رضا نوری: توپی که برحسب اتفاق در سبد بسکتبال قرار گرفت بنده را بسکتبالیست کرد!

به گزارش بلاغ به نقل از مازند اسپرت، به نقل از مازند اسپرت، رضا نوری را کمتر کسی از ورزشکاران به ویژه بسکتبالیست‌های استان و کشور هستند که نشناسند. او همان کسی که سال‌ها در رده‌های ملی برای کشورمان بازی کرد و بعد از بازنشستگی به عنوان یک مربی در تیم ملی فعالیت کرد.

آخرین باری که تیم ملی جوانان به مقام قهرمانی آسیا رسید به سال 2008 بر می‌گردد که رضا نوری سرمربیگری آن را برعهده داشت.

اما بعد از آن کسی نتوانست با این تیم افتخاری کسب کند تا بعد از گذشت 8 سال باز هم تیم ملی جوانان با رضا نوری در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کرد و با توجه به انتقادات فراوان از سوی پیشکسوتان این رشته باز هم به مقام قهرمانی آسیا رسید و به مسابقات جام جهانی 2018 مصر صعود کرد.

به هرحال از قدیم گفتند کار را باید به دست کاردان سپرد.

بعد از قهرمانی در مسابقات جوانان آسیا گفتگویی را با رضا نوری اسطوره بسکتبال ایران ترتیب داده‌ایم که در ادامه مصاحبه خبرنگار ما با او را می‌توانید بخوانید:

139505061438261198231514

*شما که نیاز به معرفی ندارید اما بیوگرافی شناسنامه‌ای خود را بگویید:
محمدرضا نوری متولد 1330 شهرستان بابل

*اسطوره‎ای بنام رضا نوری چگونه به ورزش بسکتبال علاقه‎مند شد؟
برحسب اتفاق در دبستان یک توپی را انداختم سمت حلقه بسکتبال که آن توپ گل شد همان گل شدن توپ باعث شد تا بسکتبالیست شوم.

*مربیگری را چطور می‌بینید و چقدر علاقه‌مند هستید؟
آنقدر علاقه‌مندم که با 65 سال سن ادامه دادم. مربیگری کار بسیار سخت و طاقت فرساست و کار هرکسی نیست که مربیگری را انتخاب کند. یک مربی باید صبور باشد اعتماد به نفس داشته باشد و به دیگران احترام بگذارد، روانشناس باشد و... که کار بسیار مشکلی است به‌ویژه در ایران که مربیگری به‌عنوان شغل دوم اکثر مربی‌ها است.

*چه کسی و یا چه چیزی در مربیگری عامل پیشرفت شما بود؟
بنده از زمانی که بازی می‌کردم وقتی آقای غفوری مربی ما بود بعد از بازی در مورد بردها و باخت‌ها فکر می‌کردم تا اینکه بر حسب اتفاق آقای غفوری از بابل رفتند و به ناچار با 21 سال سن بنده را به عنوان مربی تیم بابل انتخاب کردند که اکثر بازیکنان از من بزرگتر بودند.

*مربی چقدر در موفقیت یک تیم تاثیر گذار است؟
به نظر من صد در صد.

*از بسکتبال بابل بگویید که خودتان مدتی رئیس هیات بودید و اکنون بیش از یکسال آن را تحویل داده اید؟
پتانسیل بسکتبال در بابل خیلی خوب است اما من همیشه گفتم آن چیزی که باعث عقب افتادگی بسکتبال بابل می‌شود اول مسائل مالی و دوم عدم تعامل بین اداره ورزش و جوانان شهرستان با اداره آموزش‌وپرورش است که اگر این دو مسئله حل شود من فکر نمی‌کنم بسکتبال بابل با مشکلی مواجه باشد.

*از بسکتبال مازندران چه انتظاری دارید؟
الان بسکتبال در اختیار اداره ورزش و یا هیئت‌ها نیست بلکه الان باشگاه‌ها در حال تیم‌داری هستند و بازیکن می‌سازند بخاطر همین در استان مازندران دلایل زیادی دارد که ما نمی‌توانیم باشگاه قوی داشته باشیم چون اکثر باشگاه‌ها دولتی هستند و همه آنها در اصفهان و خوزستان هستند که آنها در حال کار کردن هستند. در حال حاضر با شرایط بد اقتصادی که اداره ورزش و جوانان ندارد تا امورات روزمره خود را بگذراند چطور می‌تواند به ورزش فکر کند در نتیجه این باشگاه‌ها هستند که باید کار کنند در تهران و خوزستان بدلیل اینکه اسپانسرهایی دارند کار خوب انجام می‌شود اما در مازندران بجز کاله فکر نمی‌کنم اسپانسری وجود داشته باشد که ورزش را حمایت کند.

*موفقیت تیم ملی جوانان را در چه چیزی می بینید؟
پشتکار، استمرار در تمرینات سخت، مسابقاتی که بچه ها در لیگ دسته اول انجام دادند و 2 سال این تیم زحمت کشید و متاسفانه بدلیل شرایط بد اقتصادی این تیم فقط 8 مسابقه برگزار کرد و راهی مسابقات آسیایی شد در صورتی که در سال 2008 وقتی قهرمان آسیا شد 155 مسابقه برگزار کرد.

*برنامه بعدی شما در بسکتبال ایران چیست؟
اگر خدا بخواهد و این تیم را داشته باشم از هفته بعد باید به فدراسیون برویم و برنامه های یک سال خودمان را بدهیم و ان‌شالله اگر تصویب شد اجرا کنیم.

*جام جهانی بسکتبال را چگونه ارزیابی می‌کنید و چه پیشنهادی برای تیم خودتان دارید؟
تمام سعی و تلاش ما این است که جز 8 تیم برتر جهان قرار بگیریم ولی این خودش بزرگترین افتخار برای تیم ایران است که تاکنون به این مهم دست پیدا نکرده است.

*اقدامات فدراسیون برای تیم های ملی پایه ملی را قبول دارید؟
الان چند سالی است که خوب کار می‌کنند اما باز هم می‌گویم وظیفه فدراسیون بسکتبال تیم‌داری و یا اینکه تیم پایه بسازد نیست، این کار وظیفه هیئت‌ها و باشگاه‌ها است. فدراسیون فقط باثد هماهنگی لازم برای اعزام تیم به مسابقات را انجام دهد. الان در کشور ما فدراسیون تا سال 2020 تیم‌های پایه را آماده کرده و در حال تمرین می‌باشند الان که 2016 است بنده از سال 2014 تیم را جمع کردم و تیم های 2018، 2019، 2020 در اردو هستند. فدراسیون کار دیگری نمی‌‌تواند انجام بدهد. یک سالن در ختیار دارد که هر دفعه بنده برای تیم خودم خواستم تمرین بگذارم گفتند مسابقات لیگ است و باید ساعت 10 شب تمرین کنید. این مشکلاتی است که فدراسیون دارد و ماهم نباید از فدراسیون توقع بازیکن ساختن داشته باشیم ساخت بازیکن وظیفه باشگاه‌ها و هیئت‌ها است.

*چه پیشنهادی برای جوانان علاقه‌مند به این رشته دارید؟
برای جوانان علاقه‌مند هرچقدر هم که من بگویم چون امکانات وجود ندارد امکان پذیر نیست. الان اگر یک ورزشکار بخواهد برای خود یک کفش بخرد باید یک میلیون تومان بدهد، پول سالن، پول مربی و ... وجود دارد که کار را سخت می‌کند ولی در هر صورت بعد از آن هم اگر پشتکار داشته باشند و خدا بخواهد به تیم ملی بروند و درآمدزایی بکنند می‌توانیم همانطور که برای درس آنها سرمایه‌گذاری می‌کنیم برای ورزش آنها هم سرمایه گذاری کنیم و بجای بالا که رسیدند خودشان صاحب درآمد می‌شوند.

*پس از سال ها تیم ملی را به جام جهانی بردید چه احساسی دارید؟
در هر صورت خیلی به بنده سخت گذشت بدترین دوره زندگی‌ام همین تیمی بود که به مقام اول رسید چون انتقادات بسیار بود و آنهایی که انتقاد می‌کردند مخالف فدراسیون بودند و یا نمی‌دانستند و می‌خواستند بگویند که این تین بد کار کرده است و برنامه نداشته است در صورتی که ما همه چیز داشتیم بجز بازی‌های تدارکاتی و واقعا فشاری که امسال به من آمد در هیچ سالی نیامده است. من پنج دوره مربی تیم ملی جوانان بودم هیچ سالی آنقدر حاشیه نداشتیم خوشبختانه در بهترین شرایط برگشت کردیم و زمانی که چین را شکست دادیم مطمئن بودم که اول خواهیم شد و اون حس خوبی که به من دست داد همان بردی بود که در مقابل چین بدست آوردیم و مطمئن بودم که کره و ژاپن دیگر حریف ما نیستند.

*آیا بعد از قهرمانی مسئولین ورزشی استان و شهرستان اقداماتی برای شما انجام دادند؟
از زمانی که جوان بودم و در این رشته آمدم توقعی از کسی نداشتم الان در این سن هم هیچ توقعی از کسی ندارم چون دوست ندارم به کسی بدهکار باشم و خوشبختانه شاید معدود مربی و بازیکن باشم که همیشه دستم در جیب خودم بود تا اینکه در جیب ورزش باشد بخاطر اینکه در هر صورت لطف خداوند باعث شد تا در مسائل اقتصادی موفق باشم. و از این نظر دستم به سوی ورزش دراز نبود و خیلی خوشحالم که به کسی مدیون مالی نیستم.

*صحبت پایانی؟
از ما که گذشت ولی مسئولان باید این درک و فهم را داشته باشند که از یک ورزشکار به‎ویژه یک جوان و از یک مربی که در سطح آسیا مقام می‌آورد حداقل کتبی یا زبانی تشکر یا تشویقی انجام گیرد ولی همانطور که گفتم بنده از این آقایان هیچ انتظاری نداشتم، ندارم و نخواهم داشت.