیلم در سال به تولید ۱۰۸ عنوان در سال ۱۹۵۹ رسیدند. بیشک یکی از فیلمسازان خلاق کره جنوبی «کیم کی یانگ» است که به خاطر ساختن فیلم درام کنیز در سال ۱۹۶۰ شهرت یافت. در آن دوران بیشترین اقبال متوجه فیلمهای او شد اما پس از چند سال به فراموشی گروید تا اینکه در دهه ۹۰ توجهها دوباره به آثار او منتهی شد.
«شین سنگ اوک» دیگر کارگردان شهیر و جنجالی کرهای است که زندگی بسیار پر فراز و نشیبی داشت. او با ساختن فیلمهایی چون «گلی در جهنم» در سال ۱۹۵۸ و «مهمان خانه و مادرم» در سال ۱۹۶۱ به شهرت رسید. او در سالهای پایانی دهه ۱۹۶۰ به ساخت فیلم رنگی روی آورد. در سال ۱۹۷۸ پس از ساختن ۸۰ فیلم در کره جنوبی او و همسرش را ربوده و به کره شمالی بردند. او هشت سال در سینمای کره شمالی کار کرد و سپس به هالیوود رفت و در آنجا فیلم موفق «سه نینجا» را با نام مستعار «سایمون شین» تولید کرد.
دهه ۸۰ میلادی فیلمسازان جوان سینمای کره جنوبی را احیا کردند. در این دوران سانسور کمتری اعمال میشد و همین باعث محبوبیت سینمای این کشور در ورای مرزها شد که با موفقیتهایی چون دریافت جایزه بهترین هنرپیشه نقش زن جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۹۸۷ آغاز میشد.
در دهه هشتاد به تدریج ممیزی از میان برداشته شد و کار برای تولیدات داخلی تسهیل شد اما آزادی ورود محصولات سینمایی خارجی بویژه هالیوودی رقابت را برای فیلمسازان داخلی سختتر میکرد لیکن همین موجب ارتقاء سطح کیفی سینمای این کشور میشد. از آن پس سینمای کره پیشرفت قابل ملاحظهای داشته است. در سال ۲۰۰۱ به طور میانگین ۷۰ فیلم در کره جنوبی تولید شد. در سال ۲۰۱۲، در کره جنوبی ۱۹۵ میلیون بلیت سینما فروخته شد که نشان از رونق سینما در کره جنوبی و پیشرفت روزافزون این صنعت دارد.